Werken in een oorlog zone (1)

De afgelopen weken heb ik veel emails ontvangen met de vragen of ik veel van de onrust merk en of het gevaarlijk is. Tot nu toe heb ik niet veel last gehad van de demonstraties en heb ik me al helemaal niet onveilig gevoeld. Vandaag veranderde dat. Toen ik net als iedere werkdag niets vermoedend via de roltrap metro station Silom verliet, barstte het van de soldaten en de Thaise variant van de ME. De red shirts huizen al bijna twee weken rond het verderop gelegen Ratchaprasong kruispunt en dreigen op te rukken naar Silom Road, het zakelijke centrum van Bangkok waar het kantoor van InsightAsia naast het skytrain station Sala Daeng ligt.

Het leger heeft de afgelopen week kolossale blunders begaan: 25 doden, 800+ gewonden en ze lieten de leiders van de red shirts bij een omsingeling van hun hotel ontsnappen. Ze hebben sindsdien de red shirts in het gebied rond Ratchasaprong hun gang laten gaan, maar geven nu ondubbelzinnig aan dat Silom Road een brug te ver is. Het gebied van zo'n 200 meter tussen het metro station op de kruising en het skytrain station verder op Silom Road ziet eruit als een oorlogsgebied. Honderden soldaten, prikkeldraad, stukken weg die afgezet zijn. De loopbrug tussen metro en skytrain station is beperkt toegankelijk en bevolkt door soldaten, de meeste gewapend met een geweer. Ondertussen begeven de forensen zich net zoals iedere werkdag met duizenden richting hun werk, net als ik gedesorienteerd om zich heen kijkend en foto's makend van dit bizarre tafereel.

De neutrale inwoners van Bangkok hebben de rode invasie tot nu toe gelaten over zich heen laten komen, maar beginnen zich nu te roeren, spuugzat als ze het zijn. Afgelopen weekend waren ze met duizenden aanwezig op de grote rotonde bij het Victory Monument. Vandaag was er op Silom Road tijdens de lunchpauze een schijnbaar spontaan protest precies aan de overkant van mijn kantoor, voor de shopping mall Silom Complex. Kantoorpersoneel greep de dagelijkse werkonderbreking aan om met Thaise vlaggetjes te zwaaien en te zingen. Na de lunchpauze gingen ze allemaal weer braaf aan de slag.

Ondertussen zijn zo ongeveer alle kleuren bezet door de diverse groepen. Rood voor de rebellerende armen, geel voor de regeringsgezinden en wit voor de neutralen die de demonstraties beu zijn. Ik voel me onderhand net een vrouw als ik 's ochtends voor een volle kledingkast sta. Ik heb niks om aan te trekken. Bijna geen kleur is neutraal meer. Laat het WK maar beginnen, loop ik hier elke dag in het oranje. Ik kijk ernaar uit om in juni in Nederland iedere dag een rood shirt aan te trekken.

Mijn bedrijf heeft snel vervangende kantoorruimte geboekt ergens anders in de stad. Gedurende de dag besloten steeds meer kantoren om dinsdag gesloten te blijven, waarschijnlijk langer. Behalve de soldaten zal Silom Road morgen uitgestorven zijn. Toen ik naar huis wilde was het metrostation dicht en wemelde het op de loopbrug tussen skytrain en metro station nog meer van de soldaten. In de buurt van de kruising, waar de red shirts zich aan de andere kant ophouden, zijn op de loopbrug zwarte doeken opgetrokken. De soldaten die er vlak achter staan kunnen er doorheen kijken, maar vanaf de straat kun je in je rooie shirtje niet zien wat er daar boven allemaal gebeurt.

Zo komt het politieke conflict en de daaruit voortvloeiende dreiging van geweld voor mij toch erg dichtbij. Het deed wat onwerkelijk aan. Aan de ene kant van het kruispunt Silom Road, een mengeling van soldaten en kantoorpersoneel. Aan de andere kant langs Lumpini Park de red shirts die zich in toenemende aantallen aan de rand van de kruising melden. De partijen worden nog gescheiden door de brede weg Rama 4, momenteel een soort niemandsland waar ondanks de dreiging het drukke verkeer overheen beweegt alsof het een normale dag is.

Bijgaand wat foto's en een filmpje. De laatste foto is een overzichtskaartje. De rode lijn geeft aan waar de red shirts zich bevinden, de groene lijn de soldaten en de roze cirkel geeft de locatie van InsightAsia aan. Het filmpje begint met het lunchprotest, vervolgens zie je de soldaten op de loopbrug, het laatste stukje laat de red shirts zien aan de andere kant van de kruising (in het donker zijn de soldaten beneden op straat moeilijk zichtbaar). De kwaliteit is niet denderend, maar hopelijk geeft het een idee van de situatie.