Verloren zoon

In de Nederlandse pers was de
afgelopen tijd veel aandacht voor verkiezingen, een olielek, een opspelende hamstring en een twitterende teringaap, oeps ... wat schrijf ik nou? Dit is toch hopelijk geen open medium dat voor de hele wereld toegankelijk is? Dom, dom,
dom.

Door al deze perikelen is de komst van de verloren zoon wat onderbelicht gebleven. Komende woensdag onderneem ik de reis naar Nederland. Om chaotische taferelen op Schiphol te voorkomen, maak ik een omtrekkende beweging. Ik vlieg op Dusseldorf en pak daar de trein naar Nederland.

Vervolgens heb ik nog een paar dagen om me voor te bereiden op het Henk Janssen Open. De moeilijkste klus zit er inmiddels op: de inschrijving. Dat had nogal wat voeten in de
aarde omdat de KNLTB alleen toernooipasjes uitgeeft voor in het buitenland wonende Nederlanders die lid zijn van een buitenlandse bond. Dat ben ik niet en volgens de regels mag ik dan ook geen toernooi spelen in Nederland. Ook al ben ik 30 jaar KNLTB lid geweest en staat mijn spelersprofiel nog steeds in het systeem. Gelukkig heeft Steven Menijn van de wedstrijdleiding succesvol een plan B uitgevoerd en ben ik uiteindelijk toch speelgerechtigd.

Expats hebben er een handje van om te klagen dat bepaalde dingen 'thuis' beter geregeld zijn. Blijbaar vervagen de herinneringen aan de ergernissen in je vaderland snel. Het is nu eenmaal lekker makkelijk foeteren op dingen die in den vreemde niet helemaal lekker lopen. Af en toe word ik er aan herinnerd dat de bureaucratie in Nederland niet van de lucht is. Je denkt toch niet dat men in Thailand van mij eist dat ik lid ben van een bond als ik ergens aan mee wil doen. Nee, daarvoor moet je toch echt in Nederland zijn. Zoals jullie in het nieuws hebben kunnen zien, is het in Thailand een goed gebruik om de boel in de fik te steken als je het ergens niet mee eens bent. Ik denk dat ik volgende week maar eens langs het bondsbureau moet...

Intussen heb ik vernomen dat de Oranjecamping in het Amsterdamse Bos is afgelast. Jammer. Had me er erg op verheugd. Nu heb ik voor niks een tent aangeschaft. Gelukkig kan ik nog bij mijn ouders terecht. Via foto's op internet heb ik kunnen constateren dat de traditie om hele achterstandswijken Oranje te verven wel in stand wordt gehouden. En maar zeiken dat ze het zo slecht hebben. Met het WK kunnen ze zich allerlei Oranje prullaria veroorloven; met 3 Oktober geven ze in twee dagen een maandsalaris uit; zoonlief heeft al een gepimpte scooter onder zijn reet voordat ie goed en wel kan lopen. Vreselijk, die armoede in Nederland.

Ondanks mijn afkeer van Oranje straatbeelden stap ik over een paar dagen met veel plezier in het vliegtuig. Wel heb ik wat verzoekjes om mijn verblijf te veraangenamen. Ik hoop zo weinig mogelijk oranje Kabouter Plop mutsen tegen te komen. Hans van Breukelen, blijf uit mijn buurt! Kunnen we ook even ophouden over de 'Grote Vier'. Sneijder meet 1.70, Van der Vaart 1.75. Tevens wil ik graag dat de NOS een geluidsfilter aanbrengt om het Vuvuzelaleed wat te verzachten. Ondanks mijn bijnaam ben ik niet gediend van die herrie. Tenzij Evert ten Napel commentaar geeft, dan mag het.

Het WK leeft sterk in Thailand, maar het is toch anders als je het buitenland bent. Straks in Nederland lekker ouderwets voetbal kijken. Man, wat heb ik daar zin in. Aanvalluh!