Aan het eind van deze maand werk ik vijf maanden bij CSN en ik heb ze verteld dat we het daar maar eens bij moesten laten. Ik heb het wat tijd gegeven, maar hoe langer ik hier zit, hoe erger het wordt. Het is een bedrijf op de meest traditionele Thaise manier. Het wordt geleid door wat oude gedienden die hier al tig jaar zitten. Structuur, communicatie en visie is ze volledig vreemd. Bovendien worden de afspraken betreffende mijn werkzaamheden niet nagekomen. Verder een geweldig bedrijf hoor.
Wel geinig is dat ik er steeds meer achter kom dat de verschillen tussen de Thaise en westerse cultuur echt niet zo enorm zijn als wordt beweerd in allerlei lectuur en door de betweters die je hier spreekt. Als je daar op af moet gaan is het hier volstrekt not done om elkaar op de werkvloer enigzins kritisch te benaderen. Nou geef ik toe dat je hier wat voorzichtiger moet zijn, maar een beetje opbouwende kritiek kun je best kwijt.
Ook zouden Thaise werknemers overlopen van respect voor hun meerderen. Wat zou een van mijn Thaise collega's, een keurige dame, dan toch bedoeld hebben toen ze me vertelde dat ze haar baas een 'big asshole' vond??? Zeker verkeerd verstaan. Ook andere collega's mogen graag klagen en grappen maken over de incapabele leiding.
Toch komen de verschillen in cultuur soms prachtig aan het licht. Laatst werd ik verzocht om een zooi mensen in andere landen in de regio te bellen om ze te vragen of ze mee willen werken aan een klanttevredenheidsonderzoek. Ik had dat al snel gehad en gaf in eerste instantie, op z'n Thais, een paar hints dat ik dit nou niet echt binnen mijn functie omschrijving vond passen. De hints werden volledig genegeerd. Toen maar de westerse benadering gekozen en letterlijk gezegd dat ik de telefoontjes niet wil plegen. Parirak keek me wat vertwijfeld aan en lulde er gewoon overheen. Een dag later nogmaals een poging gedaan. Dat ging ongeveer zo: "I don't want to make the phone calls because I have already done a lot of tasks that are not in my work description and I don't want to do any more". Antwoord: "Yes...well...ehhh...when you call them please ask them if they want to fill in the survey, and ask for their colleagues too". Misschien moet ik hier op zoek gaan naar zo'n T-shirt met "What part of NO don't you understand?".
Sinds ik een paar weken geleden heb opgezegd, hebben ze me verder niet veel werk gegeven, dus heb ik tijdens werktijd veel gelegenheid om een beetje te internetten. Ik heb een aantal bedrijven benaderd en heb al aardig wat reacties en binnenkort wat gesprekken. Toch heb ik ook nog wat andere plannetjes.
Ik heb een soort marktonderzoekmodel ontwikkeld en wil eens kijken of er partijen zijn die het willen kopen. Je weet maar nooit. Dan is het wel handig om dat rond te hebben voordat ik eventueel bij een ander marktonderzoekbureau aan de slag ga, dus ga ik in november actie ondernemen.
Daarnaast heb ik het Thaiboks idee nog steeds niet helemaal uit mijn hoofd gezet. Ik denk nog steeds dat dit een leuke manier is om een aardige boterham te verdienen. Ik overweeg sterk om begin november een stoomcursus Muay Thai te doen, er veel over te gaan lezen en contact te zoeken met boksscholen met wie ik zou kunnen samenwerken. Dan kom ik er snel genoeg achter of het echt wat kan worden en kan ik de beslissing nemen om de gok te wagen of om het definitief uit mijn hoofd te zetten.
Kortom, de toekomst ligt open. Plannen zat. Eerst moet ik dus nog even oktober uit zitten bij CSN. Dat gaat wel lukken. Donderdag de 23e is een vrije dag. De vrijdag neem ik gewoon vrij onder het mom van sollicitatiegesprekken. Ik heb afgesproken dat ik daar vrij voor mag nemen. Dat geeft mij de gelegenheid om met een paar vrienden een lang weekend naar Ko Samet te gaan (nogmaals, 'ko' betekent eiland). Dus mocht de eerste alinea enige gevoelens van medelijden opwekken: niet nodig. De laatste week moet ik t/m donderdag nog opdraven. Vrijdag ga ik dan naar de grens met Cambodja om een nieuw visum te kopen. Met mijn werkverband loopt immers ook het werkvisum af en moet ik in het buitenland een toeristenvisum halen. Het devies met betrekking tot visa is hier nog steeds: 'leuker kunnen we het niet maken, makkelijker willen we niet'.
Ondertussen is de interne politieke situatie redelijk stabiel. Ze zijn hier te druk met het pesten van Cambodja. Volgens mij is dat conflict ook in Nederland uitgebreid in het nieuws, dus zie ik geen reden om daar verder over uit te wijden. Het is niet ondenkbaar dat de bom hier binnenkort barst en het leger maar weer eens het heft in handen neemt. De kans is dus redelijk groot dat mijn volgende stukje 'Bananenmonarchie 3' heet.
Posts
