"Hey Toeeeet,..."

Als groot rockfan mis je toch wat als je naar Bangkok verhuist. Concerten van AC/DC, Metallica, Jan Smit, ik moet het allemaal missen. Nog een meevaller dat ik Michael Jackson niet misloop, of ben ik nu heel egoistisch? Maar wij hebben hier iets waar de hele wereld jaloers op is. The real thing, de band waar alles mee begonnen is...The Fab Four!

Amerikanen die beweren dat ze Elvis tegen zijn gekomen in de supermarkt worden al decennia lang uitgelachen. Als je echter een Thai verteld dat je naast John Lennon in de 7-Eleven stond, zal hij je bloedserieus nemen. Die jongens waren eind jaren 60 de hysterie volledig zat en verlangden naar een land waar de mensen ingetogen en beheerst zijn. De keus viel op Thailand.

John was de eerste. Hij zette na jaren van voorbereiding een schietpartij in scene en kon zich nog net van zijn kogelvrije vest ontdoen voordat hij dezelfde avond nog op het vliegtuig naar de vrijheid stapte. Was hij gelijk van dat irritante wijf af. Twee vliegen in één klap. De rest volgde later en toen Paul McCartney als laatste, na zijn elfde mislukte huwelijk, inzag dat het leven hier beter is, waren The Beatles herenigd.

De boys wilden terug naar de basis en mijmerden over de good old days in de Star Club in Hamburg. Inmiddels houden ze residentie in O' Reilly's aan Silom Road, waar ze elke vrijdagavond voor een dankbaar publiek hun bewierookte repertoire afdraaien. Daar moesten Edwin en ik natuurlijk getuige van zijn. We waanden ons 40 jaar terug in de tijd en het is moeilijk voor te stellen dat deze heren met hun vakkundige deuntjes ooit de gevestigde orde deden gruwelen. Spelen kunnen ze nog steeds, getuige de fimpjes.

Een maag vol peen en ui

Ja, lieve mensen, trek de agenda's maar. De verloren zoon komt terug! Voor even maar natuurlijk. Je gaat hier in de tropen toch dat grauwe herfstweer missen. Altijd maar zon wordt op den duur strontvervelend. Stevige wind, onheilspellende lucht, striemende regen; ik hunker er naar. Er is één dag in het jaar dat dit weer gegarandeerd is: 2 oktober.

En dus kom ik van 25 september tot en met 6 oktober sfeer proeven in Nederland. Hoop een fikse onweersbui mee te kunnen pakken. En van die rukwinden die je paraplu naar de klote helpen. Man, wat mis ik dat. Ik heb bij Air Berlin een slecht weer garantie af kunnen sluiten. Die Duitsers weten natuurlijk donders goed dat de kans dat ze mij geld moeten uitkeren vrijwel nihil is in deze periode. Hagel zou het natuurlijk helemaal compleet maken, maar ik moet de lat niet te hoog leggen. Dan valt het zo tegen als je bier op 3 oktober opgewarmd wordt door een flauw maar hardnekkig zonnetje.

Over 3 oktober gesproken, prettige bijkomstigheid is dat ik middels een paar flinke porties hutspot mijn gewicht weer wat op kan schroeven. Ik kan je vertellen dat het niet meevalt om met dat Thaise voedsel nog wat kilo's om je botten te handhaven. Ik eet me ongans om de teller niet onder de 75 te laten komen. Een paar strekkende meter rookworst kan me wellicht steunen in de strijd.

Ik kijk er naar uit om met velen van jullie met Leidens Ontzet de afbrokkelende Spaanse suprematie te vieren. Nadal opgebrand, het Spaans voetbalteam verslagen door de VS. De geschiedenis herhaalt zich. Zou Bert van Marwijk volgend jaar een flike pan hutspot meenemen naar Zuid-Afrika?

Foto's Niek

Onlangs kwam Niek Bakker hier effe buurten. naast een paar dagen Bangkok bestond de hoofdmoot van zijn vakantie uit duiken en luieren op het zuidelijke eiland Ko Tao, liggend in de baai en derhalve tsunami bestendig. Om een indruk te geven van zijn vakantie, en om nog meer mensen over te halen om een bezoekje aan Thailand te maken, hierbij een kleine sfeerimpressie. Is nog eens wat anders dan Texel, toch?

Clarence

Bij een eerder bericht plaatste ik al wat foto's van de Royal Bangkok Sports Club, waar doordeweeks de Chang League wordt afgewerkt. Het afsluitende toernooi was bij de Polo Club, minstens zo elitair. Het begon al goed toen ik voor de wedstrijd even een plasje wilde doen. Op de kleedkamerdeur stond 'Members Only', maar ik dacht dat op deze dag alle spelers wel van de kleedkamer gebruik konden maken. Dom. Bij het binnengaan werd ik vriendelijk doch gedecideerd tegen gehouden en werd mij de weg gewezen naar de kleedkamer voor het plebs, helemaal aan de andere kant van het veld, ergens weggemoffeld in een hoekje van het terrein.

Na in de eerste wedstrijd de mooiste goal van het toernooi gemaakt te hebben (stiftbal in de kruising van buiten het strafschopgebied), ging het in de finale bergafwaards. Eerst verprutste ik een makkelijke kopbal, waardoor we op 0-0 bleven steken en penalties moesten nemen. Die gelegenheid benutte ik om me te scharen in het illustere rijtje Platini, Baresi, Van Basten, Terry. Ik schoot de 'winnende' penalty in volle overtuiging op de paal. Een paar penalties later waren we verslagen. In tegenstelling tot het genoemde rijtje ging het in mijn geval gelukkig niet om een Wereldkampioenschap, Europees Kampioenschap of Champions League. De nasmaak was dan ook met het eerste gratis Chang biertje weggespoeld.

Bezoekers

Op donderdag 11 Juni landde Niek Bakker in Bangkok voor een vakantie van ruim twee weken. Hij was de volgende in een frequente stroom bezoekers. Het is dat het voor vrienden en familie met kleine kinderen lastig is om hier even langs te komen, anders zag ik geen enkele reden om naar Nederland op vakantie te gaan. Uiteraard werd een bezoek aan de zuidelijke eilanden voorafgegaan door een weekendje stappen in Bangkok. Drie avonden achter elkaar poolen, bier drinken en Federer volgen op weg naar zijn ultieme grand slam overwinning. Ik had voor Niek een kamer in mijn apartementencomplex geboekt, da's wel zo makkelijk.

Inmiddels is ook Edwin de Vries op de 18e in Bangkok gearriveerd. Hij gaat hier een volwaardige sabbatical doormaken. Voorlopig geen werk of andere beslommeringen voor hem. In Januari wil hij een reis door Australie maken en daarna ziet hij wel of hij zijn verblijf in Thailand zal verlengen en hoe hij dat in gaat vullen. Voorlopig zal hij zijn dagen vullen met relaxen en wat leuke uitstapjes in Thailand en eventueel buurlanden (hij moet toch af en toe het land uit vanwege de visum regels).

Edwin is binnen een paar dagen al aardig geinstalleerd. Ook hij heeft een kamer bij mij in het gebouw, om te beginnen voor een maand. Snel een mooie laptop aangeschaft, een fitness abonnement genomen en een bankrekening geopend. Mijn pionierswerk komt natuurlijk mooi van pas. Als ik terug ben uit Kuala Lumpur, waar ik dit stukje op mijn hotelkamer zit te tikken, zullen we het tennisracket ter hand nemen. De laatste keer dat ik gespeeld heb was in Nederland, toen mijn schouder het binnen de kortste keren begaf. Hopelijk gaat het na een jaar rust beter.

Qua timing komt het goed uit om eens een balletje te gaan slaan, want het voetbalseizoen is net afgelopen. Mijn team heeft het kampioenschap op een punt gemist. Al maanden lang won onze concurrent bijna elke wedstrijd met een doelpunt verschil, vaak in de laatste minuten. Om gek van te worden. Ze zijn geeindigd met een doelsaldo van +17 uit 24 wedstrijden. Ons salso is +34. Iets constanter worden en dan is de titel volgend jaar voor ons.

Nu dus in Kuala Lumpur, Maleisie. Of KL, zoals ze in Azie zeggen. Van dinsdag tot en met vrijdag, waardoor ik Niek helaas misloop op zijn terugweg via Bangkok naar Nederland. Het centrum van KL heb ik al eens beschreven, behalve de bekende Twin Towers weinig dat het vermelden waard is. Het InsightAsia kantoor ligt een eindje buiten het centrum. Ik kan niet zeggen dat ik erg gecharmeerd ben van de omgeving. Ze zijn hier blijkbaar dol op grote wegen en hoge gebouwen. Ik kan geen beton meer zien. Het eerste voetpad moet ik nog ontdekken.

Tot nu toe gaat het met mijn werktripjes steeds zo dat ik er van tevoren tegenop zie; heel vroeg mijn nest uit om het vliegtuig van 7 uur te nemen, slapen in een hotel. Als ik er eenmaal ben, valt het eigenlijk best mee. Dit is mijn eerste bezoek aan ons kantoor in KL en het is erg leuk om kennis te maken met de collega's hier, na een aantal van hen al regelmatig gemaild en gebeld te hebben. De sfeer is erg prettig, wat levendiger dan op het kantoor van Singapore, al is daar weinig voor nodig. Mijn eerste indruk is sowieso dat Maleisiers wat losser zijn dan mensen in Singapore. Ze zijn allemaal heel erg aardig en grotendeels moslim, als ik er tenminste vanuit mag gaan dat al die dames met sluier moslima zijn. Super vriendelijke mensen hoor, Geert. Ze hebben na twee volle dagen nog steeds niet geopperd om me te deporteren. Ik ga er dan ook vanuit dat ik pas vrijdagavond vrijwillig weer terug vlieg. Zaterdag heb ik het laatste voetbaltoernooi van het seizoen, om het af te leren.

Gooaaal!

Vorig jaar deed ik rond deze tijd verslag van een internationaal voetbaltoernooi in Bangkok, waar ook Engelse sterren van weleer acte de presence gaven, en 's avonds flink op stap gingen. Dit weekend was het weer zover. De Dutch Boys United vlogen weer in vanuit alle windstreken: Toronto, Johannesburg, Honk Kong, Jakarta. De kern van het team werd gevormd door drie oud-VV Oegstgeest 3 spelers: Mike, Rein en ik. Er deed ook nog een Thaise speler bij ons mee die een enorm bekende zanger schijnt te zijn. Een soort Rene Froger, maar dan niet zo ordinair en met een goede trap.

De loting plaatste ons in de poule met de Royal Samui Golf All Stars, oftewel Ian Rush en consorten. Onder de consorten waren dit jaar weer aardig wat corifeen. Lee Sharpe brak bij Manchester United tegelijkertijd door met Rian Giggs. Sharpe werd gezien als het grootste talent, maar hield wel van een feestje. Giggs niet en die won dus de concurrentiestrijd. Van Sharpe is weinig meer vernomen, maar neem gerust van mij aan dat hij nog steeds geweldig kan voetballen. Paul Masefield (Birmingham City), Clive Walker (Chelsea), Darrel Duffy (Aston Villa) en Shebby Singh (61 interlands met Maleisie) waren de andere oud-profs. Het team werd aangevuld met wat presentatoren en analytici van de sportzender ESPN. Wel leuk om eens te zien wat ze er zelf van kunnen. Lullen over voetbal kunnen we immers allemaal.

Het zal wel even schrikken zijn geweest voor die jongens toen ze vernamen dat ze tegen de vermaarde oud-spelmaker van Lugdunum 3 moesten. Ze waren duidelijk niet op stap geweest vrijdagavond, zagen er fit doch wat gespannen uit. In de eerste minuut dacht die Lee Sharpe me effe door de benen te spelen. Hij zag natuurlijk die kromme poten voor zich opdoemen en kon de verleiding niet weerstaan. De actie strandde natuurlijk in overmoedigheid. You've got to be joking, dacht ik. Ik word zo moe van die gastjes die hun idool zo nodig willen poorten. Nadat ze middels een wat mazzelige goal op 1-0 kwamen, was ik het zat. Die jongens hebben dan wel op aardig niveau gespeeld, we weten allemaal dat Engelse splers als statisch te boek staan. Met mijn jarenlange ervaring op de Leidse velden zie ik natuurlijk feilloos de kleinste gaatjes in de verdediging. Ik zet een intelligente loopactie in en word keurig bediend door Patrick. Het wat paniekerig klinkende 'Runner!' kwam te laat voor de All Stars. Voor de keeper besluit ik de bal niet aan te nemen maar a la Romario in een keer met een snelle voetbeweging naar de verre hoek te sturen.

Effe zonder dollen, was echt een goeie goal. Best leuk om tegen die mannen te scoren en de 'stadionspeaker' (zo'n getapte Engelsman die de hele dag door leuk probeert te doen) te horen roepen dat de Dutchies daar een geweldige goal maakten. Ook leuk dat Lee Sharpe bij het handen schudden na afloop zegt: 'Great goal mate'. Als ik per ongeluk een bal met mijn achterwerk van richting had veranderd, zou hij dat misschien ook gezegd hebben. Het zijn namelijk enorm aardige gasten. Maar het is toch leuk om dat van zo'n geweldige voetballer te horen. Niet dan? Ik ken inmiddels natuurlijk aardig wat voetballers in Bangkok en kreeg gedurende de rest van het weekend veel complimenten voor de goal. Vond ik niet erg.

De uitslag? Kijk, ik heb een bloedhekel aan egoistische voetballers die zeggen dat het niet uitmaakt wie er scoort, als ze maar winnen. Yeah, right! Ik had mijn goal gemaakt en dat we uiteindelijk nog met 2-1 verloren (mooie goal, eerlijk is eerlijk) was jammer, maar kon de pret natuurlijk niet drukken. Dat geef ik onomwonden toe. Erg leuk om een keer tegen die goede spelers te voetballen en weer eens bevestigd te zien dat goede voetballers vooral goed zijn omdat ze ondanks hun technische vaardigheden gewoon voor de simpele oplossing kiezen. Je moet het spelletje niet moeilijker maken dan noodzakelijk.

Wat minder leuk is dat die jongens na afloop natuurlijk allemaal zo nodig met mij op de foto moeten. Ik heb een weekendje vrij en dan wil ik geen gezeik aan mijn kop. Vooral Ian Rush bleef maar aandringen, dus uiteindelijk ben ik maar gezwicht. Het resultaat zie je. Toch wel leuk achteraf. Moet je die kop van hem zien. Zo blij als een kind dat ie met mij op de foto mag.

De volgende dag hadden we nog een kans om tegen ze te spelen. Hadden we echter wel de kwartfinale moeten winnen en in een dramatisch slechte pot lukte dat helaas niet. Je kunt je de opluchting in het kamp van de All Stars wel voorstellen. Wat ook jammer was dat ze in de finale nog een doepunt tegen kregen. Anders was ik de enige geweest in het hele toernooi die een doelpunt tegen ze had gemaakt. Om het verslag compleet te maken: uiteindelijk wonnen de All Stars de finale na penalties. Al met al een erg leuk toernooi.

Weg uit Bangkok?

Vorige week moest ik alweer naar Singapore. Ze hebben me gepromoveerd tot Regional Marketing and Sales Manager. Ik ben nu geen onderdeel meer van het Thaise team, maar van het regionale team. Allereerst hebben ze me een paar lastige opdrachten met strakke deadlines door de strot geduwd. Ik moet webmarketing op gaan zetten. Daarvoor moet ik een paar weken tijd in vijf landen databases opzetten met ongeveer 2.000 email adressen per land van topposities van grote bedrijven. Maar het mag niet veel kosten, je kent dat wel. Tegelijkertijd moet ik zorgen dat we in meerdere landen zoveel mogelijk publiciteit krijgen voor een onderzoek naar consumenten vertrouwen dat we hebben uitgevoerd. Of ik ook nog effe een nieuwe website wil bedenken, services wil bedenken en een sales systeem wil opzetten. Oh ja, het Thaise team heeft ondertussen mijn ondersteuning ook nog nodig.

Best leuke dingen om te doen (behalve die database), maar ik ben hier niet gekomen om 70 uur per week te werken. Ik doe mijn best op de baas ervan te overtuigen dat ik niet alles tegelijk kan. Ondertussen is het voor mij een belangrijke vraag waar ik mijn werk zal uitvoeren. Zoals al meerdere malen beschreven willen ze graag dat ik naar Singapore kom. Gelukkig vind mijn Indische baas Singapore ook vreselijk. Hij woont er alleen maar omdat hij vanwege het bedrijf niet anders kan. Zodra hij de gelegenheid ziet, gaat hij ergens anders in de regio wonen. Ik hoef dus niet naar Singapore. Voorlopig kan ik nog in Bangkok blijven, maar ik zal veel moeten reizen en op termijn zal ik af en toe wat langer in een ander land moeten blijven. Hij had het al over een paar maanden Vietnam of Filippijnen, waar we kantoren aan het opzetten zijn. Ook had hij het tussen neus en lippen door over een half jaar Indonesie.

Ik probeer me open te stellen voor het idee om een tijdje ergens anders te wonen. Ik zit best in Bangkok en hoef niet zo nodig een nomaden bestaan te leven. Maar het kan misschien best leuk zijn om ook eens in andere steden te kijken. In Ho Chi Minh ben ik al eens op vakantie geweest. Zeker geen Bangkok, maar ik denk dat het er wel uit te houden is. Manilla en Jakarta ben ik nog niet geweest. Mike, mijn voetbal maatje van VV Oegstgeest is hier nu voor het jaarlijkse internatoniale Tesco voetbaltoernooi. Ik speel weer met Dutch Boys United. Hij heeft in Manilla gewoont en woont nu in Jakarta. Hij zegt dat het best leuk is. Ik zal de komende maand in ieder geval de kantoren in Kuala Lumpur en Jakarta bezoeken. Misschien kan ik ook nog een kijkje in Manilla en Ho Chi Minh nemen. Kan ik een beetje een beeld vormen.

Ik zie wel wat ze voor me in petto hebben. Als ik moet verkassen, dan doe ik dat. Als het niet bevalt, kan ik in het uiterste geval natuurlijk altijd nog mijn baan opzeggen en terug keren naar huis (Bangkok). Of misschien gaan ze er na wat tegenstribbelen wel mee akkoord dat ik toch in Bangkok blijf. Hoe dan ook, het zal goed staan op mijn cv als ik een tijdje Regional Marketing en Sales Manager ben geweest en in meerdere lanen aan de slag ben gegaan. Dat zal het iets makkelijk maken om op een gegeven moment een andere baan in Bangkok te vinden, mocht het verblijf in andere landen niet zo goed bevallen. Voorlopig ga ik daar echter niet vanuit. Ik begin te wennen aan het idee dat ik af en toe een tijdje in een ander land zal werken. Kan natuurlijk ook heel gaaf zijn. En misschien duurt het niet zo lang. Op dit moment zijn er nog geen concrete plannen en zit ik gewoon in Bangkok, waar het leven goed is.

Wat vinden jullie van mijn nieuwe hotelkamer in Singapore? Ibis Hotel. Hele verbetering ten opzichte van Park View. Het extra stuk lopen naar kantoor neem ik graag op de koop toe.