zondag 26 juli 2009

Jakarta



Afgelopen woensdag en donderdag ben ik in Jakarta geweest. Ik moest er zijn om met een aantal kranten te praten over samenwerking. Ook in Indonesie moet aan mijn naamsbekendheid gewerkt worden. Meteen een goede gelegendheid om mijn collega's daar te ontmoeten. Ik moet zeggen dat Jakarta me beter beviel dan Singapore en Kuala Lumpur. Jakarta is minder verwesterd. Toch haalt ook dit het qua sfeer bij lange na niet bij Bangkok. Wel viel het me op dat Indonesiers erg vriendelijke mensen zijn. Grappig is dat ze nog steeds een aantal Nederlandse woorden gebruiken zoals 'wastafel', 'achteruit' en 'verboden'. Tot mijn verbazing had het hotel poffertjes op het menu staan (zie foto). Als ik in het kantoor uit het raam keek, zag ik een krottenwijk onder me, volledig omringd door hoge, moderne kantoorgebouwen. Dat staat daar allemaal gewoon kriskras door elkaar heen.

Wat verder opviel was dat bij de ingang van elk gebouw op bommen gecontroleerd wordt, zelfs de auto's die het parkeer terrein op willen. Dat deze controles weinig effect hebben, bleek vorige week. Gelukkig maar dat ik niet in luxe hotels als Marriot en Ritz-Carlton geplaatst wordt. Heb ik van aanslagen minder te vrezen. Doordat ik in mijn hotel een upgrade kreeg, had ik overigens weinig te klagen.

De week ervoor was mijn baas in Bangkok. Ik heb voorheen al geschreven dat ze me steeds meer pushen om naar een ander land te verhuizen. Dit proces gaat nu een nieuwe fase in. Mijn baas meldde me dat het toch wel erg onhandig is om deze functie vanuit Bangkok uit te oefenen. Dus moet ik vanaf Januari of Februari voor 12 tot 18 maanden naar Kuala Lumpur. Dat kantoor is namelijk groter en ik zal met mensen daar moeten samenwerken. Bovendien zijn de vliegtuig verbindingen naar andere landen van daaruit beter dan vanuit Bangkok. En dat is ook belangrijk, want ik zal per maand zo'n 15 to 20 dagen onderweg zijn (!).

Wat ik van KL vind, heb ik hier al eerder duidelijk gemaakt. Het gaat dan ook niet gebeuren dat ik daarheen verhuis. Ik heb mijn baas maar meteen gemeld dat ik er geen zin in heb, waarop hij een heel verhaal begon om mij te overtuigen van de noodzaak. Zal allemaal wel, ik heb er gewoon geen zin in. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik er over na zal denken. Over een week gaat hij een maand op vakantie. Als hij begin September terug is, zien we wel weer verder hoe dit schaakspel zich ontwikkelt. Intussen heb ik dan mooi de tijd om me nuttig te maken en mijn positie op het bord te verstevigen.

Ik weet niet wat er gebeurt als ik voet bij stuk hou, maar ik hou er ernstig rekening mee dat ik toch weer op zoek moet naar een nieuwe baan. Want ook al mag ik in Bangkok blijven, ik heb echt geen zin om zoveel te reizen en meer dan de helft van de maand in een hotelkamer te zitten. Een dezer dagen dus mijn cv maar weer eens oppoetsen en de arbeidsmarkt op. Als je nog eens een vacature in Bangkok tegen het lijf loopt, sein me even in.

Na dit nieuws van het arbeidsfront nog wat huishoudelijke mededelingen:
- Aan de rechterkant van deze site, kun je onder 'Blogarchief' aangeven dat je volger bent van dit blog. Vraag me niet waar het goed voor is. Leek me gewoon wel geinig.
- Daar weer direct onder kun je jezelf aanmelden om een email bericht te ontvangen zodra ik een nieuw stukje geplaatst heb. Dat kan ook voor reacties van lezers, al raad ik dat niet aan.
- Tot nu toe moest je een Google account hebben om een reactie te kunnen plaatsen. Dat hoeft vanaf nu niet meer.

dinsdag 14 juli 2009

Mediageil


'I read the news today, oh boy', zal John Lennon gedacht hebben toen hij op dinsdag de Bangkok Post open sloeg (herinner het stukje over de Thaise Beatles). Op de voorkant van het Business katern staat namelijk een diepte interview met farang Kallenberg. Zie hier de link naar de Bangkok Post website. Bij de eerste naamsvermelding is de verslaggeefster nog zo vrij om me bij mijn voornaam te noemen. Bij een tweede keer wordt er gelukkig met gepast respect gerefereerd aan 'Mr Kallenberg', zoals het hoort.

Ik heb hier een onderzoek naar consumenten vertrouwen opgezet, The Asian Consumer Confidence Index, waarmee ik nu probeer zoveel mogelijk media aandacht te verkrijgen. De Bangkok Post is een mooie start. Er zullen nog andere Thaise kranten volgen, en misschien zelfs de twee grootste Thaise tv zenders, al denk ik dat mijn Thais net niet voldoende is (op het nippertje) voor een tv interview. Jammer, want alle Thaise vrouwtjes zitten natuurlijk al klaar voor de op het journaal volgende soaps. Komende week waarschijnlijk naar Maleisie en Indonesie om daar ook wat interviewtjes weg te geven. Een beetje wijs lopen doen over de stand van de economie, De toestand in de wereld door M.P.G. Kallenberg. Ik moet alvast maar eens wat Cruijffiaanse quotes op papier zetten. Even in mijn woordenboek opzoeken hoe je 'nadeel' en 'voordeel' in het Thais zegt.

Jullie zullen het begrijpen, mijn ster is sterk rijzende aan het Aziatische media firmament. Maar maak je geen zorgen, ik hou het bij een paar interviews. Mijn vaste columns blijven exclusief voor dit medium.

donderdag 9 juli 2009

Effe d'r uit


Het was op de dag af 6 maanden geleden dat ik op het strand was. Het was dus weer eens hoog tijd, en het kwam dus ook goed uit dat ik afgelopen maandag en dinsdag vrij was. Mooie gelegenheid voor een lang weekend Ko Samet. Zaterdag ochtend hebben Edwin en ik de bus genomen. Voor ongeveer 7 euro hadden we een retourtje 'strand met palmbomen', een mens geeft wel eens meer uit voor een weekendje weg, zeker als het om een tropische strandvakantie gaat.

Na een busreis van 3 uur en een half uurtje op de boot waren we ter plekke. Uiteraard niets voorbereid, dus de taxichauffeur opdracht gegeven naar een rustig strand te rijden. Altijd afwachten waar je dan terecht komt, maar dat viel zeker niet tegen, zoals je op de foto's kunt zien. De Thai weten natuurlijk wel hoe ze de farang wat geld uit de zak kunnen kloppen. Het eiland is tot national park gebombardeerd, wat een hard alibi is om toegangsgeld te heffen. De Thai betaalt 40 Baht, de farang 100 Baht. Verschil moet er zijn...blijkbaar. Voor een national park is het trouwens verdacht vol gebouwd. Ik geef ze nog een paar jaar en dan is Bangkok ook een national park.

Zondag en maandag keihard gerelaxed. De afgelopen werkweek was nogal druk, dus een paar dagen rust deed me wel goed. Helaas was het weer nogal wisselvallig, regelmatig regen. Dus niet zoveel in de zon gelegen. Wel veel gelezen, muziek geluisterd, gepoold en, jawel, een paar biertjes gedronken. Het zal niemand verbazen dat we zondagavond in de strandtent voor de tv zaten, of eigenlijk lagen, om Federer te zien mazzelen en een recordje te vestigen.

Dinsdag weer terug naar de concrete jungle. 's Avonds een vriendschappelijk voetbalpotje om het luie zweet eruit te lopen, en woensdag weer fris naar werk. Heerlijk zo'n uitstapje. Moet ik vaker doen!