Gaat het wel weer over?

Vorige week en deze week ben ik twee maal in Singapore langs geweest. Mijn baas was net terug na een maand vakantie, dus het schaakspel kon weer worden hervat. Niet gehinderd door kennis van schaken koos ik voor de tactiek die allom geroemd wordt als beste verdediging en viel met de deur in huis met de mededeling dat ik besloten heb niet naar Kuala Lumpur te verhuizen.

Ik moet zeggen, de reactie was alleszins redelijk. Hij zei dat de mensen die mij in de op te zetten sales organisatie zullen ondersteunen hoe dan ook in KL gestationeerd zullen zijn, vanwege de centrale positie in de regio en de nabijheid van Singapore. Als ik denk dat ik de boel kan regelen door af en toe tussen Bangkok en KL heen en weer te pendelen, moet ik daar maar een plan voor opstellen om hem te overtuigen. 'Don't come to me with a problem, present me a solution' zei hij. Is goed, dan maak ik toch een plan. Op dit moment is het sales proces bepaald niet optimaal gestructureerd en ik heb al gemerkt dat mijn ideeen over hoe het wel moet, overeenkomen met die van hem. Dus heb ik hoop dat ik hem mee krijg en kan afspreken dat ik in eerste instantie vanuit Bangkok opereer, waarbij ik regelmatig KL voor een of twee dagen zal bezoeken. Dan evalueren we na vier to zes maanden. Als het goed gaat rommel ik lekker door en anders zie we wel weer verder.

Op dit moment lijken we ons dus in het middenspel te bevinden, waarbij beide partijen aan lijken te sturen op een remise. Het eindspel kan echter nog spannend worden, want hij is de baas en speelt dus met wit. Maar: so far, so good.

Van het medische front had ik graag goed nieuws gebracht, maar er zit nog weinig schot in. Die vinger is nog steeds gespalkt en dat laten we nog zeker anderhalve maand zo. Dat is verder niet zo'n probleem. Op de foto kun je het losse stukje bot van het bovenste kootje zien. Wat betreft het enorme gebrek aan energie had ik wel wat vooruitgang verwacht. Helaas heeft de antibiotica kuur geen oplossing gebracht. Toch maar een bloedtest gedaan. Dit maal bij het Christian Hospital, want dat BumrungRat is me toch wat te duur. En ja hoor, daar kwam mijn cholesterol gehalte weer om de hoek kijken. Nog hoger dan vorig jaar. Van de op leeftijd zijnde dokter moet ik daar toch echt pillen voor gaan slikken. Vooruit dan maar, ik met een stapel pillen naar huis.

Nou vertrouwde ik het niet helemaal. Ten eerste vroeg ik me af wat er met het cholesterol gehalte gebeurt als je met de pillen stopt. Zou het dan niet meteen weer naar het oude niveau stijgen? Daarnaast vroeg ik me af of die pillen geen nadelige bijeffecten hebben. In Nederland had ik Ome Harrie om medische zin van onzin voor me te scheiden. Hier kan ik me gelukkig tot internet wenden. Een korte zoektocht leerde mij dat die pillen inderdaad slechts een korte-termijn effect hebben en je cholesterol regulering voorgoed in de war kunnen schoppen. Daarnaast las ik dat men tegenwoordig wat anders tegen cholesterol aan kijkt dan vroeger. Het zit ongeveer zo: iedereen heeft twee soorten cholesterol, goed en slecht. De verhouding tussen de twee is het meest van belang. Dus als je veel goed cholesterol hebt, mag je slechte cholesterol ook aan de hoge kant zijn. Een simpele rekensom wijst uit dat ik me niet voor mijn ratio hoef te schamen. Ik denk er zelfs over om het op mijn cv te zetten: "HDL:LDL 1:3". Als dat geen indruk maakt...

De dokter van het Christian Hospital heeft zichzelf wat mij betreft een brevet van onvermogen gegeven. Een paar dagen later dus naar het hoog aangeschreven Samitivej getogen. De dokter slaagde voor mijn 'cholesterolkennistest'. Goed begin. Hij stelde voor om nog wat testen te doen. Daar kwamen geen abnormale waarden uit, dus ben ik weer terug bij af. Volgens de dokter is de conclusie gerechtvaardigd dat ik me nergens zorgen om hoef te maken. Zo zijn die gasten altijd. Als zij niks kunnen vinden, is er ook niks aan de hand. Klachten of niet, 'ik kan niets vinden, dus ben je kerngezond'. Ik heb in mijn leven een hele lijst aan eigenaardige sportblessures gehad. Simpele spierscheurinkjes en dergelijke zijn er bij mij niet bij. En vaak heb ik moeten horen: 'er is niks, want ik zie niks'.

Zo heb ik twee jaar last van mijn lies gehad. Artsen met uiteenlopende specialiteiten hebben zich erover gebogen, geen flauw benul. Nou is mijn kromme linkerbeen minder lang dan mijn rechter en opperde ik een keer bij mijn fysio dat ik misschien een zooltje in mijn linkerschoen moet proberen. Vooral niet doen, was de respons. Eenmaal in Thailand toch maar de stoute linkerschoen aangetrokken. Geurvretertje uit de supermarkt van 80 eurocent en ja hoor, geleidelijk verdween de inflexibiliteit uit mijn heup en kan ik mijn volledige atletische vermogen weer aanwenden (dat is niet veel, dus ik heb de volle 100% dan ook echt nodig). Ben ik nou zo slim, of zijn zij nou zo dom?

Overigens heeft mijn ervaring met het Christian Hospital wel een geweldig business plan opgeleverd. Gezien de lage kosten van de bloed- en ontlastingtesten zou iedereen die zo'n test nodig heeft dat in Thailand moeten laten doen. Als mensen vanuit de hele wereld hun poep, plas en bloed naar mij opsturen, rij ik elke ochtend met een busje vol potjes en buisjes naar het ziekenhuis (voorzichtig rijden anders heb ik die zooi in mijn nek). 's Middags terug voor de uitslagen, die ik dan via internet opstuur. Ongelooflijk dat niemand anders dat nog bedacht heeft!

Terug naar mijn huidige gebrek aan energie. De lengte van dit bericht geeft al aan dat er de laatste dagen wat verbetering in zit, maar het is nog steeds niet best. Donderdag vlieg ik naar Nederland. Hopelijk knap ik op van de Hollandse pot en de polderlucht. Als er iemand om cholesterol pillen verlegen zit, laat het me even weten. Neem ze gratis voor je mee.