De balans na een half jaar

Jaja, ik ben hier inmiddels alweer 6 maanden. Mooi moment om zowel terug als vooruit te kijken.

Eerst maar terug kijken. Vanaf het begin heb ik het in Bangkok goed naar mijn zin gehad. Er viel natuurlijk veel te ontdekken en mijn eerste activiteiten werden vergezeld door een heerlijk vakantiegevoel. Een apartement was redelijk snel gevonden en nadat ik van een twee jaar voortslepende blessure af was, had ik ook snel een leuk voetbalteam gevonden. Inmiddels speel ik in verschillende teams, wat naast het genot van het spelletje een hoop leuke sociale contacten oplevert.

Na een korte, minder prettige periode van ziekte heb ik me vanaf januari op Thaise les gestort. Om het echt goed te spreken en te verstaan is voor een Westerling een kwestie van een zeer lange adem, maar ik kan nu toch wel zeggen dat ik de beginselen aardig onder de knie heb. Helaas is oefenen moeilijk hier in Bangkok, want de Engelse vaardigheden nemen hier snel toe en dat willen ze weten ook. Misschien ga ik over een tijdje ook leren lezen en schrijven, eerst echter de reeds geleerde stof nog wat beter leren beheersen.

Al snel heb ik me ook georienteerd op werk. De eerste optie was het werken voor GfK Daphne, mijn laatste werkgever in Nederland. De Thaise arbeidswetgeving heeft een sterk 'eigen volk eerst' karakter (overigens niet onterecht), wat het moeilijk maakt om een werkvergunning te verkrijgen. Ook het opzetten van een inburgeringscursus bleek moeizaam. De concurrentie groeide snel en heeft het voordeel van reeds bewezen kwaliteit (Rita, des ondanks toch bedankt voor alles). Later kwam nog de mogelijkheid op mijn pad om iets met Thaiboxen te doen. Mijn Thaise 'zakenpartner' was echter zelfs voor Thaise begrippen traag. De uitdrukking 'als dikke stront door een trechter' zou geen recht doen aan de laksheid van deze dame. Ik heb voor mijn doen engelengeduld getoond (je probeert je toch aan te passen he), maar un momento dado was de maat vol. Erg jammer, want ik zag er veel mogelijkheden in. Ik heb het idee dan ook nog niet helemaal uit mijn hoofd gezet, maar wel voorlopig naar de achtergrond verbannen.

Hoe nu verder? Zoals gezegd heb ik het naar mijn zin. Ik wil hier voorlopig nog wel blijven, maar er moet wel gewerkt gaan worden. Qua financien kan ik het nog wel een tijdje uitzingen, maar ik heb niet zo'n zin om al mijn geld er doorheen te jagen. Minstens zo belangrijk is dat ik zin heb om weer eens wat uit te gaan voeren (zal wel de door JP geroemde VOC mentaliteit zijn). Nadat ik terug was van de vakantie met Onno en Rick, kreeg ik al snel de behoefte om wat meer om handen te hebben, zeker nu ik voorlopig gestopt ben met Thaise les. Mijn verblijf in Thailand zal op de langere termijn dan ook afhankelijk zijn van de mogelijkheid om werk te doen dat genoeg geld en plezier oplevert. Ik hoor jullie denken: jaja, je hebt het al maanden over werk, maar er gebeurt geen reet. Let echter op mijn woorden, waarde vrienden: het is nu tijd voor actie en er gaat snel iets gebeuren. Ik heb drie opties op een rij gezet:

1. Zelfstandig. De enige manier om voor GfK Daphne aan de slag te kunnen, is om zelf een bedrijf op te richten. Ik heb dan meteen een werkvergunning. Nadeel is dat de kosten € 1.400 bedragen en ik niet weet hoe lang ik in Thailand zal wonen. Elk nadeel hep ze voordeel en dat is in dit geval dat ik niet alleen voor Daphne hoef te werken maar mezelf ook aan andere bedrijven kan verhuren. Sterker nog, het bedrijf is niet gebonden aan bepaalde activiteiten dus ik zou me ook op allerlei andere terreinen dan marktonderzoek kunnen begeven en zo een aardig inkomen bij elkaar kunnen scharrelen.

2. Loonslaaf. Ik heb een paar maanden geleden al een reeks sollicitatiebrieven de deur uitgedaan voor vacatures die op internet stonden. Met de beste wil van de wereld kan ik dat geen succes noemen. De respons was nihil. In Thailand schijnen bedrijven alleen wat te laten horen als je wordt uitgenodigd. Uit veel vacatures bleek al dat er een sterke voorkeur is voor locals (begrijpelijk). Meestal staat het specifiek vermeld als keiharde eis. Mijn Thais komt nog iets te kort om ze om de tuin te leiden (dat 'om de tuin' in het Thais 'phaan suan' is, weet ik dan weer wel). Ik richt me nu op marktonderzoekbureaus omdat daar mijn ervaring ligt en heb er een stuk of 10 aangeschreven. Een gokje, maar als je niet schiet kun je niet scoren (alweer Johan!).

3. De makkelijke weg. Gelukkig is er altijd nog de optie om me aan te sluiten bij het enorme leger van Engelse leraren. De vraag naar buitenlandse leraren is de laatste jaren sterk gestegen, wat te merken is aan het grote aantal openstaande vacatures. Ze zijn er hier blijkbaar achter dat de meeste mensen die van een Thai les krijgen, Engels spreken dat voor een buitenlander meer op Chinees lijkt. Ze hebben helaas wel een voorkeur voor native speakers. Begrijpelijke gedachte, maar niet helemaal terecht als je sommige Engelse, Schotten en Amerikanen hoort brabbelen en knauwen. Je moet er niet aan denken dat je kind daar Engels van moet leren! Maar goed, dat betekent wel dat het voor mij verstandig is om eerst een diploma te halen. Dan kan ik een beter betaalde baan krijgen. De garantie van werk is aantrekkelijk en het les geven lijkt me ook best leuk. Bovendien verdient het redelijk (niet echt goed, maar ik kan er prima van rond komen). Ik heb een voorkeur voor de eerste twee opties, maar het is goed dat er een vangnet is als dat niet lukt.

De komende twee weken wil ik een beslissing nemen. Ik moet voor mezelf een business plan maken voor het eigen bedrijf en daarnaast achter een vaste baan aan. Als ik over twee weken nog geen baan heb, ga ik hoogst waarschijnlijk het avontuur van het eigen ondernemerschap aan. Als de verdiensten tegenvallen, kan ik altijd nog part-time les gaan geven om het inkomen op peil te houden.
Het vooruitzicht eigen ondernemer te zijn spreekt me wel aan. Naast de opstartkosten zijn er weinig andere kosten, dus ik kan er niet al te zwaar de boot mee in gaan. Bovendien kan ik er vast een hele hoop van leren. Lijkt me leuk om lekker zelfstandig aan de bak te gaan en te doen en te laten wat ik zelf wil. Naast het verkopen van het Daphne produkt, denk ik ook mijn ervaring bij mijn vorige werkgever ACNielsen in geld om te kunnen zetten.

Mooi avontuur toch?!...