Stil aan de overkant

Daar ben ik eindelijk weer eens. Het is de laatste tijd nogal stil op mijn blog. Dat betekent echter niet dat het slecht met me gaat. Het is simpelweg zo druk op werk dat ik de laatste weken niet zoveel zin had om ook in mijn vrije tijd de toetsen te geselen.

Halverwege vorig jaar meldde ik dat ik binnen InsightAsia een eenmansafdeling op zou zetten. Lange tijd ben ik bezig geweest met het optuigen van nieuwe, baanbrekende services. Momenteel zit ik in een fase waarin ik een aantal services nog aan het ontwikkelen ben en andere al aan het verkopen ben. Inmiddels zijn de eerste projecten achter de rug en dat is zeer goed gegaan. Binnen het bedrijf is men enthousiast en mijn baas Sajan is ook tevreden. De rest van het jaar is het zaak om de verkoop verder uit te bouwen, zodat mijn afdeling winst gaat maken en ik - niet geheel onbelangrijk - weer eens aan kan kloppen voor een loonsverhoging.

Hoewel ik niet naar Thailand gekomen ben met de gedachte om me een slag in de rondte te werken, heb ik het bij InsightAsia best naar mijn zin. Ik heb veel vrijheid om dingen te ontwikkelen, iets wat je bij grotere marktonderzoekbureaus niet krijgt. Een nadeel is dat ik er qua verkoop redelijk alleen voor sta. In Thailand ziet de managing director mij als een interne concurrent voor het budget van haar klanten en ze doet dan ook geen enkele moeite om me bij haar klanten te introduceren.

Ik heb een tijdje geprobeerd om zelf afspraken bij allerei bedrijven te maken. Dat was geen succes. De Thai hebben een diep gewortelde onzekerheid ten aanzien van contacten met vreemde wezens zoals mensen uit een ander land, zeker als het een ander continent betreft. Als een secretaresse iemand aan de lijn krijgt uit Planeet Europa is het even schrikken en word je op uiterst vriendelijke en charmante manier een doolhof ingstuurd waarin het vrijwel onmogelijk is om op de juiste plek uit te komen. Ik wil niet zeggen dat cold calling in Nederland of ergens anders makkelijk is, maar in mijn vaderland krijgt de aanhouder in veel gevallen uiteindelijk wel iemand te spreken die de boodschap even wil aanhoren en een beslissing kan nemen of er verder gepraat kan worden. Zoniet in Land of Smiles. De meest gehoorde smoes is dat de secretaresse van de marketing manager in een meeting zit. Als je dan nog twee of drie keer terug belt, zit ze alweer in een meeting. Vreemd. Ik heb niet veel secretaresses meegemaakt wier agenda iedere dag gevuld is met allerlei vergaderingen. Een ander probleem is het spellen van een email adres. De Engelse uitspraak is vaak zo beroerd dat ik een al gauw een lettertje verkeerd inschat. Moet ik weer terug gaan bellen. Bij veel bedrijven wordt de telefoon de meeste keren niet eens opgenomen.

Na veel vruchteloze uren telefoneren, heb ik middels een oproep op een internet forum voor expats een Thaise dame gevonden met ruime ervaring in telesales, die ook nog eens de Engelse taal machtig is. Zij is een paar weken bezig en regelt zo'n vijf afspraken per week. Ook mijn collega's in andere landen beginnen me te helpen om omzet te scoren. Dat is mooi, maar zorgt er wel voor dat ik het nog drukker heb en veel in de weekends en avonden zit te werken. Hopelijk gaat dat snel weer afnemen. Ik heb geen zin om als God in Thailand te leven. God heeft immers slechts één rustdag in de week benoemd. Ik neem er graag twee.

Tot zover mijn smoezen om een tijd lang geen berichten te plaatsen. Jullie vinden het vast een prettige gedachte dat ik niet alleen maar in het zwembad lig en aan cocktails lurk. Toch is het leven hier nog steeds goed.