Hohoho!

Als ik terug denk aan kerst in Nederland, denk ik aan gesloten winkels, uitgekauwde familiefilms, kou en George Michael. Sinds ik in Bangkok woon, ben ik bijna elke keer met Kerstmis op vakantie gegaan. Ook mijn vierde
kerstfeest hier ben ik richting strand getogen. Mijn vriend Brian had al een trip naar zuidelijke eilanden geboekt. Aangezien zijn bestemming, Koh Tao en Koh Phangan, mijn favoriete eilanden zijn, sloot ik me graag bij hem aan. Brian
vloog naar Surat Thani om van daaruit de ruim 6 uur durende boottrip naar Koh Tao te ondernemen. Ik deed mijn huiswerk wat beter en berekende dat ik beter met de bus naar Chumpon kon en van daaruit in een uurtje met de
boot naar hetzelfde eiland.

Goed plan, maar in Thailand lopen de zaken vaak niet zoals gepland. De golven waren te hoog bij Chumpon en dus ging de bus nog een hele ruk door naar Surat Thani. Volgens Thais gebruik was er geen enkele communicatie van het aangepaste reisplan. Volgens mij was ik de enige in de bus die op basis van de borden langs de weg door had dat we een flinke omweg gingen maken, waardoor ik dus alsnog 6 uur met de boot moest. Toevallig zat Brian op een boot 5 minuten voor mij en via de telefoon besloten we maar bij Koh Phangan af te stappen en niet door te gaan naar Koh Tao.

Koh Phangan heeft twee gezichten. De zuidelijke punt is het feestgedeelte waar de wereldberoemde full moon parties plaatsvinden. De rest van het eiland is rustig en heeft een heerlijk authentieke eilandsfeer. Brian wilde graag naar het zuidelijke Haad Rin waar hij een goed resort wist. Ik had niet zo'n zin om een week tussen de hersenloze party animals te zitten (zo stelde ik me dat voor), maar ging toch akkoord. Coral Bungalows bleek echter een goede keus. Prima kamers, goed eten, prettig zwembad direct aan zee en de andere gasten waren best te pruimen. Dit alles tegen zeer redelijke prijzen.

Van ons oorspronkelijke plan om lekker uit te rusten en ons pas met kerst in het feestgedruis te storten kwam niets terecht. De eerste avond, maandag de 20e, bleek er al een full moon party op het programma te staan en dat laat je niet lopen. We hebben ons zo vermaakt dat we uiteindelijk iedere avond op het strand te vinden waren, al heb ik de emmertjes met wodka en red bull na de eerste avond wijselijk verruild voor Singha biertjes. Overdag voornamelijk bij het zwembad gelegen. Op de bewolkte donderdagmiddag ben ik nog wel op een brommertje het eiland rond getuft, maar de energie werd vooral opgespaard voor de avonden.

Hoogtepunt was het kerstfeest op zaterdag de 25e. Eerst een goed kerst buffet bij Coral Bungalows, waarna de stemming er bij de pool party meteen goed in zat. Zoals het hoort bij strandfeesten op Koh Phangan waren velen gehuld in body paint en voor de gelegenheid was er ook veel kerstkledij. Brian en ik werden geschminkt als kerstman. Nog snel even een kerstmuts kopen en klaar is Santa. Vervolgens op naar het strandfeest. Tot 5 uur feesten en snel nog even een tukkie doen van 30 minuten voordat ik met de taxi naar de boot moest om het vliegtuig terug naar Bangkok te nemen (Brian gaat nog een weekje bijkomen op het rustigere Koh Tao).

Al met al een geweldige week gehad. Veel leuke mensen ontmoet, heerlijk in de zon gelegen en lekker gefeest. Last but not least: slechts één keer George Michael hoeven doorstaan.

Zwembad

Inmiddels woon ik al weer meer dan tweeeneenhalf jaar in Sitara Place. De kamer bevalt me nog wel, maar helaas heeft het complex geen zwembad. Dat begon ik toch wel een gemis te vinden en dus ging ik op zoek naar een zwembad waar ik af en toe in het weekend heen kan gaan om even te luieren. Sinds een aantal weken lig ik regelmatig op de vierde verdieping van een apartementencomplex aan Silom, waar het voor een bescheiden bedrag goed toeven is. Heerlijk om even de drukte van de stad te ontstijgen, een paar baantjes te trekken en een tukkie te doen of naar de iPod te luisteren. Hele middagen slijt ik er.

Ik ben tot het besef gekomen dat als je in een tropisch land als Thailand woont, je toch echt een woning moet hebben met de beschikking over een zwembad om optimaal van het leven te kunnen genieten. Dus heb ik eind november mijn contract met Sitara opgezegd en ben ik momenteel hard op zoek naar een nieuw apartement, met zwembad, waar ik begin januari in kan trekken. Er gaat behoorlijk wat tijd in zitten om van alles te bekijken, maar ik wil een goede keuze maken, dus dat heb ik er graag voor over. Hopelijk kan ik hier aan het begin van het nieuwe jaar wat foto's plaatsen van mijn nieuwe apartement en zwembad.

S**uele moraal

In Thailand draait het leven grotendeels om schone schijn. Illusie is veel belangrijker dan realiteit. Status en gezichtsbehoud hebben de hoogste prioriteit. De Thai zijn er dan ook meester in om hun imago in het buitenland te cultiveren. Lees de reisgidsen over het koninkrijk er maar op na. Een en al lof over de Thai en hun gebruiken. Een van die deugden zou kuisheid heten. Thai hebben pas lichamelijke intimiteit met als ze elkaar lange tijd kennen en trouw staat hier hoog in het vaandel, zo heet het.

De werkelijkheid is wat anders. Thaise vrouwen raken in de regel op jonge leeftijd zwanger, vaak voordat ze getrouwd zijn. In veel gevallen neemt het vriendje de benen en staan ze er alleen voor. Abortus is in Thailand illegaal. Toch barst het er van de abortus klinieken. Onlangs was het wereldnieuws dat in een tempel de overblijfselen van 2.000 foetussen zijn gevonden. Hoewel de ophef over de lugubere vondst begrijpelijk is, vind ik het nogal schijnheilig dat het abortus probleem nu ineens benoemd wordt. De politie in Bangkok is meteen de 4.000 (!) klinieken in de hoofdstad afgegaan. Ze wisten dus exact waar die zaten. Ineens wordt er breed gediscussieerd hoe het abortus probleem aangepakt moet worden. In Thailand is er pas een probleem als het echt niet langer te negeren is.

Ook met de huwelijkse trouw nemen de Thai het niet zo serieus. Veel getrouwde Thaise mannen hebben er een dame bij, of twee, of drie, of vier. Afhankelijk van de financiele armslag. Voor niets gaat immers de zon op. Hoe meer mia noi ('minor wife') ze zichzelf kunnen veroorloven, hoe meer status. Kunnen ze lekker opscheppen tegenover hun vrienden. Nu denk jij natuurlijk aan list en bedrog, maar zo zit het hier niet in elkaar. Naar verluid weten zowel de echtgenote als de scharreltjes meestal hoe de vork in de steel zit. Het schijnt zelfs dat ze elkaar in sommige gevallen kennen. Zolang meneer zijn financiele verplichtingen jegens alle partijen maar nakomt is er niets aan de hand. Tevens mag zijn spielerei niet openbaar bekend worden, want zijn echtgenote accepteert geen gezichtsverlies.

Nu is er een onderzoek geweest naar dit verschijnsel. Thaise mannen is gevraagd waarom ze een mio noi nodig hebben. 58% antwoordde dat de dames nu eenmaal makkelijk beschikbaar zijn. Andere veel genoemde redenen zijn de saaiheid van het huwelijk (48%), het gedrag van de echtgenote (43%) en haar uiterlijke verloedering (42%). Legitieme redenen dus.

Ook vrouwen zijn ondervraagd. Volgens de berichtgeving vindt de helft van de dames het hebben van mio noi moreel onaanvaardbaar. Het is me niet duidelijk of we daaruit af mogen leiden dat de overige helft het wel best vindt. Of zou die andere helft van de steekproef uit mio noi bestaan?

Hoe dan ook, moraal van het verhaal is dat abortus en overspel hier schering en inslag zijn, maar dat men graag de schone schijn ophoudt onder het mom van als je het niet ziet, gebeurt het ook niet. Dus als je in het vliegtuig naar Thailand zit en je leest in je Lonely Planet over de preutsheid van de Thai, vraag dan de stewardess om een extra zakje zout.

Schaamte

In de meeste delen van de wereld roept Nederland sympathie op, wellicht met uitzondering van onze buurlanden. Die kennen ons te goed. Een van de eerste vragen die een Thai aan een buitenlander stelt is 'where you from?' Dan blijkt keer op keer dat Nederland er ook hier goed op staat. Niet in de laatste plaats vanwege het voetbal. 'Holland very good!'. De Thai noemt steevast een aantal favoriete voetballers op, wat varieert van oudere helden als Van Basten en Bergkamp tot spelers van de huidige lichting als Van Persie en Sneijder. Overigens zijn ook collega-expats best enthousiast over de WK verrichtingen van dit jaar, ondanks de kritiek in Nederland zelf. Het duo De Jong/Van Bommel is een uitzondering en kan op weinig waardering rekenen. Waarom geen Van der Vaart? Leg dat maar eens uit,

Ook Ramon Dekkers is wereldberoemd in heel Thailand. Taxi chauffeurs kunnen uit hun dak gaan als zijn naam valt. Net als jullie had ik nog nooit van hem gehoord, maar de Thai verzekeren mij dat iedere tegenstander met knikkende knieen de ring betrad. Als eerste buitenlandse Thaiboks kampioen heeft hij het eeuwige respect. Ze zijn trots dat hij met een Thaise getrouwd is. Sommigen noemen hem de beste ooit en demonsteren dit met bijgaande schijnboks bewegingen. Het zal wel.

Nederland staat er dus goed op hier. Er zijn echter van die momenten dat je je dood schaamt op Nederlander te zijn. Heb ik even geluk dat darts hier niet wordt uitgezonden.