Thailand weet zichzelf bij toeristen uitstekend aan te prijzen met de claim ‘Land of Smiles’. Bekijk een vakantiegids of internetsite over Thailand en steevast wordt de vriendelijke gastvrijheid van de Thai geroemd. De werkelijkheid is meestal anders dan in de reclame wordt voorgespiegeld. Hoe zit dat nou met Thailand?
Na een jaar lang vooral over mijn eigen belevenissen bericht te hebben, wordt het eens tijd om de schijnwerper op mijn Thaise medemens te richten. Het uitlichten van de Thai is geen makkelijke taak. De Thai is in al zijn simpelheid namelijk een complex wezen. Niet voor niets worden de Thai binnen de regio Zuid-Oost Azie als eigenheimers gezien.
Toch ga ik hier een poging doen om de Thai voor jullie te ontleden. Hierbij zal ik dankbaar gebruik maken van de gedachten van anderen. Op de site stickmanbangkok.com schrijven mensen ‘stories about their experiences, adventures and general thoughts on life in Thailand’. Tussen de vele inzendingen zijn hier zeer intelligente en voortreffelijk geschreven analyses te vinden over diverse kanten van de Thaise samenleving die nogal anders zijn dan wij als Westerlingen gewend zijn.
Jullie zullen al gauw merken dat deze observaties overwegend negatief zijn. Van sommige schrijvers vraag ik me af waarom ze in godsnaam in Thailand zijn als alle Thai klootzakken zijn. De negatieve teneur zal wel komen doordat men eerder op het keyboord klimt om te klagen dan om de loftrompet te steken (dat hoef ik ons Nederlanders niet uit te leggen). Hoewel ik moet toegeven dat de kritiek, vanuit Westers oogpunt, veelal terecht is, vind ik dat het niet in dezelfde mate op alle Thai van toepassing is.
Niet iedere Amsterdammer heeft een grote bek, niet iedere Leidenaar is dom en niet iedere Katwijker bedrijft incest (al doet een blik in het telefoonboek anders vermoeden). Zo is het ook met de Thai. De typeringen die je in deze publicatie vindt, zijn soms wat overtrokken, maar in de kern juist. Daarom maak ik gretig gebruik van de observaties van mijn mede-expats om mijn punten te illustreren, daarmee het risico lopend dat mijn verhaal een te negatief beeld schept. Neem het niet al te letterlijk. De beschrijvingen zijn zeker niet op alle Thai van toepassing. Heb ik julie nieuwsgierig gemaakt? Vooruit, een klein voorproefje van wat komen gaat:
“The famous Thai smile is only frosting on the cake; what the cake is like, only those who have tasted it know. Thailand's greatest admirers are those who have spent two days in the country, mostly foreigners who have no idea of what life here really is. They nod wisely and say that the Thai "really know how to live" and "know the value of an easy life". They do not guess to what extremes of laziness and irresponsibility this philosophy is carried, or how great is the disregard for order and civilized behaviour.”Dat is nogal een statement. In mijn ogen te ongenuanceerd. Toch valt met geen mogelijkheid te ontkennen dat er achter de bekende glimlach een verbazingwekkende wereld schuil gaat. Om enige orde te scheppen in het toneelspel waarin wij als buitenlanders (farang) mogen figureren zolang we ons niet met het script bemoeien, bespreek ik de mores van mijn gastheren en dames puntsgewijs.
OppervlakkigheidDe wortel van vrijwel alles dat ‘typisch Thais’ genoemd kan worden is in mijn ogen een voor westerlingen schokkende oppervlakkigheid. Deze ‘kwaliteit’ domineert de samenleving en leidt tot een aantal zeer typerende en weinig bewonderingswaardige kenmerken. Uiterlijke schijn is hier alles. Klasse, ras, kleding, eigendommen is wat hier telt. Thai hebben geen oog voor inhoud, alleen uiterlijk telt. Nou ga ik hier niet beweren dat uiterlijke schijn in onze westerse maatschappij geen rol heeft, maar de verhouding tussen uiterlijk en inhoud ligt hier geheel anders. Westerlingen zullen op zijn minst de schijn op willen houden dat inhoud telt en niet graag toegeven dat ze op uiterlijk afgaan. We zijn immers opgevoed met het idee dat inhoud belangrijk is. Daar hoef je hier niet mee aan te komen.
“Thais are blank people. Let’s say shallow, if you prefer. This country has no history, only myths and legends. The history they have is created by their National Identity Board. Nothing is serious here. Everything is a joke.”
“Conversations with Thais often seem to revolve around the same old subjects and this in itself makes language-learning harder. You find yourself dragged into repeating the same conversations with everyone: do you have a Thai girlfriend; beautiful Thai girls; farangs have lots of cash; Thais are ‘jay dii’; English is difficult; Thai food is spicy etc. If you stray outside these narrow confines they seem to regard you as eccentric.”
EducatieVoordat ik een aantal uitvloeisels van de oppervlakkigheid bespreek, richt ik me eerst op de oorsprong: educatie. Thai worden op school niet gestimuleerd om na te denken.
“I read some schoolbooks for language practice and was struck by quite how little these books encourage children to think for themselves and how much is laid down and spoon-fed to them.”
“When I went back to Europe I noticed the difference when I watched a TV station for children. In the West, children are motivated to ask questions. In Thailand they are told to shut up and accept, never question anything.”Een Thai, een deel van de hoog opgeleiden daargelaten, ziet het analytische proces als vermoeiend en pijnigend, en daarmee als iets wat het vermijden waard is.
“They are far more interested in the form or style of something than the components that make up the object of interest; initially I tallied this mentality up as a lack of an intellectual tradition that rewards insight, forethought, and forward planning, and the inability to identify problems before they smack you in the face. I have now come to believe that this perspective is a result of two things, an educational system that basically teaches rote memorization rather than analysis, and a general lack of interest in learning for its own sake...I’ve known lots of Thais with a higher education, but very few of these people could be considered intellectuals. They had a degree that gave them a certain status and a job, but they were not particularly curious about the world and their analytical abilities were minimal.”
“There is a long held joke in U.S. society about the dumb blonde that has been around for so long that today the caricature is a standard form of saying someone may look nice, but they are stupid. To be blonde is to lack intellectual substance. In a way, the Thai are the blondes of Asia. The Thais are wonderful people and the women are pretty, sexy, and fun, but they are also not an intellectual force... in any way. You may enjoy looking at them, and having fun with them, but long run commitments to them soon become tiresome as there is little intellectual curiosity that creates a long-term interest; the longer I am with them the more I feel that I’m taking care of a child, not dealing with someone who is supposed to be an adult.”
“Have you ever heard that a Thai national won the Nobel prize? I checked on the Nobel website. I did not find one. Look it up again, maybe you will have better luck. But of course, hosting a Miss Universe competition is almost as prestigious.”
“Thais often fail to notice a driving force that would result in an accident or a potential future development that would result in a major problem in their life. They are, however, masters at the art of the superficial; if I needed a haircut, hadn’t shaved, or I was wearing a pair of pants and shirt that didn’t match (according to Thai fashion) it would be noticed by everyone.”
Op internationale scholen en universiteiten in het buitenland staan Thaise studenten te boek als van het meest luie soort, slechts geinteresseerd in het bepalen van een papiertje met zo weinig inspanningen (ik geef toe, in mijn geval gaat het verhaal van de pot en de ketel hier enigzins op). Waarom hebben ze deze mentaliteit? Omdat het er in Thailand nauwelijks toe doet welke kwaliteiten ze ontwikkelen. In hun verdere carriere gaat het om hun diploma’s, afkomst en contacten.
“One Thai gal at my graduate institution [in het westen], stood out among the others as she was both quite pretty and also seemed to change boyfriends every year, both Thai and farang. In three years I knew her, she had three separate boyfriends. Later, I learned from one of the boyfriends (farang) that at first he couldn’t believe his good luck in landing this gal, but over the course of the year he found that she was increasingly asking him for help with her school work, and by the end of the year he had written about half of her Master’s thesis before he graduated, moved, and they broke up. No worries though, as the next year this gal had a new boyfriend and was finally able to finish up that pesky thesis and return home triumphant in her ‘educational’ success! I know her last boyfriend (a Thai) felt a bit used by the situation, which just goes to show that it isn’t just the farang who can be duped by the pretty face and great smile. These reflections are just a few examples of the Thai students whom I have met over the years, and I am amazed at how adept many of them were, especially the women, at obtaining ‘help’ in their studies.”
Gezichtsverlies
Een belangrijk uitvloeisel van de, in voorgaande bloemlezing op de Thaise intellectuele gaven, geroemde oppervlakkigheid is de angst voor uitdagingen en confrontaties. Het leven van een Thai is primair gericht op gemak en ze zijn geprogrammeerd om potentiële moeilijkheden ten koste van bijna alles uit de weg te gaan. Omdat uiterlijke schijn hier zo belangrijk is, zijn ze als de dood voor gezichtsverlies. Waar we in onze samenleving bewondering hebben voor mensen die hun nek uit durven steken en beslissingen durven nemen, zal een Thai zich in de meest vreemde bochten wringen om dergelijke situaties te vermijden.
Let wel, we hebben het hier niet alleen over situaties waarbij iets belangrijks op het spel staat. Je kunt een Thaise serveerster het zweet doen uitbreken door om een kleine afwijking van het standaard menu te vragen. Ze houden graag vast aan vaste procedures waarvan ze zeker weten dat ze die uit kunnen voeren. In iedere afwijking daarvan, hoe klein en onbetekenend ook, zien ze een potentieel probleem.
Het was mij al snel opgevallen dat je een Thai beter niet om een mening kunt vragen. Ze kijken je verschrikt aan alsof je net hebt gevraagd of je even een maandsalaris van ze mag lenen. Waarom voelt de Thai zich zo ongemakkelijk als ze om een mening gevraagd wordt? Ten eerste hebben ze er meestal geen, daarnaast durven ze hem niet te geven. Stel je voor dat jij een andere mening hebt. Dat zou toch wel heel pijnlijk kunnen zijn. Probeer een Thai maar eens een mening te ontfutselen als je in Thailand bent. Je zult zien dat ze ongemakkelijk gaan glimlachen en zo snel mogelijk een ander, luchtig, onderwerp aansnijden.
“The average Thai is PETRIFIED of upsetting people - and of the consequences of that, so they simply shut up. This aspect of the culture is stifling.”
“If you ask a Thai at a meal if their food is good, they will often just answer yes (‘aroi’) and leave it there, without elaborating further – a one-word answer. It hardly makes for bubbling conversation. If you ask for an opinion you are in trouble, even if it is something trivial like which colour car they prefer. Indeed, some Thais can seem quite disturbed if you unkindly insist on asking them for their personal opinion.”Integriteit
Waarschijnlijk de grootste doorn in het oog van de farang is een enorm gebrek aan integriteit. Liegen is in Thailand geen vies woord, maar een gedoogd middel om gezichtsverlies te voorkomen. Waar wij liegen als een zeer slechte eigenschap zien en we geen notoire leugenaars in onze vriendenkring dulden, accepteren de Thai elkaars leugens omdat het slechts het hogere doel van ‘keep face’ dient.
“Thais seem to lack even the basic moral fibre and integrity that should be a requisite of any decent progressive society.”
“Part of the problem is that Thais try and accommodate every one with whom they come in contact and perhaps because they are always in search of their own identity, they try hard to be all things to all people. This is very different from the Western European culture that I grew up in, which suggests that compromising your integrity for the sake of others is tantamount to making a pact with the devil, and there are clear firm lines of demarcation between right and wrong and honest and dishonest behavior.”
“They have an impressive ability to rationalize actions that seem to Westerners to be in contradiction with their cultural - ethical system.”
“The Thai try very hard to be all things to all people. They befriend everyone with the goal that they can play one group off against the other as the need arises.”
“Thais are particularly good at using their skills to mislead or deceive others, especially us farang; and often times we are either too ignorant, too blind, too stupid to see what is happening, or just simply in denial.”
“The Thai seem to think that they will never be caught in a lie and even if they do they believe that they can either sweet talk their way out of the situation or their countrymen will take note of the lie but try gloss over the situation, once they both realize that the lie has been caught, in order to help the perpetrator from losing face.”
Status
In al hun oppervlakkigheid hechten de Thai een enorm belang aan status. Wie je bent is belangrijker dan wat je bent. Thaien hebben een sterk gevoel voor hiërarchie, wat onder andere tot uitrdrukking komt in de taal. Als Thai met elkaar praten, is de woordkeuze deels afhankelijk van elkaars relatieve positie op de sociale ladder. Afkomst is hier bepalend voor je mogelijkheden in het leven en voor veel vrouwen is het een belangrijk levensdoel om ‘omhoog’ te trouwen en vervolgens hun verworven rijkdom te tonen.
“Delirious with endless visions of gain, SE Asia has gone blind to worth. Human connections seem not so much as grounded in value here, but used for valuable goods and experiences. Boyfriends are commodities. Everything is used for a purpose, but the purpose seems so obviously a tangent from what is important. Power more important than the love and good uses it seeks. Status more important than the friendships it could open the door to. The goals are tangential to anything truly valuable. Get married to be married. Pray so that you pray. Empty rituals with no respect for the soul they could foster.”
“Thais are very conscious of wanting to be all things to all people, and they spend incredible amounts of time and energy working and hoping that they are never pinned down to prove or manifest their abilities in an area that they have superficially made claim. This is why Thais have become masters of deception and duplicity, which helps them to avoid embarrassing situations while still allowing them to come off looking good.
The gatekeepers of status, class, and hierarchy in Thai society are the women, the wives who benefit from the wealth, status, and respect that is a result of their husband’s occupation. Because traditionally Thai women didn’t have many opportunities to generate or expand this status on their own, they now make damn sure that everyone knows how important they are.
If you confront westerners about their lack of substance, and its value, they will generally concede that we have increasingly focused on form, but that it is the substance that really is more important to the system which allows us to have our superficial lives. Thais usually can’t even understand this argument.”
GeldNauw verweven met status is het belangstelling van de Thai voor geld. Nou bedoel ik nog niet eens de lieden waar iedere toerist op zijn eerste dagje Bangkok door wordt bestookt. Dat zijn de uitzonderingen die zich verzamelen op plekken waar ze verzekerd zijn van een dagelijkse aanvoer van argeloze toeristen. Ook de gewone Thai is sterk gefixeerd op geld, want geld betekent status, en status is het belangrijkste in het leven.
Bij CSN had ik een leuke collega. Schat van een meid, een van de weinigen die nauwelijks Engels sprak en toch vrolijk groette en een babbeltje probeerde te maken. Op mijn laatste dag ging ik even afscheid nemen. Ze wenste me tot drie keer toe een baan toe waar ik veel geld mee zou verdienen. Lief bedoeld, maar zie jij je Nederlandse collega die je nauwelijks gekend hebt bij het afscheid een forse salarisverhoging toewensen?
“Is it possible that the depth of perception of a wealth gap between foreigners and locals is a barrier in many ways? I have been embarrassed when this has been brought up, as I rather naively want to bumble on ignoring this factor. Why do Thais talk about money so much?”
“Nok immediately got hold of my mobile phone and attached a small cord with some plastic icons on it. She explained that these are old Chinese symbols that would bring me "big money". Obviously this is more important than long-life or good luck as she did not mention that these Chinese signs mean this as well, as I later found out. I still keep it on the phone though - my investments cannot get much worse anyway...”
Het relaas van een Thaise dame die haar geluk in Engeland zocht en vond:
“When I went to visit my family back home in Thailand with my husband and the kids, people always tried to find out about how much money did we bring with us or would my husband earn more than the girl next door's husband. If not I am a loser and they have never asked me about how my husband has been with me. Is he kind or being a good husband or a good father or not? They are always interested in his wallet!
I started sending money home to help my parents, bought them a pick up and my brother a car and bought a holiday home in Rayong. Guess what! Still not good enough! No one ever said a thing to me in a good way. They always said other girls in the village or the next village were better than me at finding the richest hubbies on the planet.
My god! Thai people are so shallow and sometimes can be so selfish and so greedy! Money is everything for them and that is why so many girls end up working in Pattaya, Patpong, Phuket with sex tourists, and this is how all horrible stories begun. Girls got screwed up by their own families and become bitter in life then took revenge on their clients instead! Farangs are just ATM machines for them all! I have known so many [Thai] girls in the UK. 9 out of 10 betrayed their husband, no doubt! Thai girls will jump into bed with the guy they fancy without a second thought or once the husband's bank balance has dropped, she will look for the next Mr. Big Wallet. Can you see now why I am not proud to be Thai? I feel ashamed sometimes that Thai girls are so cheap.”
NationalismeHet nationalisme wordt er bij de Thai al op vroege leeftijd ingepeperd. Op een internet forum werd het mooi omschreven als een ‘us & them’ mentaliteit. Thaien zien zichzelf anders dan de rest en aan dat idee valt niet te tornen.
“Thais truly and arrogantly believe they are the be all and end all, the centre of the earth.”
“I have often thanked a Thai for their help in something or other by saying that they are kind (good heart: ‘jai dii’). They will then reply that this is because they are Thai – and indeed there it is in the textbook: Thais are taught at school that all Thais are ‘jai dii’. And so they are.”
“Thais get annoyed easily with foreigners. Every conflict you have in this country will boil down to: You are the outsider and they are the Thais, the masters of their kingdom. You are guilty, because you disturb their elaborate Hobbit system, you don't conform.”
“The thing that bugs me about Thais, and this is really not their fault, is that they know so little about their own country and its history. Thailand’s Education Department, especially pertaining to secondary education, should be re-named the Department of Thai Nationalism.”...”[They] are more or less products and propagators of the official meta-history of Thailand, a history that intends to blame all of Thailand’s problems on foreigners. Whether the foreigners are Burmese, Cambodians, Lao, Malay, British, French, Japanese, Vietnamese, Chinese Communists, and last but not least, Americans doesn’t really matter, because in the end, the Thais will always make sure that their problems are somebody else’s fault.”
Racisme
Van status en nationalisme is het een kleine stap naar racisme. Een zeer beladen term, die niet lichtvaardig in de mond genomen moet worden. Ik durf echter vol vertrouwen een discussie aan met een ieder die bestrijdt dat de gemiddelde Thai een racist is. Buurlanden als Cambodja en Birma zijn aanmerkelijk armer dan Thailand. Het is ongelofelijk om te zien hoe onbeschoft de Thai tegen deze mensen kunnen zijn. Geen enkele vorm van respect. En waarom? Omdat ze arm zijn.
Zelfs binnen de eigen landsgrenzen is er sprake van racisme. Het noord-oosten van Thailand is met afstand de armste regio van het land, waardoor ze in Bangkok als minderwaardige vodden worden gezien. Daarnaast hebben ze ook nog eens een donkerdere huidskleur. Dat is natuurlijk geen gezicht! Eén van de belangrijkste zaken in het leven van een Thaise vrouw is de kleur van haar huid. Hoe lichter hoe beter. Persoonlijk vind ik het geen gezicht als ik ‘s ochtends in de metro sta en ik zie al die gezichten vol met poeder. Alsof ze head first in een bak met meel zijn gevallen. De zon is een Thaise vrouw’s grootste vijand.
“Thais are openly and downright racist towards their fellow countrymen if they have a darker skin, live in the provinces or are of a certain perceived different class.”Er is nog een lager soort mens dan een Cambodjaan of een Birmees: een neger. Wat zijn die zwart! Quote van een meisje waar ik laatst een praatje mee maakte in een poolbar: “Ik hoop niet dat ik zo tegen die ‘black man’ moet spelen”. Toen ik herhaaldelijk vroeg waarom ze een hekel had aan negers, kwam er niet meer uit dan dat ze er niet aan moest denken dat ze zwarte kinderen zou baren.
De Thai schijnen geen reden nodig te hebben voor racisme. Als je in Nederland (of andere westerse landen) aan iemand vraagt waarom ze een hekel hebben aan bepaalde bevolkingsgroepen, kun je tenminste nog een beredenering verwachten (daar kun je het dan al of niet mee eens zijn). Een Thai heeft geen beredenering nodig. Kunnen ze ook niet geven, want daarvoor schiet het analytisch vermogen te kort. Ze hebben geleerd dat zij Thai zijn, en dus gelijk hebben, en verheven zijn boven alles wat armer en donkerder is.
Ik heb in bars en restaurants plaatsvervangende schaamte gehad bij de ‘service’ die negers krijgen. Voor de eerlijkheid moet ik toegeven veel Afrikanen en Arabieren wel een lesje omgangsvormen kunnen gebruiken, maar ook als ze vriendelijk zijn worden ze vaak met de gele nek aangekeken. Over de tolerantiegrens van Thaise scheidsrechters jegens zwarte spelers heb ik al eerder geschreven. Heftig protesteren kan ze al op een rode kaart komen te staan, terwijl een kickbokstackle door een Thaise speler als een ongelukje worden afgedaan.
FarangHoe kijkt een Thai dan aan tegen een westerling? Oei, dat is een flinke uitdaging voor de Thai. Enerzijds dwingt het nationalisme de Thai om ook neer te kijken op de westerling, Thai gaat immers boven alles. Aan de andere kant zijn er redenen om tegen de farang op te kijken. Om te beginnen is daar de blanke huid, daar hebben we niet eens poeder voor nodig. Daarnaast is daar de grote rijkdom. Bij een farang groeit het geld letterlijk op de rug, en dus is alles geoorloofd om hem op wat voor manier dan ook van wat biljetten te ontdoen.
Dan is daar ook nog eens die geweldige westerse cultuur, met zijn Hollywood films, sterren als Britney Spears en David Beckham, culinaire hoogstandjes als McDonalds en KFC, en natuurlijk de coole gadgets als mobiele telefoons en mp3 spelers. Pak een Thai zijn mobiele telefoon af en zijn eigenwaarde daalt sterker dan de AEX tijdens de kredietcrisis. Laatst werd ik er nog door een Thai op gewezen dat ik een toch wel beschamend oud model telefoon had. Ongelofelijk, een farang heeft toch geld genoeg om de nieuwste telefoon te kopen. Ik kreeg bijna het gevoel dat ik me moest gaan verdedigen.
De Engelse taal is ook helemaal cool. Een Thai oefent graag zijn Engels met een farang, ondertussen de eventuele wens van de gesprekspartner om de Thaise taal te oefenen negerend.
“Thailand seems to have a fixation with English – but nowhere else is there such a gulf between a country’s enthusiasm and its ability.”
Thai zijn ook dol op T-shirts met Engelse teksten, hoe stupide ook (in de meeste gevallen weten ze toch niet wat het betekent). Als je hier een tiener ziet met een shirt met ‘John, Paul, George & Ringo’, hoef je niet te vragen wat hij van het ‘White Album’ vindt, want hij heeft geen idee waar je het over hebt.
“If you see a T-shirt with Thai characters on it, then you are looking at a foreign tourist; Thais will only wear T-shirts with English characters.”
Om de vraag te beantwoorden hoe een Thai tegen de westerling aankijkt: het verschilt nogal. Bij sommigen wint het nationalisme en vindt men ons maar rare snuiters. Anderen kijken op tegen de farang’s rijkdom en cultuur. Het is maar goed dat Aziaten zo lenig zijn, anders zouden ze door deze spagaat hun liezen scheuren. Hoe dan ook, de farang is bovenal anders en wordt dan ook uitdrukkelijk zo behandeld. Sommige Thai zijn ronduit spastisch in hun houding ten opzichte van farang.
Alleen al het onvermijdelijke gebruik van het woord ‘farang’ is menig westerling een doorn in het oor. Het komt gewoon erg racistisch over. Het ergste is dat de Thai daar geen moment bij stil staan (en er vaak niets kwaads mee bedoelen). In hun ogen is er gewoon een duidelijk verschil tussen Thai en farang, terwijl wij graag als medemensen gezien worden.
“At times Thais seem obsessed by farangs, even when one’s foreignness is of no relevance whatsoever. Once, I wanted to get off a minibus and so hailed the driver. I was then joined by a chorus of helpful voices calling out: ‘the farang wants to get off’. Why not ‘someone wants to get off’? (The monkey wants to get off.) I was really quite put out. In Europe would we call out ‘the yellow man wants to get off’? Clearly not! Asia really is racist at times.”
“The message would seem to be that farangs are expected to live in a parallel world and not intrude into the Thai world. Maybe life is good like that. Indeed, given my difficulties, it would seem that those wise foreigners who have barely learned a single word of Thai have made a much better choice than I, who has struggled [to learn Thai] and failed to find any kind of place in some sort of Thai world.”
“As a population, Thai people on the whole are generally lazy and unreliable, they have little if no morals, at best they will look on you as a strange curiosity, at worst (more times than often) as a walking ATM, and no matter how long you live here, no matter how much you contribute to either the local or your adopted family’s economy, you will never be fully accepted or truly integrated here.”
Ik heb het gevoel dat de rare houding die de Thai aannemen richting farang, grotendeels voortkomt uit onzekerheid. Hoewel ze op jonge leeftijd leren dat alles aan Thailand geweldig en superieur is, voelen ze zich inferieur, zowel intellectueel als materieel, waarbij het laatste uiteraard zwaarder weegt.
Ook creëert het gebrek aan Engelse taalvaardigheid een barriere. Wat ik erg vreemd vind is dat dit de Thai onzeker lijkt te maken, terwijl we in hun land zijn. Hun ontzag voor de westerse cultuur en taal is blijkbaar zo groot dat ze het gevoel hebben ernstig in gebreke te zijn wanneer ze in contact staan met een farang en de Engelse taal niet goed beheersen, resulterend in een soort angst. Thai die Engels spreken gedragen zich namelijk aanmerkelijk normaler en met meer zelfvertrouwen richting farang.
Taal
De Thaise taal is gebaseerd op tonen, en daardoor voor westerlingen lastig te leren. Je hebt het in Bangkok ook niet echt nodig, al is het soms handig. Toch is het leren van Thai goed om een beetje in te burgeren, respect af te dwingen en te scoren bij de dames, zou je denken. Fout!
Hoewel een Thai positief verrast is als je een beetje Thai kunt brabbelen, kun je het geen oprechte waardering noemen. Het is meer een soort reactie alsof je een kunstje geleerd hebt. Een grappig, doch irrelevant kunstje.
Boze tongen beweren dat de Thai er niet op zitten te wachten dat je als farang hun taal beheerst. Het maakt het lastiger om je te bedriegen. Of dat waar is weet ik niet. Wel irriteert het me soms dat de Thai vaak zo weinig behulpzaam zijn als je de taal een beetje wilt oefenen.
“Before I consider taking another Thai class I would ask the Thais to make a little more effort towards the foreigners who are luxuriously willing to learn their microcosmic language. But of course, this will not happen. Thailand will stay Thailand forever. Stubborn like its national animal, the water buffalo.”
“I don’t know why Thais don’t realise how insensitive, hurtful and plain rude it is to rebuff your valiant efforts to speak their language by answering in English.
If you order in Thai at a noodle shop, implying quite clearly that you have been able to read and understand the Thai script in the menu, you will sometimes get the confirmation in English: ‘So, one fried nooden’ (i.e. ‘noodles’) – to which the answer should really be ‘No, I ordered gway thiaw pad khii maw’.”
“That I could speak Thai was frequently viewed with suspicion. Was this just because it meant I could read their little notices in Thai, for example telling Thais that they had a cheaper rate than foreigners at a certain internet café? Or what else do they want to hide; what are they so ashamed of? I don’t see anything in the country to be ashamed of.
In any other country in the world, taking an interest in that country is generally appreciated - but apparently not in Thailand.”
“I tried to learn Thai, I had a teacher coming to my apartment for private lessons three times a week for two hours. I did something similar in Kenya and I could speak basic Swahili within three months. In Thailand I never came close. Why? My main reason to give up on it was, that when I learned Swahili in Kenya I could immediately go to the street and throw my new learned words at the people. And they responded, often corrected me, but I was very happy that they understood me and I was proud, that I could speak their language. In Thailand, well you learn a new word and you try it on somebody, you get a blank look on the person's face. The Thais will let you repeat it ten times until you get the right tone by accident and then maybe, just maybe, catch it. If the Thais are not more energetic about foreigners learning their language, I am not willing to learn Thai better.”
De ervaring van de laatste schrijver dat de Thai (doen alsof ze) je niet verstaan deel ik niet. Ik denk dat hij toch wat aan zijn uitspraak moet doen. Ik sta soms versteld hoe Amerikanen de Thaise tonen met hun geknauw vermorzelen tot iets waarvan ik me niet kan voorstellen dat een Thai er iets van zijn eigen taal in herkent.
Wel overkomt het ook mij vaak dat mijn wat stuntelige, doch verstaanbare Thai wordt beantwoord in het Engels. Of ze praten zo snel in het Thais dat je zelf maar overschakelt naar het Engels. En ook al probeer ik stug vol te houden in het Thai, er moet en zal Engels gesproken worden. Dat hoort blijkbaar zo, ondanks dat we in Thailand zijn.
VriendschapRelaties, of het nou gaat om vriendschap of liefde, schijnen hier anders te worden beleefd dan in onze wereld. Bij ons zijn relaties een doel op zichzelf, voor de Thai een instrument om hogere doelen als status, geld en vermaak te verwezenlijken. Ik kan hier zelf nog niet veel over meepraten, maar heb al wel gemerkt dat de omgang met Thai weliswaar zeer plezierig, maar ook (daar heb je het weer!) nogal oppervlakkig is.
Dit geldt al voor contact tussen Thai, laat staan voor relaties tussen Thai en farang. Vriendschap tussen Thai en farang zie je dan ook niet veel. Je hebt hier aparte uitgaansgelegenheden voor Thai en farang, de laatste worden uiteraard ook bezocht door vrouwelijke ‘gold diggers’.
“One of the things that really annoys me about Thai ‘friends’ is that they are only your friends when things are going well, while in bad times, they will desert you for the other side. Are these friends?”
“In my formative stages of studying Thai, Thai culture, and Thailand, I came across one scholarly work which argued that Thais don’t really have friends in the same sense as Westerners, as Thai friendships are more like foreign relations among countries. This is because Thais never fully trust the individuals whom they refer to as friends; in fact they may not even like the folks in their ‘phuen fung’ (circle of friends), but that they make certain to maintain contact and some sort of relationship with these individuals. This is because they never know when someone’s assistance might be needed. It is best to never completely sever ties with anyone, but rather keep in contact (minimal) with as many people as one can, while the ‘circle of friends’ will be constantly in flux.”
“I am always amazed to see that many girls here have no real friends. The have classmates or other girls they know from somewhere formal. But I doubt that you can compare it to our ideal of friendship. It is much more shallow. The friends they know are in most cases not friends they consciously chose to be with. I am not sure if I am right on this one. But let me explain what I mean. I can meet any person anywhere, and when I find him or her interesting, we can become best friends. I don't mind if he or she is rich or poor or whatever. Here it is not like that. They need to be properly introduced to each other and them being together needs to make sense for themselves. They can not tell their family: This is Amy and I met her at the video shop or the 7/11.”
“Thais have a deserved reputation as nice, friendly people; they live in the Land of Smiles (why is it called that?). I found them unfailingly polite, but it was almost impossible to break through the shyness and distance to find some good old-fashioned human warmth. I was struck by quite how impassive their faces can often be when they talk to each other. Friendship in Thailand appeared rather a lukewarm, distant affair. (Is that maybe why Thai men drink so much; is it the only way they can relax and relate to each other?).”
The kids are alrightDat is nogal wat: oppervlakkig, oneerlijk, racistisch, geldbelust. Als je het zo leest moet het leven hier behoorlijk frustrerend en onbevredigend zijn. Nou, dat valt reuze mee. Om reeds beschreven redenen ga je hier toch vooral met andere buitenlanders om en is het contact met Thai vooral oppervlakkig. En de Thai zijn erg plezierig in de oppervlakkige omgang. Ik durf zelfs wel te stellen dat ik het goed kan vinden met de Thai.
The Who zong het al in 1965: the kids are alright. Mijn ‘geheim’ is dat ik ze een beetje zie als kinderen. Ook kinderen moeten vermaakt worden, laten zich gerust stellen door een glimlach, denken niet na over de consequenties van hun acties, zijn onder de indruk van uiterlijke schijn. Meer moet je gewoon niet van ze verlangen. Nu moet je niet alles van de Thai pikken, maar dat doe je bij kinderen toch ook niet? Bij stelen en liegen stel je de grens. Net als bij kinderen, is ook in de omgang met Thai heel belangrijk: grenzen stellen, duidelijkheid scheppen.
Als je een Thai met een glimlach of een grap tegemoet treedt, stel je hem op zijn gemak. Ik ben nog geen Thai tegengekomen die een grapje niet kan waarderen, hoe infantiel ook. Als je serieus bent, voelen ze zich niet prettig, laat staan als je onvriendelijk bent. Wijs een Thai niet op zijn verantwoordelijkheden of fouten, dat is niet ‘sanoek’ (plezierig) en dus zeer ongewenst. Zoals ik al zeg, het zijn net kinderen.
Er zijn ook positieve uitzonderingen: degenen die in het buitenland hebben gewoond. Echt een enorm verschil in hun houding ten opzichte van farang en hun eigen cultuur. Eenmaal in het westen gaan de ogen blijkbaar open en ervaren ze dat persoonlijke relaties en de maatschappij beter functioneren volgens de westerse standaard (al wil ik die zeker niet tot ideaal verheffen). Tekenend is het advies van een uit het buitenland teruggekeerde Thai aan ons farang:
“Don’t be afraid to take us to task when we do something universally stupid. Don’t let us get away with it just because we’re from a different culture. Don’t take crap when it’s the same crap you wouldn’t take back home. Don’t teach us that being Thai can help us get away with murder.”Gelukkig vond ik ook nog wat positieve woorden op stickman.com.
“As you read the remainder of my statement, remember that I like Thailand and the people; I also don’t buy into the idea that Thai men are no good, that they are poor husbands, or that they don’t care about their wives and families. The vast majority of married Thai men I’ve known care deeply about their wives and families, and would never allow themselves to be distracted by a female to the detriment of their family, unlike many, many Westerners.”
“Life in Thailand is excellent in so many ways - a tropical ‘Dolce Vita’. Life is gentle, the climate is good, the food delicious (they even cook foreign food brilliantly: some of the best Italian food outside Italy); standards are high; there are nice places to stay; the Thais are tolerant, good natured etc. In short, it’s a country well worth making an effort for.”
Land of SuperficialDe expats hier kunnen wel klagen dat de Thai niet zo geweldig blijkt zoals geadverteerd, maar als toerist wordt je hier, zoals beloofd, voornamelijk geconfronteerd met de onovertroffen glimlach. De Thai nodigen de farang niet uit om hier te komen wonen, we worden gevraagd om hier op vakantie te komen en een zak met dollars of euros achter te laten. Als we hier toch zo nodig willen wonen, hebben we de onhebbelijkheden maar te accepteren.
De slogan ‘Land of Smiles’ moet de indruk wekken dat het hier ‘fantasties’ is. Degenen die reeds voor mij de stap genomen hebben, zijn al met een aantal alternatieven voor de bekende slogan op de proppen gekomen: ‘Land of Scams’ en ‘Land of Sex’ zijn de meest voor de hand liggende varianten.
Zelf vind ik 'Land of Superficial' de beste omschrijving van wat je hier aantreft. Lees de definitie van superficial er in het Engelse woordenboek maar op na:
1. Being on or near the surface: a superficial wound.
2. Concerned with or comprehending only what is apparent or obvious; shallow.
3. Apparent rather than actual or substantial: a superficial resemblance.
4. Trivial; insignificant: made only a few superficial changes in the manuscript.
Treffende omschrijving dus, lijkt mij. En dus, waarde vrienden, sluit ik af met de woorden ‘Hartelijke groeten uit the Land of Superficial. Het is hier fantastisch, zij het niet perfect’.
Posts
