maandag 31 december 2007

Pfeiffer (?) en werk

Vlak voor het nieuwe jaar nog maar even een berichtje. Helaas gaat het momenteel wat minder, mijn gezondheid laat het even afweten. Sinds een paar weken voel ik me steeds vermoeider. Dat vond ik in het begin wat vreemd want ik dronk niet veel meer en was lekker veel aan het sporten. Ik maakte me echter geen zorgen. Sinds ik vorig jaar Pfeiffer heb gehad heb ik me nooit meer helemaal 100% gevoeld en af en toe periodes van weinig energie gekend, die gelukkig niet lang aanhielden. Nu is het echter een stuk erger, zo vermoeid heb ik me niet gevoeld toen ik Pfeiffer had. De vermoeidheid wordt ook steeds erger en sinds een dag of tien slaap ik ongeveer 15 uur per dag en lig ik verder alleen maar op bed of zit achter de computer. Ik ben vandaag maar eens naar het ziekenhuis geweest en morgenochtend om 8 uur (terwijl Rotterdam voor de laatste maal zelfstandig zijn vuurwerk af mag schieten), krijg ik een volledige health check. Hopelijk komt er wat uit. Ik ben benieuwd of het Pfeiffer is of toch iets anders. Aan mijn inentingen kan het volgens mij niet liggen.

Jullie zullen begrijpen dat ik vanwege deze situatie verder weinig nieuws te melden heb. Wel grappig is dat er twee weekenden achtereen geen alcohol verkocht werd in Thailand vanwege de verkiezingen. Veel Thaien kregen namelijk speciaal vrij om zich in het eerste weekend in te schrijven en het tweede weekend te gaan stemmen. Uit vrees dat velen deze vrije dagen aan zouden grijpen om zich laveloos te zuipen en niet te gaan stemmen, had de regering een paar uur van tevoren het alcohol verbod afgekondigd. Alleen op Patpong, de rosse buurt, mocht alcohol geschonken worden. Ongetwijfeld hadden de bareigenaren gezamenlijk de politie omgekocht. Amazing Thailand! Overigens heb ik met mijn maten van Winking Frog (nu mijn vaste team) na de wedstrijd van 15 december wel wat gin-tonics kunnen nuttigen. Dat is op het oog immers niet van water te onderscheiden (helaas qua smaak ook nauwelijks). Wat betreft de uitslag van de verkiezingen: de vorig jaar door het leger afgezette president Taksin komt waarschijnlijk gewoon weer terug. De hele coup was dus voor niets. Amazing Thailand!
Ik ben net van 26 t/m 29 december naar Cambodja geweest voor mijn verplichte visa run. Ik moet eens in de twee maanden het land verlaten. Eerst gevlogen naar hoofdstad Phnom Penh, met de bus naar badplaats Sihanoukville en met de bus terug naar huis. Ik heb helaas niet veel meer dan de binnenkant van mijn oogleden gezien.


Zoals de vorige keer beloofd hierbij een beschrijving van mijn plannen op het gebied van werk. Ik richt me op twee opties die te combineren zijn:
- Reclame onderzoek voor GfK Daphne
- Inburgeringscursus

Reclame onderzoek:
In Nederland was ik consultant voor Daphne, dat reclame onderzoek verricht en op basis daarvan adverteerders adviseert hoe ze het effect van hun campagnes kunnen vergroten. Sinds kort is Daphne overgenomen door GfK, een van de grootste onderzoekbureaus in de wereld, dat ook een kantoor in Bangkok heeft. Belangrijke reden voor de overname is internationale expansie. Het komt dus niet slecht uit dat ik naar Bangkok verhuisd ben. Inmiddels hebben zowel Daphne als GfK Bangkok kenbaar gemaakt dat ik als freelancer aan de slag kan. Ik zal proberen om klanten binnen te halen en vervolgens ook de analyses en het advies verzorgen. Daphne kan dan geld verdienen aan het uitvoeren van het onderzoek en GfK Bangkok heeft de kans om haar klantenkring te vergroten. Vanwege de feestdagen ligt de ontwikkeling helaas even stil. De volgende stap is dat GfK na opdracht van Daphne een werkvergunning voor mij aanvraagt.

Inburgeringscursus:
Jaarlijks komen er vele Thaise mensen voor een langdurig verbijf naar Nederland. In 2006 waren het er ruim 900. Dankzij Rita moeten ze tegenwoordig eerst op de Nederlandse ambassade in Bangkok slagen voor het inburgeringsexamen. Er zijn in Thailand al een aantal mensen, voornamelijk Nederlands-Thaise echtparen, die cursussen verzorgen ter voorbereiding op het examen. Zij hebben een hoop klanten dus er is duidelijk een markt voor. Een half jaar geleden ben ik al in contact gekomen met Sermsee, een Thaise vrouw die al 20 jaar in Nederland woont met haar man Ton. Zij verhuizen in Januari naar Thailand en wij gaan samen een cursus opzetten. Voor 900 euro kan men bij ons een cursus van 5 weken volgen.

Aangezien het werk voor Daphne op freelance basis zal zijn en het les geven slechts 4 uur per dag zal zijn, kan ik beide mooi combineren. Sermsee arriveert 5 Januari in Bangkok en dan gaan we het cursusmateriaal maken en bepalen wanneer de eerste cursus start. De website is al bijna klaar, als hij af is zal ik de link vermelden. Hopelijk is de werkvergunning voor Daphne binnen een paar weken een feit en kan ik op twee fronten aan de slag. Nu maar hopen dat ik snel weer fit ben, dan zie ik het helemaal zitten.

Tot slot wens ik iedereen een fantastisch 2008 toe. Hopelijk begint mijn jaar met een goede diagnose en een vlot herstel. Aangezien ik vroeg naar bed moet en momenteel geen alcohol drink, zijn enkelen van jullie wellicht bereid uit mijn naam een glaasje achterover te slaan. Proost!!!

maandag 10 december 2007

Voetbal, geld en dieet

Na twee weken fitnessen bleek de blessure in mijn onderrug/lies het sporten goed te verteren en vond ik het tijd om na ruim twee jaar weer eens een balletje te gaan trappen. Ik wist dat er door buitenlanders flink gevoetbald wordt in Bangkok en een rondgang over het internet leerde dat er drie organisaties zijn:
- Casual League (2 divisies)
- Premier League
- Chang League
Het lijkt wel een beetje boxen of darten met al die afzonderlijke organisaties. Een beetje verwarrend in het begin. Het blijkt dat de Casual League de meest aansprekende is. De wedstrijden zijn op zaterdag waar de verschillende teams gelijktijdig op drie velden hun wedstrijden afwerken. Dat geeft een leuke sfeer en de accommodatie is voor Thaise begrippen zeer goed: egale velden met gras, ruime kleedkamers en een warme douche. De tweede divisie is van laag niveau en in de eerste divisie zitten de meeste teams al zeer ruim in de spelers, waardoor ze niet echt zitten te springen op een nieuwe speler.
De overige twee leagues worden door de week gespeeld, op verschillende locaties, die een bedroevende kwaliteit van de velden gemeen hebben. Het is mogelijk om in de Casual Leaugue (weekend) te spelen en daarnaast ook in een team te spelen dat in een van de twee doordeweekse leagues meedoet.

Ik heb eerst maar eens een paar verkennende emails naar wat teammanagers gestuurd. Ik werd meteen uitgenodigd door The Titans, die op dat moment al hun zes wedstrijden gewonnen hebben in de Premier League, om een oefenpotje tegen een Thais team te spelen. De eerste helft stond ik reserve, popelend om een glorieuze rentree op het internationale voetbalpodium te maken. Het Thaise team speelde snoeihard en werd door de eveneens Thaise scheidsrechter nauwelijks bestraft. Toen daar op niet onredelijke manier tegen geageerd werd door enkele Titans was de Thaise trots dermate gekrengd dat ze in de rust in recordtijd het strijdtoneel verlieten. Geen rentree dus. Geen nood want twee dagen later alweer de volgende oefenpot. The Titans spelen namelijk drie a vier keer in de week. Voor de zekerheid stond ik dit keer in de basisopstelling en het ging goed. Inmiddels blijkt het voetballen het herstelproces van de blessure zelfs te versnellen.

The Titans bestaat voor het grootste deel uit Afrikanen. De hartelijkheid van deze mannen en de snelheid waarmee je in de groep wordt opgenomen zijn fantastisch. Er zitten ook een paar goede voetballers bij. Dat ze altijd te laat zijn zie ik maar als een teken van goede integratie in de Thaise samenleving. Er is nog geen enkele wedstrijd van The Titans op tijd begonnen en ik zie dan ook geen reden meer om vroeger dan vijf minuten van tevoren op het veld te verschijnen. Onze keeper verdient een speciale vermelding. Dat is echt wat je noemt zo'n 'blije neger'. Komt iedere wedstrijd ruimschoots te laat aanzetten, om vervolgens eerst uitgebreid met de reservespelers bij te keuvelen en wat grappen te maken alvorens op zijn gemak de voor hem inspringende veldspeler uit zijn ongemakkelijke situatie in het doel te verlossen. Deze wereldvent zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als de keeper die zich in de EERSTE HELFT (!) bij een stand van 0-0 in het strafschopgebied van de tegenstander meldde om een corner in te gaan koppen. Ik lag helemaal dubbel, maar leek de enige uit het team te zijn die hier van op keek.
Er zijn ook minder positieve kanten. Er zijn er een paar met een enorm ego die zich inbeelden dat ze wereldvoetballers zijn en er op los pingelen, en daarmee het spel van het hele team omlaag halen. De ergste van deze gasten heeft de naam Kaka op zijn rug laten zetten (naar de weergaloze Braziliaanse middenvelder van AC Milan) en zich daarmee de spot van de rest op de hals gehaald. In mijn tweede wedstrijd werd hij door zijn gepingel voor straf gewisseld, en trok hij zichzelf daarna uit het team terug met de mededeling dat hij zo goed is dat hij altijd de volle 90 minuten zou moeten spelen. De mazzel.
Het temperament is ook een onprettig element in het team. De mildste vorm van onderlinge kritiek tussen de Afrikanen leidt tot ruzie. Vreemd genoeg kunnen ze commentaar van de enkele niet-Afrikanen wel verdragen, maar van elkaar pikken ze heel weinig. De wedstrijd van gisteren mondde direct na het laatste fluitsignaal in een vechtpartij tussen twee kemphanen. Na een kwartier wilden ze nog steeds elkaar de hersens in slaan (getuige het stuk hout dat ik rond zag vliegen kun je dat letterlijk nemen). Beiden zijn gelukkig tot nader order geschorst door Sammy, de in London opgegroeide Irakees die het team leidt.
Met The Titans speel ik nu ook in de Bangkok Premier League. Daarnaast wil ik nog in de Casual League spelen. Er zijn inmiddels een paar goede teams geinteresseerd, maar die hebben al vrij veel spelers. Tot de kerst speel ik voor Winking Frog (vernoemd naar de sponsorende pub) die je ook Sinking Frog (staan bijna onderaan) of Wining Frog (geklaag over scheidsrechterlijke beslissingen) kunt noemen. Ik heb afgelopen zaterdag bij hun als voorstopper dienst gedaan, wat ik niet echt ambieer. We speelden 1-1 tegen het team dat de twee voorgaande jaren kampioen was, en hebben de laatste plaats overgedaan aan een Frans team. Volgende week tegen Duitsers die in hun nationale tenue spelen. Ik denk dat ik wel scherp ga zijn. Zal proberen in niemands haar te spugen. Als ik voortaan op het middenveld mag spelen blijf ik misschien wel bij Winking Frog, want vanwege hun krappe selectie lonkt de speeltijd.

Vorige week was nogal bewogen. Op dinsdag avond trainde ik mee met Cosmos, een team uit de Casual League waar ik na de kerst misschien bij ga spelen. Na afloop stopten we bij een supermarkt om wat te drinken te kopen en ging ik daarna buiten even zitten om mijn voetbalschoenen uit te trekken. Sommigen van jullie weten dat ik mijn portemonnee nog wel eens laat slingeren. Vooral als ik sportkleding aan heb wil hij nog wel eens ergens neergelegd worden en vervolgens vergeten. Dat is nu ook gebeurd. Zit ik dus ineens zonder geld en bank- en creditcard. Wat was ik woedend op mezelf! Snel naar mijn ouders gebeld. Mijn vader heeft mijn passen geblokkeerd en met vereende krachten hebben mijn ouders en zus Willemijn geld gestuurd via Western Union. In de tussenliggende dagen kon ik gelukkig wat geld lenen van Gai, de behulpzame dame die beneden mij woont (zie eerdere berichten). Inmiddels heeft DHL een nieuwe creditcard afgeleverd en verwacht ik volgende week een nieuwe bankpas. Voortaan dus niet meer met beide passen op stap en wat reservegeld in mijn appartement leggen.

Inmiddels heb ik een probleem waar velen jaloers op zijn: de kilos lijken van mijn botten af te vallen. De eerste weken lag de bierconsumptie hoog en de sportactiviteit laag. Nu dit is omgedraaid dreigt mijn BMI index van de radar weg te zakken. Het eten is hier lekker, maar het is veelal rijst en de porties zijn niet zo groot. Ik was al aan de magere kant en dit is de afgelopen weken nog erger geworden. Gelukkig herrinner ik me dat een Amerikaanse journalist een boek heeft geschreven over wat er met je lichaam gebeurt als je elke dag bij MacDonalds eet. Dat was geloof ik bedoeld als een aanklacht, maar ik zie het als een aanbeveling. Ik heb mezelf dus even op Mac-dieet gezet (Walther, je kan me inhuren voor een PR campagne). Daarnaast prop ik sinds een paar dagen behoorlijk wat bananen naar binnen. Ben benieuwd of het gaat helpen.

Jullie vragen je misschien af of er nog een keer gewerkt gaat worden. Ik ben bezig om voor mijn laatste werkgever Daphne Communicaton Management aan de slag te gaan. Het moederbedrijf GfK heeft een vestiging in Bangkok en daar heb ik vrijdag een hoopgevend gesprek gehad. Dat heeft even geduurd omdat de directeur in het buitenland verbleef. De komende dagen of weken zal duidelijk worden of dit concreet gaat worden. Ongetwijfeld meer nieuws hierover in een volgend bericht.