Loonslaaf

Twee weken geleden schreef ik op mijn blog dat ik binnen een paar weken een keuze zou maken uit 3 opties: een eigen bedrijf, een vaste baan in marketing(onderzoek) of leraar Engels. Mijn voorkeur lag bij de vaste baan en dus heb ik mijn cv in een modern jasje gestoken en heb ik op internet gezocht naar marketingonderzoekbureaus in Bangkok. Uiteindelijk heb ik er een stuk of 10 een email gestuurd. De volgende ochtend kreeg ik al een uitnodiging van CSN, een lokaal bedrijf dat verder geen expats in dienst heeft. Telefonisch werd van tevoren aangegeven dat het slechts een kennismaking betrof en dat ze niet echt een vacature hadden.

De volgende dag bezocht ik het kantoor voor een gesprek, dat eveneens begon met wat voorbehoud en voorzichtigheid van haar kant. Warunee is executive vice president, spreekt zo goed Engels dat ik twijfelde of ze wel Thais was en heeft een jaar in Hengelo gewoond toen haar man daar voor de marine trainingen van Philips volgde. Ze had het er heel erg naar haar zin gehad ('much better than in America'), wat mijn Twentse moeder goed zal doen. Behalve haar goede Engels leek Warunee ook op een ander vlak niet typisch Thais. Ze was zeer direct en voortvarend. Het gesprek nam snel een positieve wending en plotseling werd me gevraagd wat mijn salariseisen waren. Dit had ik totaal niet verwacht nadat mijn verwachtingen door haar aanvankelijk sterk beteugeld waren. Om potentiele werkgevers niet af te schrikken, had ik in mijn cv vermeld dat ik redelijk betaald wil worden naar mijn kwalificaties, maar dat men niet bang hoeft te zijn voor allerlei dure extras die gebruikelijk zijn bij expats die door hun buitenlandse bedrijf worden uitgezonden naar Thailand. Ik kon dus niet al te hoog van de toren blazen. Gelukkig had ik van tevoren wel een globaal idee gevormd van mijn salaris en na twee seconden kortachtig nadenken meldde ik dat ik naast de reeds bekend gemaakte bonusregeling het equivalent van 1.000 euro wenste. 'That is okay', zie ze zonder aarzelen. Je zou misschien denken dat ik erg blij was, maar het eerste dat mij met mijn westerse mentaliteit te binnen schoot was: 'shit, ik heb te weinig gevraagd!'. Ik accepteerde het bod niet direct maar vroeg en kreeg een week bedenktijd om nog andere aanbiedingen af te wachten.

Op de weg terug had ik gemengde gevoelens. Ik was blij met de onverwacht snelle aanbieding, maar vroeg me af of die wel zo goed was. Thuis snel de computer aan en in Google gezocht op 'thailand salary guide'. Een aantal recruitment bureaus bleek zo praktisch te zijn om functie omschrijvingen met bijbehorende salaris inschattingen te plaatsen. Gelukkig bleek mijn aanbieding niet zo laag als ik vreesde. Mijn basissalaris zit net iets onder de norm, maar als startende buitenlander die geen fatsoenlijk Thais spreekt is dat niet onlogisch. Daarnaast kan ik het (misschien ruimschoots) compenseren via de bonusregeling. Van al mijn projecten krijg ik 15% van de winstmarge en daarnaast zijn er nog eindejaarsbonussen. Vooral die 15% kan aantrekkelijk zijn. De belasting is slechts 10% dus ik houd per maand van mijn basissalaris 900 euro over om te besteden. Mijn huisvesting wordt al gedekt door de verhuurinkomsten van mijn apartement in Leiden. Het moet lukken om met ongever 500 euro per maand rond te komen en iedere maand dus redelijk wat over te houden. Er zijn ook secundaire voorwaarden met betrekking tot verzekering en pensioen, maar die moet ik nog exact vernemen. Thailand kent een groot aantal nationale feestdagen, daarom is het aantal vrij te kiezen vakantiedagen beperkt: volgens de aanbieding zes. Ik heb aangegeven dat ik toch minstens één keer per jaar naar Nederland wil en heb vervolgens 10 dagen gekregen. Dat betekent dat ik twee weken naar Nederland kan, of drie weken als ik het zo plan dat het samenvalt met een periode van Thaise feestdagen en de weekends meepak.

Ik heb nadien ook nog een gesprek gehad met Ipsos, één van de grootste marketingonderzoekbureaus in de wereld. Dat was een goed gesprek met de Franse directeur, die allerlei advies mee gaf. Hij acht de kans groot dat er de komende maanden een plek voor mij vrij komt, maar kan op de korte termijn van een paar dagen niets concreet maken. Ik wilde de kans om bij CSN in dienst te komen niet laten lopen en heb met hem afgesproken dat ik met hem contact houd.

Wellicht heb ik dus straks de kans om over te stappen, maar laat ik eerst maar eens lekker bij CSN aan de slag gaan. Mijn contract gaat in op 2 juni. Het is de bedoeling dat ik gelijk mee ga naar klanten en projecten aanstuur. Vanwege het taalprobleem krijg ik een buddy aangewezen die me gaat helpen met de communicatie met medewerkers die geen Engels spreken. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Ik heb veel zin om aan de bak te gaan en geld te verdienen. Na zeven maanden is de geldvoorraad uiteraard wat geslonken en het zou mooi zijn als ik dat over een half jaar weer heb aangevuld tot het startniveau. Ik hoop dit jaar nog naar Nederland te kunnen komen en ga dit snel bespreken. Ik houd jullie hiervan op de hoogte.

Verhuisd

Vorige week zondag, op 18 mei, ben ik naar mijn nieuwe apartement verhuisd. Liep gesmeerd. Het scheelt een hele hoop als je geen meubels op sleeptouw hoeft te nemen. Het enige meubulair dat ik had waren het bureau en de bureaustoel die ik had gekocht. Gelukkig wilde mijn huurbaas van het oude apartement het bureau overnemen voor driekwart van de aankoopprijs. In mijn nieuwe apartement staat al een bureau. De stoel heb ik wel meegenomen want die zit geweldig en in het nieuwe apartement stond nog geen echte bureaustoel. Verder moest ik voornamelijk kleren en huishoudelijk gereedschap als schoonmaakspullen en strijkplank overbrengen. In totaal drie taxiritjes van ongeveer 20 minuten en klaar was ik.

Mijn nieuwe onderkomen bevalt erg goed. Het is net iets ruimer dan het oude (39 vierkante meter) en alles is helemaal nieuw. Er is een tuktuk service die de bewoners naar het metrostation vervoert. Op weg naar het metrostation barst het van de Thaise restaurantjes. Ik heb er al een paar uitgeprobeerd, met wisselend succes. Bij sommige is het eten mij iets te gekruid (lees: fucking heet). Het zal me echter vast wel lukken om een aantal eetgelegenheden te selecteren die frequent bezocht zullen gaan worden. Ik ben ook van plan om af en toe zelf te koken. De meeste apartementen hier hebben geen volledig uitgeruste keuken zoals wij dat gewend zijn. Er is vaak wel een aanrecht, maar een gasfornuis, gootsteen en afzuigkap ontbreken vaak. Bij mij is dat ook het geval en dus heb ik van mijn balkon mijn kookterrein gemaakt (zie foto). Ik heb een elektrisch kookplaatje aangeschaft want op gas koken is verboden vanwege veiligheid. Het is behelpen maar de eerste pastamaaltijden zijn inmiddels met succes bereid.

Op de gang staat een wasmachine waar ik voor 40 eurocent een wasje in kan draaien. Ik heb de beschikking over een mooie, grote tv en heb een paar goede boxen gekocht om optimaal van mijn concert DVD'tjes te kunnen genieten. Ik had er een aantal meegenomen vanuit Nederland en hier kun je voor 2 euro een kopie aanschaffen. Enige tegenvaller tot dusver is dat ik de sportzender die Roland Garros uitzendt niet ontvang, dus voor interessante partijen zal ik naar een kroeg moeten (zo'n tegenvaller is het bij nader inzien dus ook weer niet). Het is hier vijf uur later dan in Frankrijk dus ik kan 's avonds lekker tennis kijken.

Of ik het EK wel kan ontvangen, is me nog niet duidelijk. De late wedstrijden worden hier midden in de nacht gespeeld en voor potjes als Oostenrijk-Polen blijf ik sowieso niet op (met alle respect voor Don Leo). Ik wens onze mannen veel succes en Marco veel wijsheid zonder Seedorf en Van Bommel. Gelukkig zijn De Zeeuw en Bouma ook toonaangevend bij Europese topclubs...

Vaarwel Henk

Afgelopen maandag bereikte mij van verschillende kanten het nauwelijks te bevatten nieuws dat Henk Janssen is overleden. Niet iedereen die mijn blog leest zal Henk kennen. Hij was gedurende de afgelopen 17 jaar de hoofdtrainer van mijn tennisclub Unicum, een echte clubman. Henk was 100% sportman en nog maar halverwege de 40. Dat Henk is overleden aan een hartaanval gaat er bij dan ook mij moeilijk in, maar begint nu toch door te dringen. Vreemd gevoel dat de hele club morgen op Unicum bij elkaar komt voor de herdenkingsdienst en ik er niet bij kan zijn.

Vlak voor mijn vertrek naar Thailand vroeg Henk mij nog of ik een blog ging bijhouden en of ik hem het adres wilde mailen. Het zegt veel over zijn betrokkenheid en enthousiasme. Henk, bedankt voor alles en vaarwel.

De balans na een half jaar

Jaja, ik ben hier inmiddels alweer 6 maanden. Mooi moment om zowel terug als vooruit te kijken.

Eerst maar terug kijken. Vanaf het begin heb ik het in Bangkok goed naar mijn zin gehad. Er viel natuurlijk veel te ontdekken en mijn eerste activiteiten werden vergezeld door een heerlijk vakantiegevoel. Een apartement was redelijk snel gevonden en nadat ik van een twee jaar voortslepende blessure af was, had ik ook snel een leuk voetbalteam gevonden. Inmiddels speel ik in verschillende teams, wat naast het genot van het spelletje een hoop leuke sociale contacten oplevert.

Na een korte, minder prettige periode van ziekte heb ik me vanaf januari op Thaise les gestort. Om het echt goed te spreken en te verstaan is voor een Westerling een kwestie van een zeer lange adem, maar ik kan nu toch wel zeggen dat ik de beginselen aardig onder de knie heb. Helaas is oefenen moeilijk hier in Bangkok, want de Engelse vaardigheden nemen hier snel toe en dat willen ze weten ook. Misschien ga ik over een tijdje ook leren lezen en schrijven, eerst echter de reeds geleerde stof nog wat beter leren beheersen.

Al snel heb ik me ook georienteerd op werk. De eerste optie was het werken voor GfK Daphne, mijn laatste werkgever in Nederland. De Thaise arbeidswetgeving heeft een sterk 'eigen volk eerst' karakter (overigens niet onterecht), wat het moeilijk maakt om een werkvergunning te verkrijgen. Ook het opzetten van een inburgeringscursus bleek moeizaam. De concurrentie groeide snel en heeft het voordeel van reeds bewezen kwaliteit (Rita, des ondanks toch bedankt voor alles). Later kwam nog de mogelijkheid op mijn pad om iets met Thaiboxen te doen. Mijn Thaise 'zakenpartner' was echter zelfs voor Thaise begrippen traag. De uitdrukking 'als dikke stront door een trechter' zou geen recht doen aan de laksheid van deze dame. Ik heb voor mijn doen engelengeduld getoond (je probeert je toch aan te passen he), maar un momento dado was de maat vol. Erg jammer, want ik zag er veel mogelijkheden in. Ik heb het idee dan ook nog niet helemaal uit mijn hoofd gezet, maar wel voorlopig naar de achtergrond verbannen.

Hoe nu verder? Zoals gezegd heb ik het naar mijn zin. Ik wil hier voorlopig nog wel blijven, maar er moet wel gewerkt gaan worden. Qua financien kan ik het nog wel een tijdje uitzingen, maar ik heb niet zo'n zin om al mijn geld er doorheen te jagen. Minstens zo belangrijk is dat ik zin heb om weer eens wat uit te gaan voeren (zal wel de door JP geroemde VOC mentaliteit zijn). Nadat ik terug was van de vakantie met Onno en Rick, kreeg ik al snel de behoefte om wat meer om handen te hebben, zeker nu ik voorlopig gestopt ben met Thaise les. Mijn verblijf in Thailand zal op de langere termijn dan ook afhankelijk zijn van de mogelijkheid om werk te doen dat genoeg geld en plezier oplevert. Ik hoor jullie denken: jaja, je hebt het al maanden over werk, maar er gebeurt geen reet. Let echter op mijn woorden, waarde vrienden: het is nu tijd voor actie en er gaat snel iets gebeuren. Ik heb drie opties op een rij gezet:

1. Zelfstandig. De enige manier om voor GfK Daphne aan de slag te kunnen, is om zelf een bedrijf op te richten. Ik heb dan meteen een werkvergunning. Nadeel is dat de kosten € 1.400 bedragen en ik niet weet hoe lang ik in Thailand zal wonen. Elk nadeel hep ze voordeel en dat is in dit geval dat ik niet alleen voor Daphne hoef te werken maar mezelf ook aan andere bedrijven kan verhuren. Sterker nog, het bedrijf is niet gebonden aan bepaalde activiteiten dus ik zou me ook op allerlei andere terreinen dan marktonderzoek kunnen begeven en zo een aardig inkomen bij elkaar kunnen scharrelen.

2. Loonslaaf. Ik heb een paar maanden geleden al een reeks sollicitatiebrieven de deur uitgedaan voor vacatures die op internet stonden. Met de beste wil van de wereld kan ik dat geen succes noemen. De respons was nihil. In Thailand schijnen bedrijven alleen wat te laten horen als je wordt uitgenodigd. Uit veel vacatures bleek al dat er een sterke voorkeur is voor locals (begrijpelijk). Meestal staat het specifiek vermeld als keiharde eis. Mijn Thais komt nog iets te kort om ze om de tuin te leiden (dat 'om de tuin' in het Thais 'phaan suan' is, weet ik dan weer wel). Ik richt me nu op marktonderzoekbureaus omdat daar mijn ervaring ligt en heb er een stuk of 10 aangeschreven. Een gokje, maar als je niet schiet kun je niet scoren (alweer Johan!).

3. De makkelijke weg. Gelukkig is er altijd nog de optie om me aan te sluiten bij het enorme leger van Engelse leraren. De vraag naar buitenlandse leraren is de laatste jaren sterk gestegen, wat te merken is aan het grote aantal openstaande vacatures. Ze zijn er hier blijkbaar achter dat de meeste mensen die van een Thai les krijgen, Engels spreken dat voor een buitenlander meer op Chinees lijkt. Ze hebben helaas wel een voorkeur voor native speakers. Begrijpelijke gedachte, maar niet helemaal terecht als je sommige Engelse, Schotten en Amerikanen hoort brabbelen en knauwen. Je moet er niet aan denken dat je kind daar Engels van moet leren! Maar goed, dat betekent wel dat het voor mij verstandig is om eerst een diploma te halen. Dan kan ik een beter betaalde baan krijgen. De garantie van werk is aantrekkelijk en het les geven lijkt me ook best leuk. Bovendien verdient het redelijk (niet echt goed, maar ik kan er prima van rond komen). Ik heb een voorkeur voor de eerste twee opties, maar het is goed dat er een vangnet is als dat niet lukt.

De komende twee weken wil ik een beslissing nemen. Ik moet voor mezelf een business plan maken voor het eigen bedrijf en daarnaast achter een vaste baan aan. Als ik over twee weken nog geen baan heb, ga ik hoogst waarschijnlijk het avontuur van het eigen ondernemerschap aan. Als de verdiensten tegenvallen, kan ik altijd nog part-time les gaan geven om het inkomen op peil te houden.
Het vooruitzicht eigen ondernemer te zijn spreekt me wel aan. Naast de opstartkosten zijn er weinig andere kosten, dus ik kan er niet al te zwaar de boot mee in gaan. Bovendien kan ik er vast een hele hoop van leren. Lijkt me leuk om lekker zelfstandig aan de bak te gaan en te doen en te laten wat ik zelf wil. Naast het verkopen van het Daphne produkt, denk ik ook mijn ervaring bij mijn vorige werkgever ACNielsen in geld om te kunnen zetten.

Mooi avontuur toch?!...