Koh Laan

Het voetbalseizoen is in volle gang. De afgelopen weekenden moest ik daardoor steeds in Bangkok zijn om te spelen. Dat gaat niet onverdienstelijk. Na vijf wedstrijden staan we gedeeld op de eerste plaats en ik sta zelf alweer op drie goals en twee assists. De competitie wordt ieder jaar een stuk sterker door de voortdurende instroom van Afrikaanse spelers die naar Thailand komen om een profcontract te verdienen. Degenen die net buiten de boot vallen, houden in de Casual League hun niveau op peil. Dit leidt bij vele expats tot ongenoegen, maar ik loop niet weg voor een uitdaging op sport gebied. Bring on the brothers.

Vorige week stond er geen wedstrijd op het programma en greep ik de kans om weer eens naar het strand te gaan. Dit keer viel de keus op Koh Laan, een klein eiland vlak bij Pattaya. Hoewel het slechts twee uurtjes met de bus kost om in Pattaya verzeild te raken, had ik in drie jaar tijd de reis nog niet ondernomen. Pattaya heeft namelijk geen beste reputatie. Op basis van de berichtgeving kreeg ik het idee dat Ursul de Geer er binnen een dag een heel seizoen van Het is hier Fantastisch op zou kunnen nemen. Ik liet me echter overtuigen dat het op Koh Laan goed toeven is en de korte reistijd verleidde me tot een trip.

Op Koh Laan is 's avonds helemaal niets te doen, dus ik besloot om vrijdag en zaterdag in op het vaste land te overnachten. Over Pattaya kan ik kort zijn. Vreselijk. Gelukkig woont een vriend van mij vlakbij en hij nam mij twee avonden op sleeptouw. Na de vrijdagavond in het hectische Pattaya, nam Steve me zaterdag mee naar zijn Ierse stamkroeg in Jomtien, waar we Engels voetbal gekeken hebben met een grote pint in de hand. Ik moest aan de aanwezige expats uitleggen hoe het toch kon dat Feyenoord met 10-0 van PSV verloor. Alsof dat zo gek is. Engelsen hebben een goed gevoel voor humor, dus de grap over het kengetal van Rotterdam ging er in als koek.

Koh Laan is een klein eiland van 4 kilometer lang. De veerboot brengt je in 40 minuten over. Hoewel het zo dicht bij Pattaya ligt, is van massa toerisme gelukkig geen sprake. De sfeer is erg gemoedelijk. Tot mijn verbazing was legitimatie bij het huren van een brommertje niet nodig. Ik hoefde zelfs niets in te vullen. 'Zet hem hier maar weer neer als je terug gaat en laat de sleutel er maar in zitten', was de laconieke instructie. Waar vind je dat nog?

Bijgaand de obligate foto's. Koh Laan is een prettig eiland, maar omdat er 's avonds echt geen ruk te doen is, voel ik me min of meer verplicht om in Pattaya te overnachten. De kans dat ik er nog eens terug kom is dan ook zeer gering. Volgende keer toch maar weer Hua Hin.