Zaterdag is het nieuwe voetbalseizoen begonnen. Mijn team van vorig seizoen, Winking Frog, bestaat niet meer en ik zou oorspronkelijk met twee WF-maatjes voor The Londoner gaan spelen. Tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen bleek echter dat sommige spelers niet blij waren met de extra concurrentie. De spanning was tijdens de oefenwedstrijden voelbaar en dus koos ik eieren voor mijn geld en stapte ik voor het begin van de competitie over naar Bull's Head, dat bekend staat als meest sociale team. Mochten jullie je afvragen waar al die prachtige namen vandaan komen: de meeste teams dragen de naam van een pub. Prettige bijkomstigheid van de overstap is dat ik het Feyenoord shirt waar The Londoner in speelt, kon verruilen voor een Braziliaans tenue. Ik hoef niemand uit te leggen wat een verbetering dat is. De eerste wedstrijd hebben we even een promovendus over de knie gelegd (6-0) en hebben we meteen de koppositie ingenomen. Mijn voetbaltas, die de week ervoor was ontvreemd, is niet meer boven water gekomen. Ik speelde zaterdag op mijn derde paar schoenen en scheenbeschermers in 2 maanden. De 'keus' viel dit keer op witte Nike's. 'Keus' tussen haakjes omdat het een hels karwei is om hier maatje 45 te vinden.
Na afloop werd ik gevraagd of ik zin had om de volgende dag met een paar teamgenoten naar de finale van de Thailand Open te gaan. We hebben het hier over een ATP tennistoernooi. De finale was een herhaling van de finale van de Australian Open: Djokovic tegen Tsonga. Hoewel het een pokke-eind rijden was, ik blijf me er over verbazen hoe groot Bangkok is, was het een leuke middag. De wedstrijd was spannend, Tsonga was met 7-6 en 6-4 de nummer 3 van de wereld de baas. Tijdens de prijsuitreiking kregen de heren het publiek op de banken met 'sawadee khap' en 'khapkun khap'. Nationalistisch als ze zijn, vinden de Thaien het geweldig als internationale sterren 'hallo' en 'bedankt' in het Thais kunnen zeggen.
Afgelopen woensdag heb ik ook nog even gegeten met Marianne, Marieke en Sietske. De dames waren op de terugweg vanuit Cambodja een dagje in Bangkok. De blik was alweer gericht op 3-Oktober. Jammer dat ik dit feest voor het eerst moet missen. Niet in de gracht plassen, geen verschraalde biertjes, geen Sjonnies en Anita's op de kermis, geen hutspot bij Timo en Ka, geen opmerkingen van Bolten bij de taptoe, geen Bazooka Joe, geen dubbele ommelet 's ochtends voor het eerste biertje, geen optocht vol met gaten, geen kater. Het doet nu al pijn!
Na afloop werd ik gevraagd of ik zin had om de volgende dag met een paar teamgenoten naar de finale van de Thailand Open te gaan. We hebben het hier over een ATP tennistoernooi. De finale was een herhaling van de finale van de Australian Open: Djokovic tegen Tsonga. Hoewel het een pokke-eind rijden was, ik blijf me er over verbazen hoe groot Bangkok is, was het een leuke middag. De wedstrijd was spannend, Tsonga was met 7-6 en 6-4 de nummer 3 van de wereld de baas. Tijdens de prijsuitreiking kregen de heren het publiek op de banken met 'sawadee khap' en 'khapkun khap'. Nationalistisch als ze zijn, vinden de Thaien het geweldig als internationale sterren 'hallo' en 'bedankt' in het Thais kunnen zeggen.
Afgelopen woensdag heb ik ook nog even gegeten met Marianne, Marieke en Sietske. De dames waren op de terugweg vanuit Cambodja een dagje in Bangkok. De blik was alweer gericht op 3-Oktober. Jammer dat ik dit feest voor het eerst moet missen. Niet in de gracht plassen, geen verschraalde biertjes, geen Sjonnies en Anita's op de kermis, geen hutspot bij Timo en Ka, geen opmerkingen van Bolten bij de taptoe, geen Bazooka Joe, geen dubbele ommelet 's ochtends voor het eerste biertje, geen optocht vol met gaten, geen kater. Het doet nu al pijn!
Posts
2 opmerkingen:
Hoi Maarten,
Het was raar om na de taptoe bij de Harmonie aan te komen en daar jou niet aan te treffen. Timo, Damian, Onno v P., Arie en de rest. 2 oktober goot het bij vlagen van de regen, maar gelukkig ook veel droge periodes. Het bier smaakte natuurlijk weer heerlijk. 3 oktober was het overdag droog. De optocht had dit jaar geen gaten, omdat ze de fanfare-bands er tussenuit hadden gehaald en voorop hadden laten lopen. Na de optocht natuurlijk gezellig de kermis op. De jongens hebben in wat attracties gezeten en vonden het fantastisch. Dit hadden we - zeker van Mauro - niet verwacht. Een rondje in een kinder 8-baantje, waarbij begeleiding van een ouder verplicht was kostte ons 6,50 per kaartje. In een paar minuten dus 19,50 lichter. In echte leidse families krijgen de kinderen centjes voor de kermis van ooms en tantes, maar aan deze traditie doen de oom en tante van onze kinderen niet. Erg jammer ;-) Uiteindelijk rond 8 uur met de jongens op de fiets naar huis. En ja hoor, het begon weer te gieten. De jongens zaten als verzopen katjes op de fiets. Gelukkig mochten we langs de alcohol controle die aan het eind vd lage rijndijk staat en ook voor fietsers geldt. Eenmaal thuis de verkleumde jongens in bad gedaan en naar bed en toen zelf op de bank gestort. En dat was in het kort onze 3 oktober. Ik hoop dat je de volgende jaren er weer bij bent, want het is altijd toch wel gezellig om je her en der tegen te komen.
A.s. vrijdag gaan we met zijn viertjes een lang weekend naar Rome. Daar hebben we natuurlijk reuze zin in. Wie weet kunnen we een keertje skypen?
Liefs ook van de rest van het gezin,
Marieke
Oh en ik vergeet nog het belangrijkste nieuws: Mauro heeft zijn eerste gracht-plas-ervaring gehad. Volgens mij heeft hij genoten, maar als vrouw heb ik niet zo veel zicht op dit mannending. Maar wat dat betreft heeft hij dus al het 3 oktober gevoel!
Jaloers? ;-)
Een reactie posten