maandag 29 maart 2010

Zweten tussen de locals


Bij de sportschool sluit ik iedere training af met een kwartiertje in de stoomkamer en een koude douche, waarna ik heerlijk relaxed het pand verlaat. In Nederland was het nooit bij me opgekomen om eens een sauna te bezoeken,
maar door mijn positieve ervaring bij True Fitness wilde ik dat hier toch eens gaan proberen. In Bangkok barst het van de spa's. Degene die ik in het centrum zie, zijn echter allemaal luxe uitvoeringen met meer dan luxe prijzen. Ik ben
er in een recente reactie op dit blog op gewezen dat ik nog steeds een "echte Nederlander" ben (krijg dat er maar eens uit) en het relaxte gevoel is bij mij dan ook op slag verdwenen als ik na afloop 1.000 Baht moet afrekenen.

Er moeten toch ook eenvoudige sauna's zijn voor de locals, zou je denken. Dus ik aan het googlen. Nou, het viel niet mee, maar uiteindelijk vond ik via een expat forum een tip. Ik hoef je niet te vertellen dat
Bangkok nogal groot is, dus je moet maar net het geluk hebben dat die ene sauna die je op internet vindt niet te ver uit de buurt is. Gelukkig blijkt Carnation met een taxi ritje van vijf minuten te bereiken.

De eerste keer ging ik met Edwin op pad. De taxi chauffeur begon breed te lachen toen ik hem verzocht om ons naar Carnation te brengen. 'Bam bam', riep hij enthousiast. Edwin keek me niet begrijpend aan. Nou woon ik hier inmiddels al wat langer en weet ik donders goed wat een taxi chauffeur bedoeld als hij 'bam bam' zegt. Als hij er hard bij moet lachen, krijgt hij hoogst waarschijnlijk een leuke commissie om je er af te leveren. 'We gaan toch niet naar een bordeel?', vroeg Edwin me na mijn korte uitleg. Ik antwoordde naar waarheid dat het volgens internet toch echt om een doodgewone sauna moest gaan. Bij aankomst bleek dat er in het aangebouwde gedeelte bij de sauna massages te verkrijgen zijn. Ik was natuurlijk wel benieuwd wat zo'n 'massage' dan wel niet kost. Vierhonderd Baht voor 2 uur, volgens de dame bij de receptie. Een goed verstaander weet dan dat de masseuses nog wel wat 'specials' op hun menu hebben staan om hun verdiensten wat uhh, op te krikken.

Wij vervolgens naar de sauna. Daar kwamen we immers voor en we lieten ons niet afleiden door nevenactiviteiten. In de gang naar de sauna staan vele aquariums met exotische vissen. De faciliteiten van de sauna zelf zijn echter zeer eenvoudig. Toch vindt een gewone jongen als ik er alles wat hij van een sauna verlangt. Okee, de lockers zijn volgens mij met je handen open te breken, de plastic stoelen en tafels zien er niet uit en de fitness ruimte zou je met gemak voor een museum aan kunnen zien. Maar ik ben niet naar Thailand gekomen om in luxe te leven en zie juist wel de charme van de eenvoud. Het is er schoon en alles functioneert prima. Handdoeken, water en fruit liggen voor het grijpen. Er mag weliswaar gerookt worden, maar doordat het dak een stukje boven de muren hangt heb je daar als niet-roker geen last van. Als je trek krijgt, laat je via het personeel even een maaltijd vanuit het aangrenzende restaurant aan je tafeltje bezorgen.

De Thai zijn een kalm volk dus je wordt er niet gehinderd door Westers gebral of ander asociaal gedrag. Wat ik echter nog steeds niet kan rijmen is dat de rustige Thai de televisie altijd zo hard aan hebben staan. Je zou bijna denken dat ze collectief hardhorend zijn. Zelfs in de sauna, waar een mens toch voor zijn rust komt (zou je denken), is het geluid van de televisie alles overheersend. Tot in de saunacabine, met een televisie aan de buitenkant tegen het venster gemonteerd en luidsprekers aan de binnenkant, is er geen ontkomen aan. De Thai doen het begrip 'treurbuis' grote eer aan. Een onafgebroken reeks aan soapseries daalt op je neer. De zo blank mogelijke actrices doen slechts twee dingen, huilen en vechten, soms tegelijk. Houden de Thai zoveel van geweld in hun soaps omdat ze hun emoties in hun eigen dagelijkse leven altijd onder controle moeten houden?

Het minpuntje van het hoge geluidsvolume neem ik echter graag op de koop toe. Met een entreeprijs van 140 Baht en 60 Baht voor een maaltijd is de prijs-kwaliteitverhouding uitstekend. Ik vermaak me ongeveer één keer per week prima tussen de locals en laat een ander graag 1.000 Baht betalen voor een luxere spa. Voor degenen die met smart zitten te wachten op een gedetailleerde beschrijving van de massage: helaas, die heb ik nog niet uitgeprobeerd.

maandag 22 maart 2010

Red shirt optocht

Ik wilde jullie eigenlijk niet meer lastig vallen met de lokale politieke ontwikkelingen. Maar als de red shirts afgelopen zaterdag een lange optocht houden die praktisch voor mijn deur langs komt, dan moet ik daar toch even melding van maken en wat zelf geschoten beeldmateriaal laten zien (de foto hiernaast is van Bangkok Post). Het doel van de processie was om de sympathie van de inwoners van Bangkok te winnen. Zover ik kon zien is dat redelijk gelukt. De demonstratie was in de beste Thaise traditie een vrolijke boel, het leek wel carnaval. Je zou bijna denken dat ze de verkiezingen zojuist gewonnen hadden. De toeschouwers langs de kant leken de show wel te kunnen waarderen. De optocht was gevrijwaard van gaten. Het was dan ook jammer dat er geen delegatie van de 3 Oktober Vereniging aanwezig was om hun licht op te steken.

Wat de red shirts maar niet willen begrijpen is dat Thaksin voor zowel de regering als de onpartijdige Thai alle geloofwaardigheid verloren heeft en dat het voor hen volstrekt onacceptabel is dat hij nog enige rol zal spelen in de politiek. Ik begrijp niet dat tienduizenden Thai zich voor zijn karretje laten spannen en hem onvoorwaardelijk steunen. De regering lijkt best te willen praten met de red shirts, maar wil absoluut niets met Thaksin te maken hebben. In mijn ogen terecht.

Ondertussen lijkt Thaksin met Geert Wilders een weddenschap te hebben afgesloten om wie de meest beledigende taal richting hun opponenten kan uitslaan. Geert nam twee weken geleden weliswaar een overtuigende voorsprong met zijn persconferentie in Londen, maar om van Thaksin te winnen moet hij van goede huize komen. Thaksin sloeg deze week hard terug in een toespraak per video verbinding aan zijn duizenden fans, waarin hij premier Abhisit met Hitler vergeleek en tevens meldde dat de premier geweldadige neigingen heeft en zich in het parlement omringd heeft met homoseksuelen die aan emotionele problemen leiden. Nu is Geert weer aan zet. Ik zet mijn geld op Thaksin.



dinsdag 16 maart 2010

If you want blood

Mijn vorige stukje heeft nogal wat opschudding veroorzaakt. Niet vanwege de spannende politieke situatie hier, maar vanwege het citeren van Marco Borsato. Geen nood, ik ben niet bekeerd tot Nederlandstalige kitschmuziek en heb de tekst van 'Rood' op Google op moeten zoeken.
Enkelen informeerden via email reeds naar mijn geestelijke toestand en die mensen wil ik bij deze geruststellen. Mijn zus protesteerde in een reactie op dit blog dat ik een tekst van
AC/DC had moeten gebruiken, waarop ik als volgt reageerde:

Okee dan, tekst van Bon.
Ook met het thema Rood, ook toepasselijk. Een tekst die Thaksin wellicht meer aanspreekt:
"If you want blood, you got it
Blood on the streets
Blood on the rocks
Blood in the gutter, every last drop
You want blood, you got it"


Dat blijken profetische woorden. Thaksin lijkt zich inderdaad meer te laten inspireren door AC/DC dan door Marco Borsato, waar op zich niets tegen in te brengen is. Ik had echter niet kunnen voorzien dat hij de tekst van Bon Scott letterlijk op zou vatten. Sterker nog, ik had geen flauw idee dat hij mijn blog leest. Toen ik echter vernam van het onzalige plan van de red shirts, wist ik het vrijwel zeker. Dit kan geen toeval zijn.

De red shirts grijpen namelijk ineens naar een op zijn zachtst gezegd onorthodox middel om hun doel te bereiken. Ze zamelen bloed in onder de demonstranten om daar het parlementsgebouw mee te besmeuren. Er zijn volgens de leiders 100.000 demonstranten in Bangkok (wat je een afgang zou kunnen noemen, aangezien ze er 1 miljoen voorspeld hadden). Als iedere demonstrant 10cc geeft (waarschijnlijk onder het motto "I don't like Thailand, oh no, I love it"), dan komen ze aan 1.000 liter. Tot zover klopt de logica. Ik begrijp echter niet waarom de red shirts ervan overtuigd zijn dat de regering af zal treden omdat er wat malloten met bloed staan te gooien. Als mijn collega's een redelijke graadmeter zijn, dan steekt de rest van Thailand de draak met deze even lugubere als belachelijke actie.

UIteindelijk zijn de red shirts vandaag de hele dag bezig geweest om dat bloed bij elkaar te krijgen. Ze hebben honderden verpleegsters ingeschakeld die het bloed afnamen. Aan de 1.000 liter zijn ze niet gekomen, want er zullen minder dan 100.000 demonstranten zijn en in de krant staat dat die niet allemaal willen geven. Volgens eigen zeggen hebben ze uiteindelijk 350 liter bij elkaar gekregen. Dat hebben ze vlak voor het begin van de avond met ongetwijfeld groot theatraal vertoon tegen het parlementsgebouw gegooid. Waarschijnlijk had de overheid al een wagen met een waterkanon klaar staan om dat rooie goedje binnen de kortste keren weer weg te poelen.

Het enige resultaat zal zijn dat Thailand internationaal nog meer voor lul staat dan het al deed, maar daar schijnt geen rood shirtje wakker van te liggen. Ze zien het allemaal wat anders. "This blood is a sacrificial offering. To show our love for the nation, to show our sincerity", werd een van de leiders geciteerd. "This blood is to show our commitment in calling for democracy. This is an important curse ritual", kraamde een ander uit. Terwijl vele duizenden armen in rooie shirtjes dagen achter elkaar staan te kreperen in de brandende zon, zit mijnheer Thaksin himself lekker ergens in Dubai ofzo, een beetje mijn blog te lezen. Aan het einde van ieder dag spreekt hij zijn aanbidders per video verbinding toe en maant hij ze om vooral vol te houden. Lekker makkelijk.

Tot slot nog een tip voor Mister Thaksin. Neem Bon Scott niet zo serieus, dat deed ie zelf ook niet. Stop met die onzin, want Thailand bevindt zich op een Highway to Hell.

(Foto's uit de Bangkok Post)

donderdag 11 maart 2010

Vandaag is rood

Het is momenteel spannend in Bangkok. Er zullen dit weekend grote demonstraties plaatsvinden als uitvloeisel van de recente rechtzaak tegen Thaksin. De uitspraak luidde dat hij de regels tijdens zijn ambtstermijn als premier had overtreden en derhalve is 60% van zijn vermogen van 2 miljard dollar ingevorderd. De red shirts hebben ten doel om een miljoen demonstranten op de been te brengen en de regering op vreedzame wijze op de knieen te dwingen.

Wat er precies zal gebeuren en welke uitwerking dat zal hebben, is zeer ongewis. Zullen er daadwerkelijk een miljoen mensen vanaf het platteland naar Bangkok trekken? Zullen de demonstraties vredig verlopen, zoals beloofd? Zal dat genoeg zijn om de regering omver te werpen? Hoe zal het leger reageren bij geweldadigheden? De regering heeft geen halve maatregelen getroffen en Bangkok is in opperste staat van paraatheid. De International Security Act is in werking gesteld, wat de autoriteiten verregaande bevoegdheden verleent om de orde te handhaven. Er zal een macht van 50,000 soldaten en politiemensen op de been zijn.

Donderdag cirkelden de helikopters al boven de stad. Vrijdag gaat het feest beginnen. Demonstranten vanuit het hele land zullen zich op een aantal plaatsen buiten de hoofstad verzamelen, om vervolgens en masse een aantal locaties in het centrum te bezetten. Een van deze plaatsen is vlakbij ons kantoor. Uit voorzorg is ons kantoor vrijdag dicht en dient er thuis gewerkt te worden. Wat voor consequenties de demonstraties verder nog voor mijn dagelijkse leventje zullen hebben, zal moeten blijken. Tot mijn grote chagrijn kreeg ik net een mailtje dat mijn voetbalwedstrijd van zondag alvast is afgelast. Veel harder kunnen ze me niet treffen! De leiders van de red shirts hebben aangegeven dat er slechts geld is voor drie tot vijf dagen demonstreren, dus langer zal het ongemak hopelijk niet duren.

Het lijkt mij sterk dat er genoeg demonstranten op de been zullen zijn om de hele stad plat te leggen en ik geloof er al helemaal niet in dat de regering af gaat treden om nieuwe verkiezingen mogelijk te maken. Ze hebben hier wat meer te verliezen dan een lachwekkend Nederlands ministersalaris. Ik denk dat het dit keer nog met een sisser af zal lopen. Ooit zal de bom barsten, maar hopelijk nu nog even niet.

Tot slot de wijze en poetische woorden van onze landgenoot die onlangs ook een groot deel van zijn vermogen kwijtraakte. Laat Thaksin er een voorbeeld aan nemen:
"Rood is al lang het rood niet meer
Het rood van rode rozen
De kleur van liefde van weleer
Lijkt door de haat gekozen"

Prachtig stukje kitsch toch?

Nieuwe functie

Hallo, beste mensen, Daar ben ik weer. Na mijn vorige bericht een fan armer, maar we gaan gewoon door. Vorige week was ik van maandag tot en met vrijdag in het door mij zo verfoeide Kuala Lumpur. Na mijn weigering om mijn werkzaamheden voor InsightAsia aldaar voort te zetten, hebben ze iemand anders aangenomen. Ik was verzocht om een weekje langs te komen en deze kerel in te werken. Dat kon er nog wel vanaf, zij het niet van harte. Er valt helaas weer weinig enerverends over mijn verblijf in Betonstad te vermelden. Ik was blij om op vrijdag weer naar huis te gaan.

Wellicht werpt de vraag zich bij je op wat ik dan wel voor het bedrijf ga doen. Dan klink je net als mijn baas. Hij vindt, omdat hij mijn salaris betaalt, dat ik me op een andere manier nuttig moet gaan maken. Daarbij geeft hij mij de vrijheid om zelf te bepalen hoe ik geld in het laadje wil gaan brengen. Dat is niet geheel onredelijk. Maart zal ik nog benutten om lopende zaken af te ronden. Vanaf April zal ik in diverse landen een aantal van onze producten aan de man proberen te brengen. In Nederland heb ik bijna twee jaar aan reclame onderzoek gedaan. Dat ging me niet slecht af en ik had er ook wel schik in, dus laten we dat hier ook maar eens gaan proberen.

Mijn nieuwe functie is meteen een mooie gelegenheid om me fysiek los te weken van het kantoor in Bangkok. Tot nu toe zit ik daar braaf elke werkdag, hoewel ik allang niet meer tot het Thailand team behoor. Sajan is in veel opzichten een moderne baas. Het interesseert hem dan ook helemaal niks waar ik uithang, als ik mijn werk maar doe. Ik kijk er naar uit om vanaf April in mijn luxueuze appartement van 40 vierkante meter te werken, waar het lekker rustig is en ik zelf mijn menu aan arbeidsvitaminen samenstel. Als het me te saai wordt, kan ik af en toe naar kantoor om daar een dagje te gaan werken.

Ondertussen zijn mijn ouders alweer twee weken over. Hun bezoek van vorig jaar was ze goed bevallen en ze willen hun oudste zoon natuurlijk niet te lang missen. Dat zal iedereen begrijpen. Na een eerste weekendje Bangkok hebben ze het vliegtuig naar Cambodja genomen om de wereldberoemde tempels van Angkor te bezichten. Ze keerden erg enthousiast weer terug in Bangkok, als tussenstop op weg naar de mooie stranden van Koh Chang, waar ze momenteel zijn. Mijn vader is net met pensioen, voor 'het zwarte gat' heeft hij hier geen tijd. Mijn ouders vertrekken maandagnacht weer naar Nederland. Kunnen ze nog net een stukje Thaise politieke folklore meemaken.