Zandzakken voor de deur

Thailand wordt momenteel geteisterd
door overstromingen. De aanhoudende regenbuien van de afgelopen weken zijn het land teveel geworden. Rivieren treden ver buiten hun oevers en hebben grote delen van Thailand in hun greep. De cijfers op zaterdag:

- 25% van het land staat onder water;

- 1,2 miljoen mensen zijn getroffen;

- minstens 25 mensen zijn omgekomen.

Hoewel het een paar dagen droog is geweest, lijkt het ergste leed nog niet geleden. Het noordelijke deel van Thailand zet zich schrap voor nieuwe monsoenregens.

Bangkok zal de dans niet ontspringen. Een aantal noordelijke rivieren monden uit in de Chao Phraya, die zich door Bangkok slingert. Het water staat al gevaarlijk hoog en zal de komende dagen verder stijgen. Dit zal vrijwel zeker tot overstromingen leiden in grote delen van de hoofdstad. De Chao Phraya rivier stroomt weliswaar door het westen van Bangkok, de vele kanalen die eraan verbonden zijn zullen de wateroverlast ook naar meer centrale delen voeren. Vanaf zondag worden grote problemen verwacht.

De Bangkok Post heeft een kaartje geplaatst waarop de gebieden zijn aangegeven die overstromingsgevaar lopen. De autoriteiten hebben hoop dat het zo'n vaart niet zal lopen. Ze hebben immers verhogingen op de wallen opgeworpen. In steden vlak boven Bangkok bleek dat op vrijdag echter al niet afdoende.

Het slechte nieuws voor mij persoonlijk is dat ik exact tussen nummer 7 en 10 op de kaart woon. Het goede nieuws is dat ik op de tweede verdieping zit. Voor mij zal het dus niet zo'n ramp zijn, in tegenstelling tot de vele arme mensen in de 9.000 getroffen dorpen. Het water stond ze figuurlijk al tot aan de lippen, nu ook letterlijk. In de media wordt al voluit gesuggereerd dat vele slecht geplande bouwprojecten de waterafvoer verhinderen en sterk bijdragen aan de waterschade. Degenen die met dergelijke projecten op illegale wijze hun zakken vullen wonen uiteraard hoog en droog. De kleine man is wederom de dupe. That's life in Thailand.

Research Retreat Phuket

Een maal per jaar komen alle onderzoekers van InsightAsia samen voor een paar dagen training, vergadering en lol maken. Afgelopen donderdag tot en met zaterdag waren we in Patong, het toeristische hart van Phuket.

Donderdag deden we rustig aan en waren er wat achterlijke teambuilding spelletjes op het strand. Vrijdag werd er de hele dag geouwehoerd, traditioneel afgesloten zonder concrete actiepunten. Je kent dat wel. Gelukkig werd er ook gefeest. Donderdagavond ben ik al met wat collega's uitgegaan. Vrijdag was er eerst een feestavond in het hotel. Het thema was Hawai en ieder land diende wat optredens te verzorgen. De alcohol vloeide rijkelijk en het was erg gezellig. In tegenstelling tot vorig jaar wist ik deelname aan de optredens te ontlopen, wat de feestvreugde voor mij persoonlijk nog verder deed oplopen.

Om een uur of elf was het officiele programma afgelopen en trok ik met collega's tot in de kleine uurtjes het nachtleven van Phuket in. Patong maakt alle cliche's over Thailand moeiteloos waar. Veel paupers onder de toeristen en in veel bars dansen de schaars geklede, helaas niet al te aantrekkelijke, dames op de bar. Veel lol gehad. Zaterdag nog met het Thaise team het strand bezocht om te zwemmen en te eten, en na wat shoppen weer met het vliegtuig naar Bangkok. In bijgaande filmpje een sfeer impressie.

Silom Road (1): Ochtend

Een van de leuke dingen van het werken voor InsightAsia is dat het kantoor aan Silom Road ligt. Silom is een bruisende straat, zeker het gedeelte waar ons kantoor zich bevindt. Het zakendistrict wordt ook wel het Wall Street van Thailand genoemd.

Gedurende de dag ondergaat Silom een aantal transformaties, wat het dynamische karakter van de straat benadrukt. Tijdens de ochtendspits is Silom nog relatief overzichtelijk. De stoep wordt bezet door allerlei ondernemende types die vooral etenswaren verkopen. Om de paar meter kun je terecht voor je ontbijt, van typisch Thais tot boterhammen. Ik vraag me wel eens af of men zomaar een stand neer kan zetten of dat er een vergunning nodig is. Wellicht volstaat een donatie aan de politie. Het gaat in ieder geval typisch op z'n Thais. Het lijkt op het eerste gezicht wat chaotisch, maar de verkopers staan niet in de weg en een ieder lijkt zijn eigen vaste stek te hebben.

Het kantoorpersoneel stroomt vanuit de skytrain en metro de straat op richting werkplek. In de ochtend is het bijna altijd helder en zonnig weer. Na bijna twee jaar werken voor InsightAsia vind ik het nog steeds een mooi begin van de werkdag om de 300 meter van metro naar kantoor over Silom te lopen.

Op bezoek bij Edwin

Mijn maatje Edwin de Vries heeft vanaf juni vorig jaar in Thailand geleefd. Eerst in Bangkok, vanaf februari op Ko Samui. Op 16 oktober keert hij weer voor waarschijnlijk een aantal jaar terug naar Nederland. Van zaterdag tot woensdag ben ik bij hem op bezoek geweest om te kijken hoe hij op Samui woont en om even de drukte van Bangkok te ontsnappen. Mijn laatste strandbezoek was in april, dus het was weer eens tijd.

Edwin woont met zij vriendin Yaya in een leuke, knusse bungalow met een heerlijk terras. Hij had voor mij ook een bungalow geregeld op 30 meter afstand. Het is een heerlijk rustig plekje. Toch ben je op de brommer in 5 minuten bij het strand of bij een eettentje.
Lamai kent veel toerisme en is van alle gemakken voorzien. Het is echter ook makkelijk de rust en de mooie natuur opzoeken. Een ideale plek voor Edwin.

Helaas had ik tijdens mijn bezoek last van een zware
depressie. Een depressie in het weer, welteverstaan. Ik heb aanmerkelijk meer regen dan zon gezien. Het strandbezoek bleef beperkt tot een enkele keer. Ook hebben we de dagelijks geplande tennis sessies enkele keren moeten aflasten. Toch hebben we ons goed vermaakt. Hardgelopen in de bergachtige omgeving rond Edwin's huisje. Tochtjes gemaakt op de scooter. En vooral lekker rustig aan gedaan.

Zo om ons heen kijkend op Samui valt het ons beiden op dat er met veel farang die zich in Thailand vestigen 'iets is'. De term losers dringt zich op. Ze sukkelen vaak op medisch of psychisch gebied en komen hier om het lekker rustig aan te doen en de druk van de Westerse samenleving te ontvluchten. Of het zijn gewoon eikels die in land van herkomst laag in de sociale rangorde staan. In Thailand vinden ze gelijkgestemden waarmee ze zeer frequent de kroeg in kunnen. Ook een lekker jong dametje is als rijke farang zo gevonden. Het uiterlijk dat ze thuis zo dwars zat, vormt hier nauwelijks een belemmering. Edwin en ik zien onszelf natuurlijk heel anders :)

Woensdag weer via boot, bus en vliegtuig richting Bangkok getogen. De plicht riep. Het was erg leuk om mijn partner in crime een paar dagen te zien in zijn habitat en wat van zijn uitermate relaxte leven op Samui te proeven. Het zal niet altijd makkelijk zijn om zich weer in het Nederlandse stramien te schikken. Toch wachten daar ook weer veel leuke dingen waar hij zich op verheugt: familie, vrienden, tennis, squash, concertjes. Eddie, bedankt voor je gastvrijheid en ik wens je een zachte landing in farangland.

Suvarnabhumi

Het is weer eens tijd voor een zeikerig stukje. Enige tijd geleden werd ik er in een commentaar van een ongenode gast op mijn blog op gewezen dat ik nog steeds een echte Nederlander ben. Dat klopt als een bus en dus moet er af en toe even geklaagd worden.

Vier jaar geleden werd Suvarnabhumi geopend. Het oude vliegveld Don Muang was behoorlijk afgetakeld en ontoereikend om de sterk toenemende stroom internationale reizigers te verwerken. Thaksin is niet vies van een ambitieus project en dus werd er een mooi nieuw vliegveld uit de grond gestampt aan de andere kant van de stad. De doelstelling was van meet af aan dat Suvarnabhumi de top 10 van internationale vliegvelden zou bestormen. Bij de Thai wil er echter nog wel eens een discrepantie zijn tussen ambitie en kunde.

Typerend is dat de luchthaven er weliswaar zeer modern uitziet, maar dat het aan de functionaliteit nogal schort. Vanaf het begin zijn er klachten van reizigers en ondanks een aantal ingrepen is het nog steeds geen lolletje om van of naar Suvarnabhumi te vliegen. Afgelopen week ondervond ik dat weer eens toen ik naar Kuala Lumpur moest. Als je niet veel tijd meer hebt, lijkt het een eeuwigheid te duren voordat je aan de beurt bent bij de paspoort controle. Ik ben intussen in menig ander land in deze regio geweest en vraag me af waarom de benodigde tijd per persoon in Thailand zo lang is. In bijvoorbeeld Kuala Lumpur of Singapore is het zo gepiept. De Thaise officials vinden het nodig om zeer gewichtig te doen. Een glimlach kan er niet af. Inderdaad, zeer on-Thais.

Drie maanden geleden werd aangekondigd dat de paspoort controle door enkele maatregelen voortaan niet langer dan die 24 minuten meer zou duren. Persoonlijk vind ik dat nog steeds veel te lang en onacceptabel. Zondag stond ik helaas in de langzaamste rij en zal het niet veel korter geduurd hebben dan die 24 minuten. Als je wat aan de late kant bent, word je daar niet vrolijk van. En ik was zeker niet de enige die zich wat druk stond te maken in de rij.

In 2007 stond Thailand 41e van 108 vliegvelden, volgens een survey van de Airport Council International. Nadat een deel van de opstart problemen verholpen waren, steeg Suvarnabumi in 2008 naar de 28e plek. Sindsdien is niet veel progressie geboekt en momenteel bezet de luchthaven plek 24. Overigens is de top vrijwel uitsluitend afkomstig uit Asia Pacific. Thailand steekt dus schril af bij de rechtstreekse concurrentie in de regio.

Toch heeft men de top 10 ambitie niet laten varen en houdt men vast aan deze doelstelling. Momenteel worden er plannen gemaakt om het vliegveld te verbeteren. Weliswaar te prijzen, maar ik ben sceptisch. Nogmaals, er is hier vaak een verschil tussen ambitie en kunde. Bovendien is corruptie nu eenmaal een hinderlijke factor in ieder project van enige omvang. De kans dat Suvarnabumi de komende jaren de top 10 haalt, is volgens mij even groot als de kans dat Feyenoord binnen afzienbare tijd weer eens kampioen wordt. Dan weten jullie genoeg...