Allez Tsonga!

Zaterdag is het nieuwe voetbalseizoen begonnen. Mijn team van vorig seizoen, Winking Frog, bestaat niet meer en ik zou oorspronkelijk met twee WF-maatjes voor The Londoner gaan spelen. Tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen bleek echter dat sommige spelers niet blij waren met de extra concurrentie. De spanning was tijdens de oefenwedstrijden voelbaar en dus koos ik eieren voor mijn geld en stapte ik voor het begin van de competitie over naar Bull's Head, dat bekend staat als meest sociale team. Mochten jullie je afvragen waar al die prachtige namen vandaan komen: de meeste teams dragen de naam van een pub. Prettige bijkomstigheid van de overstap is dat ik het Feyenoord shirt waar The Londoner in speelt, kon verruilen voor een Braziliaans tenue. Ik hoef niemand uit te leggen wat een verbetering dat is. De eerste wedstrijd hebben we even een promovendus over de knie gelegd (6-0) en hebben we meteen de koppositie ingenomen. Mijn voetbaltas, die de week ervoor was ontvreemd, is niet meer boven water gekomen. Ik speelde zaterdag op mijn derde paar schoenen en scheenbeschermers in 2 maanden. De 'keus' viel dit keer op witte Nike's. 'Keus' tussen haakjes omdat het een hels karwei is om hier maatje 45 te vinden.

Na afloop werd ik gevraagd of ik zin had om de volgende dag met een paar teamgenoten naar de finale van de Thailand Open te gaan. We hebben het hier over een ATP tennistoernooi. De finale was een herhaling van de finale van de Australian Open: Djokovic tegen Tsonga. Hoewel het een pokke-eind rijden was, ik blijf me er over verbazen hoe groot Bangkok is, was het een leuke middag. De wedstrijd was spannend, Tsonga was met 7-6 en 6-4 de nummer 3 van de wereld de baas. Tijdens de prijsuitreiking kregen de heren het publiek op de banken met 'sawadee khap' en 'khapkun khap'. Nationalistisch als ze zijn, vinden de Thaien het geweldig als internationale sterren 'hallo' en 'bedankt' in het Thais kunnen zeggen.

Afgelopen woensdag heb ik ook nog even gegeten met Marianne, Marieke en Sietske. De dames waren op de terugweg vanuit Cambodja een dagje in Bangkok. De blik was alweer gericht op 3-Oktober. Jammer dat ik dit feest voor het eerst moet missen. Niet in de gracht plassen, geen verschraalde biertjes, geen Sjonnies en Anita's op de kermis, geen hutspot bij Timo en Ka, geen opmerkingen van Bolten bij de taptoe, geen Bazooka Joe, geen dubbele ommelet 's ochtends voor het eerste biertje, geen optocht vol met gaten, geen kater. Het doet nu al pijn!

Breaking news!

Onlangs meldde ik dat ik een paar zeer lelijke, opvallende voetbalschoenen had gekocht om diefstal te voorkomen en blies ik hoog van de toren dat me dit niet meer zou overkomen. Dat was natuurlijk de goden verzoeken. Na de derde keer dat ik op de schoenen gespeeld had, heb ik na de wedstrijd eerst een paar blikjes Heineken met mijn teamgenoten soldaat gemaakt, om vervolgens te ontdekken dat iemand er met mijn tas vandoor was gegaan. De tas was pas voor de eerste keer in gebruik (krijgertje van de sponsor van mijn 35+ team), de schoenen en scheenbeschermers voor de derde keer. Verder bevatte de tas mijn vintage Roland Garros handdoek, slippers, een 25 jaar oude, van zweet doordrenkte onderbroek en de sleutels van mijn appartement.

Een geluk bij een ongeluk was dat ik mijn iPod niet had meegenomen. Ik herinner me nog goed hoe ik bij het vetrek vanaf huis in dubio was of ik hem mee zou nemen, beseffende dat de kans op diefstal klein was, maar dat je het nooit zeker weet. Je moet er toch niet aan denken dat een of andere cultuurbarbaar aan de haal gaat met mijn jarenlange inspanningen om een monumentale verzameling op te bouwen waaraan nog steeds constant geslepen wordt. De gedachte dat zo'n figuur na een korte inventarisatie alle muziek eraf haalt om de nieuwste van Maria Carey er op te zetten, bezorgt me koude rillingen. Niet meer aan denken dus.

Op het sportcomplex van Patana International School verzekerde menigeen mij ervan dat er een vergissing in het spel moest zijn, want niemand steelt hier. Of zoals iemand zei: "there's a lot of guys here that I don't like, but I don't believe any of them is a thief". Maar volgens mijn Hollandse boerenlogica zou er, als iemand per vergissing de verkeerde tas meeneemt, nog een exemplaar rond moeten slingeren dat enigzins op mijn tas lijkt. Nou, die kon ik niet ontdekken. Twee telefoontjes naar het complex in de dagen erna hadden niet het gewenste resultaat. Mijn enige genoegdoening is de gedachte aan de blik van ontzetting op het gezicht van de dief, nadat hij met pijn in zijn ogen constateerde dat hij fluoriserend gele schoenen had gejat, die waarschijnlijk ook nog ruimschoots te groot zijn.

Aangezien ik zaterdag alweer moet spelen, zit er weinig anders op dan maar weer nieuwe schoenen en scheenbeschermers te kopen. Wordt een dure grap zo. Ik denk dat ik maar weer eens voor de retro-look ga. Het heeft weinig zin om lelijke schoenen te kopen als ze er toch met je hele tas vandoor gaan. Of had ik een foto van de schoenen op de tas moeten plakken? Misschien had dat geholpen. Voortschrijdend inzicht, noemen ze dat.
Er is natuurlijk een mogelijkheid dat er zaterdag een sukkel ten tonele verschijnt die, zichzelf nederig excuserend, mijn tas retourneert. Als hij dat voor de wedstrijd doet is het niet zo'n probleem, want dan kan ik mijn schoenen nog ruilen. Maar o wee, als hij na afloop met mijn spullen aan komt zetten. Dan hoop ik niet voor hem dat hij dit seizoen tegen mij moet spelen!

Bananenmonarchie deel 2: Koken met sterren

Deel 2 in een ongetwijfeld lange reeks. Het land dat internationaal zo graag serieus genomen wil worden, maakt zichzelf de afgelopen weken volkomen belachelijk. Maar tot nu toe was het nog niet zo erg als vandaag. Premier Samak is namelijk net uit zijn ambt ontheven. Niet vanwege het kopen van stemmen of andere vormen van corruptie, maar omdat hij heeft opgetreden in een kookprogramma op tv. Ik herhaal: omdat hij heeft opgetreden in een kookprogramma op tv!


Koken is een grote passie van Samak, zoals zijn postuur onderstreept. Al toen hij op politiek gebied nog een lichtgewicht was, trad hij op als presentator van een kookprogramma op tv. Toen zijn politieke carriere meer vorm begon te krijgen is hij gestopt. Onlangs heeft hij 'voor de lol' weer eens meegewerkt aan een aantal afleveringen. Volgens het Hof staat nu vast dat hij hiervoor betaald is. Dit is tegen de wet en dus mag hij de functie van premier niet meer uitvoeren en is hij per direct uit zijn functie gezet.


Hoeveel hij betaald heeft gekregen is mij niet bekend. Hij spreekt zelf uiteraard van een onkostenvergoeding. Hoe dan ook, ik kan me niet voorstellen dat geld de drijfveer is geweest. Dit soort jongens verdient vele malen meer met corrupte praktijken. En waarom bewust je premierschap riskeren voor een lullig bedrag? We hebben het niet over een stiekeme belangenverstrengeling of zoiets, maar over een kookprogramma (!) dat iedereen op de nationale tv kan zien (!). Hoewel iedereen die ik ooit over Samak gesproken heb, mij verzekert dat het een slappe zak is met een grote bek, vind ik het ongelofelijk dat hij af moet treden vanwege een optreden in een kookprogramma. Mij maak je niet wijs dat de rechters hier gespeend zijn van politieke voorkeuren.


Ondertussen vraag ik me af wat deze zaak in Nederland teweeg brengt. Ik neem aan dat er toch wel wat slapende honden wakker worden en dat er een commissie in het leven wordt geroepen om de gang van zaken rond het optreden van J.P. Balkenende in RTL Boulevard onder de loep te nemen. Zou Albert Verlinde de premier onder tafel stiekem een envelop in de broekzak hebben gestoken, daarbij 'per ongeluk' even misgrijpend? Of misschien heeft hij wel een krantenwijk en stapt hij dagelijks voor dag en dauw met een verhullende baseballpet op de fiets. Of zou hij de afgedragen kleding van zijn kinderen op eBay verhandelen? Het zou allemaal passen in die geweldige VOC mentaliteit die hij zou voorstaat. Weg met die vent.


Terug naar Thailand, want het wordt nog veel gekker. Samak moet dus aftreden en het parlement gaat vrijdag een nieuwe premier kiezen. En dat wordt waarschijnlijk: Samak! Dat kan gewoon, want de overtreding heeft plaatsgevonden tijdens zijn huidige ambtsperiode. Als ze hem vrijdag weer aanstellen, kan hij weer met een schone lei beginnen, want de overtredig heeft niet in de nieuwe ambtsperiode plaatsgevonden. Begrijpen jullie het nog? Ik niet!


Hoe dan ook, dit wordt nog vervolgd, want er hangt meneer Samak nog meer ellende boven het hoofd. Zijn partij wordt misschien ontbonden, als ze binnenkort schuldig bevonden wordt aan het kopen van stemmen bij de verkiezingen. Daarnaast schijnt er nog een gevangenisstraf te dreigen voor laster, maar daar weet ik het fijne niet van. Het enige dat me wel duidelijker is geworden, is dat de Nederlandse politiek dodelijk saai is. Het wordt tijd dat J.P. eens gaat begrijpen dat niet alleen showbizz, maar ook politiek entertainment is.

Bananenmonarchie

Foto's:

1. Samak

2. Thaksin

3. Knokploeg (ehh sorry, demonstranten)

4. Constructieve discussie

5. Crocodile Dundee: 'that's not a knife'

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat het nogal onrustig is in Bangkok. De onvrede met de politieke gang van zaken sluimert hier altijd en komt zo nu en dan tot een uitbarsting zoals op dit moment.

De huidige situatie vindt zijn oorsprong in de regeringsperiode van Thaksin, die in 2001 overtuigend de verkiezingen won met zijn Thai Rak Thai partij (Thai Houden van Thai). Thaksin schonk veel geld aan het arme noordoosten en werd daar immens populair. Zijn beleid zorgde voor een spectaculaire daling van de armoede in dat deel van het land. Thaksin en zijn partijleden verwierven echter ook een zeer discutabele naam op het gebied van corruptie, waardoor hij in de meer ontwikkelde gebieden, met name Bangkok dus, meer als een crimineel gezien wordt. Op het moment loopt er een waslijst aan aanklachten tegen hem wegens 'corruption, authoritarianism, demagogy, treason, conflicts of interest, acting non-diplomatically, tax evasion, use of legal loopholes and hostility towards the press'. Verder is hij een keurige burger. Hij verwierf een godsvermogen, in dit geval misschien duivelsvermogen, met de verkoop van zijn telecombedrijf aan buitenlandse investeerders. Iets dat verboden is, maar meneer had de wet even iets aangepast om dit mogelijk te maken.

Thaksin bond ook de strijd aan met de drugs. Hij besloot het probleem bij de wortel aan te pakken: de dealers. Dealers konden door de politie zonder pardon worden doodgeschoten. Agenten kregen er zelfs een geldelijke beloning voor. Je kunt je dus afvragen welk percentage van de vele doden daadwerkelijk drugsdealers waren, los nog van de vraag of het uberhaupt te rechtvaardigen is om deze lieden naar de andere wereld te helpen. Amnesty International riep hem uit tot 'a human rights abuser of the worst kind'. Thaksin zal er schijt aan hebben gehad en zich in Thailand oppermachtig hebben gevoeld, maar voor het leger was de maat in September 2006 vol en tijdens een verblijf in New York werd een geweldloze coup gepleegd.

Het leger heeft daarna een tijd het land geregeerd, maar bewees dat regeren nu eenmaal niet de specialiteit is van een leger. Thaksin verbleef al die tijd in het buitenland, buiten het bereik van de wet. Begin 2008 werden de verkiezingen gewonnen door de Peoples Power Party, feitelijk de maatjes (lees onderdanen) van Thaksin. Het is een publiek geheim dat hij achter de schermen aan de touwtjes trekt. Zij konden de verkiezingen winnen doordat hij op het platteland nog steeds zeer populair is en men daar de geldstromen alweer aan zag komen. Boze tongen beweren dat er heel wat stemmen gekocht zijn.

Het is voor velen een verschrikking dat deze partij aan de macht is. De corruptie zal doorgaan, terwijl deze mensen inzien dat het in deze tijd van economische tegenspoed voor Thailand noodzakelijk is om de corruptie terug te dringen, om stappen vooruit te kunnen maken. Thailand is een land van uitersten. Er is een modernisering gaande, met veel nieuwbouw, buitenlandse invloeden en steeds meer hoog opgeleide mensen. Aan het platteland en de man in de straat gaat deze ontwikkeling nog grotendeels voorbij, waardoor een corrupte partij de verkiezingen kan winnen.

De People's Alliance for Democracy (PAD) is in actie gekomen en heeft onder andere het regeringsgebouw bezet. Ze eisen het aftreden van premier Samak, de buikspreekpop van Thaksin. Voornaamste argument is dat de PPP de verkiezingen door fraude gewonnen zouden hebben. Samak wil echter van geen wijken weten en heeft politie en leger opdracht gegeven om de orde te herstellen. Deze negeren echter zijn opdracht en trachten alleen het geweld te beteugelen. Verder zoekt die eikel het zelf maar lekker uit, denken ze. Ze laten de betogers gewoon hun gang gaan. Inmiddels zijn er de nodige vechtpartijen geweest. De parij van Samak had wat knokploegen vanaf het platteland aan laten rukken (als politie en leger niet luisteren moet je toch wat) en bij de schermutselngen viel een dode. Het leger heeft de partijen uit elkaar gedreven en sindsdien heerst er relatieve rust, al werden er twee dagen geleden tijdens een vreedzame anti-Samak betoging twee studenten neergeschoten.

Om uit de PADstelling te komen heeft Samak nu voorgesteld een referendum te houden, waarbij de hamvraag moet zijn: wilt u dat de huidige regering aanblijft? Wat de consequenties van de mogelijke uitkomsten zullen zijn is nog niet helder en Samak meldde dat het een maand duurt om alles te organiseren. Het woord is nu aan de PAD.

Wat betekent dat nu voor het dagelijkse leven hier? Ik moet zeggen, als ik het niet via de media had venomen, zou ik er niets van gemerkt hebben. Ik zou me hooguit hebben afgevraagd waarom het in de metro iets rustiger lijkt dan anders. Sommigen grijpen de situatie aan als excuus om 'thuis te werken'. Men volgt wel nauwlettend de ontwikkelingen voor het geval het uit de hand loopt, maar het openbare leven draait gewoon door als normaal.

Wat moeten we hier nu allemaal van vinden? Moeilijk. Natuurlijk is de corruptie als een hardnekkige tumor die zich diep in de cultuur van het land geworteld heeft en ooit verwijderd zal moeten worden om gezonde groei mogelijk te maken. Je kunt je echter afvragen of het de juiste manier is om met een bende, zo worden ze hier gezien, van een paar duizend man het regeringsgebouw te bezetten om een regering te verdrijven die een half jaar geleden door een meerderheid gekozen is en nog nauwelijks de kans heeft gehad iets te bewerkstelligen. Of de aantijging van stemmenkoperij op waarheid berust is niet duidelijk. Gezien het verleden ligt het voor de hand, anderzijds is het een makkelijke beschuldiging voor een ieder die de PPP niet aanstaat. Zou de PAD wel vrij zijn van corruptie? Duidelijk is natuurlijk dat de huidige situatie zeer slecht is voor Thailand. De zo belangrijke toeristische sector begint de nadelige gevolgen nu al te merken.

Ik krijg de indruk dat de gemiddelde Thai, in ieder geval in Bangkok, de gebeurtenissen met lede ogen aan ziet. Ze hebben weinig op met de praktijken van beide partijen en zouden graag willen dat Thailand op politiek gebied eens behoorlijk gaat functioneren. Als ik mijn Engels sprekende collega's vraag naar hun mening over de huidige situatie, proef ik enige schaamte over de gang van zaken. Ik maak me niet druk. Dit weekend zit vol met voetbal (jaja, mijn nieuwe schoenen gaan hun oogverblindende debuut maken) en bier drinken met Marianne, Marieke en Sietske van Unicum (voor mijn veiligheid in alfabetische volgorde vermeld). Verder ze zoeken het maar uit hier...

Uw oorlogverslaggever vanuit Bangkok