Wonen

Inmiddels verblijf ik alweer bijna vier maanden in deze wereldstad. Ik heb het uitstekend naar mijn zin en als het met de inkomsten in orde komt, blijf ik hier voorlopig. Toen ik hier kwam wilde ik snel een appartement huren. Lang in een hotel zitten is zonde, dacht ik. Helaas worden de woningsites hier vooral bevolkt door de duurdere appartementen. Voor goedkopere woonruimte moet je de weg kennen. Zover was ik in november natuurlijk nog niet en na twee weken besloot ik de kamer te nemen die van alle kamers die ik bekeken had duidelijk de beste prijs/kwaliteit verhouding had.

Het appartement bevindt zich in het centrum, op een steenworp afstand van een groep bars. Een deel van deze gelegenheden verschaft werk aan de beroemde en beruchte bargirls, die de mannen naar binnen moeten lokken. In het begin dacht ik: ach, is leuk om een beetje te kunnen poolen en een biertje te drinken. De Heinekens staan koud, de bands zijn goed, de dames best leuk en meestal kom je wel een kerel tegen waar je gezellig een biertje mee kunt drinken. Zo was het in het begin ook en het was dan ook best goed toeven. Maar na een tijdje ga je de dingen toch anders zien. Met de Heinekens en de bands is nog steeds niets mis. Dat de bargirls je geen blik waardig achten als ze merken dat je toch niets te drinken voor ze koopt, vind ik prima. Voor een drankje voor zo'n meid ('ladydrink') betaal je meer dan voor je eigen drankje. Waarschijnlijk vanuit de gedachte dat je er een prettig gesprek bij krijgt. Maar ja, hoe prettig is het om een standaard ondervraging af te moeten werken (where you from? where you go? where you stay? etc...), die stevast eindigt met een zowel hoopvol als dwingend: you buy me drink? Kan ik allemaal hebben en begrijpen. Ik ben helemaal chill, man.

Waar ik wel steeds meer moeite mee krijg is de sterke oververtegenwoordiging van westerse mannen uit de lage sociale klasse. Deze elementen die in hun eigen land ongetwijfeld als minkukel te boek staan en hier een beetje de held uit komen hangen, verschaffen de straat een bedenkelijke uitstraling. Ik gun iedereen zijn pleziertje maar ga er niet bij staan alsof je Bratt Pitt bent die zojuist even de zoveelste beroemde actrice aan zijn zegekar gebonden heeft, terwijl je walgelijke persoonlijkheid slechts getolereerd wordt omdat je geld op zak hebt.
Mezelf niet meer begeven in de genoemde etablissementen blijkt niet afdoende om de snel stijgende irritatie te temmen. Als ik overdag naar de skytrain loop, kom ik er namelijk ook langs. En daar zitten ze dan, de heren die de hele dag bier moeten drinken om hun bierbuiken in stand te houden (voor je het weet, zweet je het eraf hier...dat zou zonde zijn). Eind van de ochtend nemen ze plaats op hun barkruk, hun grote trots (de bierbuik dus) accentuerend met overhemden die waarschijnlijk ontworpen zijn in een sociale werkplaats voor kleurenblinde zwakzinnigen. Grappen makend waar waarschijnlijk nergens in de wereld om gelachen wordt, behalve in deze bars in Soi 4.

Wel prettig om mijn irritaties een beetje van me af te schrijven, maar waar ik heen wil is dat mijn verblijf in Bangkok nog prettiger zou zijn als ik in een leukere buurt zou wonen. Ik heb een huurcontract tot 18 mei. Dus nog bijna 3 maanden. Gelukkig ga ik straks met Onno van P en zijn broer Rick op stap. Onno komt zaterdag 1 maart aan met Eline, na 5 maanden reizen. Eline moet 5 maart terug. Onno, Rick en ik gaan eerst een paar weken in Thailand relaxen en vertrekken op 24 maart naar Nepal om een trekking te doen (Annapurna circuit). Op 7 april zijn we weer terug en vliegen de heren naar koudere oorden (oftewel: Nederland). Vanaf dat moment zit ik dus nog ruim een maand in mijn huidige appartement. Dat is wel te overzien. Heb ik nog mooi de tijd om iets anders te zoeken. Ik heb mijn zinnen al gezet op een gebied dat een paar skytrain haltes verder ligt (voor de kenners: van Thong Lor tot On Nut). Ik wil nog wel dicht bij het centrum wonen, maar in een rustigere straat met minder toeristen. Het fijne van Bangkok is dat als je vanaf de drukste straten een zijstraatje inloopt, je binnen twee minuten rust gevonden hebt. Een maatje uit mijn voetbalteam weet een goede makelaar en er is aanbod zat, dus ik ga ervan uit dat het wel lukt om iets goed te vinden.

Zie hieronder nog gelijktijdige berichten over werk en mijn gezondheid. Hiernaast foto's van mijn team en van een tropisch buitje.