Eenmaal, andermaal, ...

Het demonstratie seizoen is weer geopend in Bangkok. Twee weken geleden hebben duizenden red shirts zich op zondag verzameld op Ratchasaprong, dezelfde plek waar ze Central World afgelopen mei bijkans afgefikt hebben. Wellicht waren ze benieuwd hoe het met de wederopbouw staat. Nou, die vlot gestaag. De gele shirtjes konden natuurlijk niet achterblijven De elite, of door hen ingehuurde pummels, kiezen voor hun demonstraties de regeringsgebouwen buiten het centrum uit. Afgelopen dinsdag was het hun beurt. Beide partijen hebben de smaak goed te pakken, want zondag gaat rood weer de straat op en geel kan niet wachten tot het weer dinsdag is. Tot nu toe gaat het vredig, maar waar dit allemaal tot gaat leiden, weet niemand. What's new?

De demonstraties dragen een enorme hunkering naar corruptievrije democratie uit. Het volk wil transparantie en eerlijkheid, is de boodschap van beide partijen. Een recent onderzoek werpt een geheel ander licht op de politieke mentaliteit van de Thai. De onderzoeken van ABAC halen geregeld de national pers en worden blijkbaar als betrouwbaar geacht. De vraag aan 2,600 over heel Thailand verspreide respondenten was simpel: zou je je stem verkopen?

Resultaat: 53% zei ja, 40% zei nee, 7% kon of wilde geen uitsluitsel geven. Meer dan de helft van de stemmen zijn dus verhandelbaar. Aangezien respondenten, zeker in Thailand, vaak geneigd zijn om sociaal wenselijke antwoorden te geven op gevoelige vragen, mag vermoed worden dat het werkelijke percentage nog hoger ligt. Behoorlijk schokkend, naar Westerse maatstaven. Het mag geen verbazing wekken dat het percentage het hoogst lag in Isaan. Dat is het gebied waar de red shirts vandaan komen, die rakkers die je afgelopen voorjaar op de TV zag toen ze naar Bangkok kwamen om de zooi in de fik te steken. Omdat ze, uhh...eerlijke verkiezingen wilden.

Iedereen weet dat er in Thailand stemmen gekocht worden. Op internet forums beschrijven buitenlanders die in Isaan wonen in geuren en kleuren hoe dat in zijn werk gaat. Blijkbaar gaat stemmen niet zo anoniem als in Nederland. In de dorpen op het platteland worden de stemhokjes zo ingericht dat men kan zien hoe er gestemd wordt. Degenen die hier verantwoordelijk voor zijn, hebben een creatief excuus. "We willen kunnen zien dat stemmers geen foto maken van hun stembiljet om vervolgens geld van omkopers te kunnen incasseren". Ah, ze zijn dus ware beschermheren der democratie. Volgens de berichtgeving worden dorpshoofden door politici grof betaald om ervoor te zorgen dat het hele dorp 'verstandig' stemt. De dorpshoofden betalen vervolgens de inwoners. De 'lijstduwers' verdienen er goed aan, maar als het gewenste resultaat niet behaald wordt, kan het slecht met ze aflopen. Stemgerechtigden die hun stem niet wensen te verkopen, wordt het leven zo zuur gemaakt dat ze het wel laten om een verkeerde stem uit te brengen.

Denk nog even aan bovenstaande onderzoekcijfers als je weer eens beelden van demonstraties in Bangkok op het journaal ziet en rode en gele shirtjes om het hardst hoort roepen dat de tegenpartij uit een zooitje corrupte hufters bestaat. Of misschien heb ik het al die tijd verkeerd begrepen en demonstreren ze voor een hogere prijs voor hun stem. Laten we het er maar op houden dat democratie in Thailand nog een hele, hele lange weg te gaan heeft.