Breaking news!

Onlangs meldde ik dat ik een paar zeer lelijke, opvallende voetbalschoenen had gekocht om diefstal te voorkomen en blies ik hoog van de toren dat me dit niet meer zou overkomen. Dat was natuurlijk de goden verzoeken. Na de derde keer dat ik op de schoenen gespeeld had, heb ik na de wedstrijd eerst een paar blikjes Heineken met mijn teamgenoten soldaat gemaakt, om vervolgens te ontdekken dat iemand er met mijn tas vandoor was gegaan. De tas was pas voor de eerste keer in gebruik (krijgertje van de sponsor van mijn 35+ team), de schoenen en scheenbeschermers voor de derde keer. Verder bevatte de tas mijn vintage Roland Garros handdoek, slippers, een 25 jaar oude, van zweet doordrenkte onderbroek en de sleutels van mijn appartement.

Een geluk bij een ongeluk was dat ik mijn iPod niet had meegenomen. Ik herinner me nog goed hoe ik bij het vetrek vanaf huis in dubio was of ik hem mee zou nemen, beseffende dat de kans op diefstal klein was, maar dat je het nooit zeker weet. Je moet er toch niet aan denken dat een of andere cultuurbarbaar aan de haal gaat met mijn jarenlange inspanningen om een monumentale verzameling op te bouwen waaraan nog steeds constant geslepen wordt. De gedachte dat zo'n figuur na een korte inventarisatie alle muziek eraf haalt om de nieuwste van Maria Carey er op te zetten, bezorgt me koude rillingen. Niet meer aan denken dus.

Op het sportcomplex van Patana International School verzekerde menigeen mij ervan dat er een vergissing in het spel moest zijn, want niemand steelt hier. Of zoals iemand zei: "there's a lot of guys here that I don't like, but I don't believe any of them is a thief". Maar volgens mijn Hollandse boerenlogica zou er, als iemand per vergissing de verkeerde tas meeneemt, nog een exemplaar rond moeten slingeren dat enigzins op mijn tas lijkt. Nou, die kon ik niet ontdekken. Twee telefoontjes naar het complex in de dagen erna hadden niet het gewenste resultaat. Mijn enige genoegdoening is de gedachte aan de blik van ontzetting op het gezicht van de dief, nadat hij met pijn in zijn ogen constateerde dat hij fluoriserend gele schoenen had gejat, die waarschijnlijk ook nog ruimschoots te groot zijn.

Aangezien ik zaterdag alweer moet spelen, zit er weinig anders op dan maar weer nieuwe schoenen en scheenbeschermers te kopen. Wordt een dure grap zo. Ik denk dat ik maar weer eens voor de retro-look ga. Het heeft weinig zin om lelijke schoenen te kopen als ze er toch met je hele tas vandoor gaan. Of had ik een foto van de schoenen op de tas moeten plakken? Misschien had dat geholpen. Voortschrijdend inzicht, noemen ze dat.
Er is natuurlijk een mogelijkheid dat er zaterdag een sukkel ten tonele verschijnt die, zichzelf nederig excuserend, mijn tas retourneert. Als hij dat voor de wedstrijd doet is het niet zo'n probleem, want dan kan ik mijn schoenen nog ruilen. Maar o wee, als hij na afloop met mijn spullen aan komt zetten. Dan hoop ik niet voor hem dat hij dit seizoen tegen mij moet spelen!