Chaos nadert

De Thaise overheid overtreft zichzelf vrijwel iedere dag opnieuw in hun onvermogen. Sinds het begin van de watersnood, zo'n twee maanden geleden, blinkt men uit in tegenstrijdige en incorrecte berichtgeving. Meerdere malen werd Bangkok na een kritiek geachte situatie veilig verklaard. Even zovele malen werd dit de volgende dag herroepen. Foutje, bedankt (sorry, Rijk).

Nadat ik vanuit Phuket met spanning had gevolgd hoe centraal Bangkok het springtij ternauwernood  doorstond, keerde ik gerustgesteld terug. De schattige premier had immers min of meer het sein brand meester gegeven. Nu blijkt echter dat het water toch stukje bij beetje bezit van Bangkok neemt. Het komt voor mij nu griezelig dichtbij. In Lad Prao, slechts enkele kilometers bij mijn apartement vandaan, lopen de straten al onder. Het kan niet lang duren of mijn wijk gaat er ook aan geloven. Op een van mijn eerdere filmpjes tijdens dit regenseizoen heb je al kunnen zien dat de drainage in mijn straat zo dramatisch slechts is dat een enorme bui van een half uur de boel volledig blank zet.

Hoe kan het toch zo ver komen? De regering legt de schuld bij Moeder Natuur, die het dit regenseizoen wel heel bont zou hebben gemaakt. Dit wordt door veel slecht geinformeerde buitenlandse media kritiekloos overgenomen. Ik heb echter nog steeds geen cijfers gezien die staven hoeveel de neerslag dit jaar het gemiddelde oversteeg. Dat er veel is gevallen neem ik graag aan. Maar zoveel dat het halve land maanden onder water zal staan? In Thailand weten ze inmiddels wel beter. De organisaties die de stuwdammen beheren hebben enorm zitten slapen en hebben verzuimd om tijdig overtollig water te lozen. Gisteren probeerde een verantwoordelijke zijn straatje schoon te vegen met een warrig verhaal dat ondersteund moest worden met nietszeggende cijfers.

Met de stroom water vanuit het noorden richting zee kwam tevens een niet aflatende stroom van onjuiste berichtgeving op de bevolking af. Een stroom die, net als het waterpeil, in tegenstelling tot beloftes eerder toeneemt dan afneemt. Het begon allemaal met belangrijke industrieterreinen in Ayuthaya. Nog geen twee uur nadat de overheid verklaarde dat het water volledig onder controle was, stonden de fabrieken geheel onder water. Sindsdien blijkt men ook niet in staat om Bangkok te beschermen en maakt men constant verkeerde inschattingen.

Politieke machtspelletjes hebben een zeer negatieve invloed op het crisismanagement. De Pheu Thai regering en de gouverneur van Bangkok, uit de gelederen van de oppositie, werken elkaar volledig tegen. Als de een linksaf wil, gaat de ander rechtsaf. Het zijn net kleine kinderen. Toen Yingluck het zat was, maakte ze gebruik van een wet om als premier formeel de beslissingsbevoegdheid naar zich toe te trekken. Volgens mij hoort dat ook zo als het land zich in zo'n penibele situatie bevindt. De gouverneur wist echter een wetje te vinden die hem toch in staat stelde om zelfstandig andere beslissingen te nemen. Uit Dubai al weken niets meer vernomen. Als er stront aan de knikker is, doet Thaksin even niet mee.

Ondertussen laten de politici zich graag van media vergezellen als ze ergens wat noodpakketjes uitdelen. Alsof ze niets beters te doen hebben op dit moment. Pheu Thai maakte het zelfs zo bont om Thaksin als afzender te vermelden op hulppakketen die door particuliere bedrijven waren geschonken. De Thaise bevolking kijkt dwars door de PR stunts heen en is des duivels over het regelrechte mismanagement. Niemand hecht nog waarde aan de voorspellingen en men voelt zich aan de goden overgeleverd. En dat zijn ze ook. Wat de politieke consequenties van dit nog steeds niet te overziene drama zullen zijn, zien we later wel weer. Feit is dat men hier weinig te kiezen heeft. Het is de ene corrupte regering of de andere corrupte regering.

Op een bestuurlijk niveautje lager wordt ook een aardig partijtje meegeblazen. Ieder district in Bangkok heeft zijn eigen volksvertegenwoordiger en die wil zich natuurlijk maximaal profileren. Dus als de regering besluit om een bepaald district wat langer onder water te laten staan om een belangrijker gebied te ontzien, wordt zo'n besluit doodleuk genegeerd. Sluizen worden gesloten en geopend zoals het de lokale volksvertegenwoordiger en zijn burgers goeddunkt. Men deinst er niet voor terug om dijken af te breken. In mijn ogen moet je dan het leger inzetten en desnoods met scherp schieten op lieden die het land moedwillig naar de verdommenis helpen. Ik hou van orde. In Thailand pleegt de politie enkele arrestaties en dat is het dan. Ondertussen probeert men met wisselend succes de schade aan de dijken te herstellen.

De extreme vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid zou er weleens toe kunnen leiden dat de hele stad zonder kraanwater komt te zitten. De grootste waterzuiveringsinstallatie van Bangkok moet wellicht worden stilgelegd vanwege besmet water, dat in het toeleveringskanaal dreigt te komen omdat burgers dijken hebben doorbroken. Niemand kan lang zonder water, dus als het water moet worden afgesloten, is dat een enorme ramp. Mensen zullen in paniek proberen de stad te verlaten. Dat wordt ondertussen steeds moeilijker omdat steeds meer belangrijke wegen onder water lopen. Zo vreest men dat de belangrijkste weg naar het zuiden binnen een paar dagen onbegaanbaar wordt, waardoor Bangkok deels van de rest van het land zou worden afgesloten.

Alsof dit alles nog niet genoeg is, nadert het water ook Suvarnabhumi. De autoriteiten beweren bij hoog en laag dat ze de op een moeras gebouwde internationale luchthaven kunnen beschermen, maar gezien de recente ervaringen moeten dat soort claims met een korreltje zout worden genomen. Als na de oude luchthaven Don Muang ook het grootste vliegveld onder water komt te staan, is de nachtmerrie compleet. Het is helaas niet ondenkbaar.

Ik zit stukje dit nu op kantoor te typen omdat ik mijn gedachten even niet bij mijn werk kan houden. Als het tegen zit, bereikt het water morgen al mijn wijk. Of zelfs vanavond al. Het kan snel gaan. Een collega vertelde dat het water gisteren toen ze van huis ging 'nog maar' tot haar enkels stond. Aan het eind van de werkdag bleek het niet meer mogelijk om haar huis te bereiken en moest ze een hotel boeken. Straks ga ik naar de supermarkt om wat te hamsteren. Niet alleen eten en drinken, maar ook kaarsen voor als de elektriciteit wordt afgesloten.

De afgelopen dagen lees ik in de Nederlandse pers weinig meer over Thailand. Een spectaculaire ramp als de tsunami is blijkbaar een stuk mediagenieker dan een veel grotere ramp als deze, die zich tergend langzaam voltrekt. Ongetwijfeld zullen de vandaag gepubliceerde berichten over door krokodillen afgebeten ledematen de Telegraaf wel weten te vinden. En anders de berichtgeving over de ontsnapte levensgevaarlijke slangen wel. Veel interessanter dan de haast onvermijdelijke chaotische evacuatie van miljoenen mensen.