Bananenmonarchie deel 5: Rood

Nee, dit stukje gaat niet over Marco Borsato. Jullie hebben ongetwijfeld allemaal via het nieuws meegekregen dat het hier weer eens onrustig is geweest. Dit keer was het de beurt aan de rode shirtjes van Thaksin om het land grote schade te berokkenen, wat ze goed gelukt is. Thailand staat internationaal weer straal voor lul. Het directe doel was het ten val brengen van de regering. Het ultieme doel is natuurlijk de terugkomst van Thaksin, maar dat lijkt na deze geweldadige mislukking verder weg dan ooit. Zijn paspoort is ongeldig verklaard en er is een arrestatiebevel uitgevaardigd. Geen nood, meneer heeft nu een diplomatiek paspoort gekocht van Nicaragua. It's a crazy world.

Een vraag die ik regelmatig kreeg is wat ik mee heb gekregen van de onlusten. Nou zou ik hier graag wat sterke oorlogsverhalen vertellen, maar de waarheid is dat ik er weinig van meegekregen heb. Er stonden geen bloembollen op het menu, mijn fiets is niet gejat en er was ook geen roodhemd die mij aansprak met 'wo ist der bahnhof'. Het trammelant speelde zich af op enkele grote kruispunten. In de rest van Bangkok was er geen vuiltje aan de lucht. Nou ja, figuurlijk dan want de lucht is hier niet echt schoon.

Ik ben overigens wel beschoten! En niet zo'n klein beetje ook. Gelukkig had ik een supersoaker gekocht en schoot ik vrolijk terug. Was wel een raar idee, een groot watergevecht voeren terwijl een paar kilometer verderop geschoten wordt met kogels en traangas. Het Thai nieuwjaar werd door de demonstraties minder uitbundig gevierd dan vorig jaar. Toch laten de meeste Thai zich dat feest niet ontnemen. Wat een beetje vreemd aandoet is dat er een enorme ophef is over een paar doden als gevolg van de demonstraties en dat de media tussen neus en lippen door vermelden dat de dodenteller van Songkran op 373 is uitgekomen. Ja, 373!!! Dat is ieder jaar zo, dus ik begrijp ook wel dat dit niet als groot nieuws gebracht wordt, maar het blijft bizar. Het overgrote deel van de slachtoffers (je kunt net zo goed van daders spreken) zijn dronken mannetjes op motorfietsen.

Indirect ben ik door Songkran ook slachtoffer geworden. Van een zakkenroller. Ik ging 's avonds een happie eten. Een mens krijgt honger van de hele middag water schieten. Mijn portemonnee was drijfnat. Dus bij hoge uitzondering gingen geld en pasjes in de broekzak. Ik kom het metrostation uit met vers gepind geld in de broekzak, op weg naar een flinke burger met friet. Kom ik een vies Cambodjaans kereltje tegen. Hij heeft zijn armen val met zakken eten en probeert die aan mij te verkopen door die zakken tegen me aan te duwen. Ik geef hem te kennen dat hij op moet zouten en loop door. Nadat ik gegeten heb, leg ik nog ergens een pooltje en als ik mijn pilsje wil betalen merk ik dat ik de net gepinde 3.000 Baht mis. Waarschijnlijk was dat ventje goed getraind en heeft hij met zijn vingertoppen drie briefjes uit mijn broekzak gevist, terwijl hij met die etenswaren tegen me aan reed.

Heb ik weer, één keer zonder portemonnee en ik kom zo'n ventje tegen. Als ik hem nog een keer zie, doe ik snel wat briefjes in mijn broekzak. Als die na het passeren verdwenen zijn, is hij nog niet jarig. Interesseert me geen reet dat het een arme sloeber is die geen cent te makken heeft, geen enkel toekomst perspectief heeft en waarschijnlijk door zijn ouders, als hij die heeft, op pad is gestuurd. Hmm, nu ik het zo formuleer is het eigenlijk best zielig. Misschien heeft hij het gewoon slim gedaan en moet ik niet zeuren. Ach, kan ik dat ook weer bijschrijven op mijn lijst van Thailand ervaringen. Toch hoop ik dat het voorlopig mijn laatste onvrijwillige bijdrage aan de mondiale armoedebestrijding is. Barrack, doe jij er eens wat aan man. Laat het niet aan mij over.

Vandaag voetballen tegen de koploper. Als we winnen kunnen we straks via een inhaalwedstrijd van de derde naar de eerste plaats stijgen en lonkt het kampioenschap. Als...

Dinsdag weer naar Singapore. Mijn paspoort raakt snel volgestempeld zo. Als jullie binnen twee weken niets van mij horen zit ik daar waarschijnlijk in de cel vanwege roekeloos oversteken, een boer laten of losse schoenveters.