Lo, Fro en Jeronimo

Deze week kreeg ik een mail van iemand die meldde dat mijn blog tegenwoordig zijn startpagina is. Dat verhoogt natuurlijk de druk om geregeld een stukkie te tikken. Het mag dan ook eigenlijk niet gebeuren dat het bijna 4 weken lang stil is. Effe kijken wat ik allemaal te melden heb op het moment.

Op zondag 1 maart waren Lois en Froana in Bangkok, op de terugweg vanuit Vietnam. Rechtstreeks vanaf het vliegveld kwamen ze naar de afgesproken kroeg op Kao San Road. Eerst een happie gegeten en daarna in de Hippie Bar nog een paar biertjes gedronken. Het was erg gezellig (we hebben jullie allemaal even één voor één besproken) en voor ik het wist was het al weer vrij laat. Moest de volgende ochtend weer werken.

Een paar dagen later stond Jeroen van den Akker alweer op de stoep. Hij is 3 weken in Thailand om een bruiloft op Ko Samui bij te wonen en mij te bezoeken. Na een weekendje stappen in Bangkok is hij maandagochtend naar Ko Samui gevlogen om rondom de bruiloft wat eilanden te hoppen.

Ik ben met Jeroen naar het vliegveld gegaan. Denk nou niet dat ik al mijn gasten naar het vliegveld begeleid om ze daar netjes uit te zwaaien, zeker niet als ik daarvoor om 4.30 uur op moet. Normaal gesproken vertel ik ze hoe laat ze een taxi moeten nemen en daar kunnen ze het mee doen. Dit keer moest ik toevallig op vrijwel dezelfde tijd naar Singabore vliegen. Ik was namelijk ontboden door de CEO. Wat een steriele stad is dat toch. Een enorm contrast met het levendige chinatown van Bangkok, waar ik een dag eerder nog met Jeroen  geweest was. De CEO zou graag zien dat ik op termijn op het hoofdkantoor in Singabore kom werken. Ik heb hem echter al uitgelegd dat ik dat niet zo zie zitten en hij (Indier) begrijpt dat wel. Het is alleen wat lastiger om uit te leggen aan onze HR director, die er elke keer weer over begint. Zij is Singaporian, dus een beetje moeilijk om tegen zo iemand te zeggen dat ik er nog niet dood gevonden wil worden.

Dit keer ook maar eens de metro van Singabore uitgeprobeerd. Dat kan een duur grapje zijn als je de regels niet kent. Op eten en drinken in de metro staat een boete van 250 Euro, roken wordt bestraft met 500 Euro. Ik weet het, lage straffen werken niet, maar je kunt het ook overdrijven. Zouden ze zwartrijders gewoon uit de rijdende trein donderen? Ik was blij toen het vliegtuig weer opsteeg. Kon ik weer eens onbevreesd een kauwgompje in mijn mond steken.

Sajan, de CEO/eigenaar, heeft een aantal leuke plannen met me. Ik moet een Consumer Confidence onderzoek opzetten over meerdere landen en ook structuur aan gaan brengen in de sales organisatie. Dat is leuk, maar ondertussen moet ik van hem ook mijn salesdoelstellingen halen. Ik heb het de afgelopen weken al behoorlijk druk gehad met een groot project, en voorlopig zal het dus wel druk blijven. Ach, het begint wel steeds leuker te worden, dus dan is het niet zo erg om hard te werken. Als mensen zich afvragen waarom ik tegenwoordig wat minder email, dan weet je nu waarom. Volgende maand is het weer Songkran, het watergooi-festival met Thai nieuwjaar. Dan heb ik een aantal dagen vrij, dat ik met het opnemen van wat verlof kan oprekken tot een week. Effe strandje pikken, beetje met water gooien en spuiten. Kom ik wel weer tot rust.

Over een week komt Jeroen weer naar Bangkok om zijn vakantie af te sluiten. Dan heb ik net het grote project afgerond dus kan ik ook mooi effe wat stoom afblazen. Ga ik voor het eerst in 8 maanden weer eens een balletje slaan. Tijdens de Australian Open veel inspiratie opgedaan, dus dat moet geweldig gaan.

PS: Bovenste foto is van het afscheidsfeestje van een van de voetballers. Kunnen jullie eens zien met wie ik uithang. Als lange man moet je altijd acheraan plaatsnemen, wat vaak ten koste gaat van de exposure. Kunnen jullie mij vinden?