Vervoer (3): Blik op de weg

De Thai staan bekend om hun 'creatieve' rijstijl. Verkeersdeelname wordt hier beleefd als een vrije oefening. Geheel volgens de Thaise cultuur worden regels aan de laars gelapt. Als ik in Singapore ben valt het enorme verschil in mentaliteit tussen de taxi chauffeurs van beide landen me altijd op. Als je een Singaporese chauffeur vraagt om een onbeduidend regeltje te breken, raakt hij in paniek. In Thailand breekt een chauffeur het zweet juist als je hem verzoekt zich aan de regels te houden.

Het Thaise gedrag op de weg is een perfecte weerspiegeling van het gedrag in het dagelijkse leven. Het is vaak ieder voor zich en voordringen is de norm, doch er vallen weinig onvertogen woorden. De Thai ondergaan elkaars weggedrag gelaten en blijven in de meeste situaties rustig en beleeft. Door de gebrekkige verkeersopleiding en minachting van regels ligt het aantal verkeersslachtoffers hoog. Alcohol in het verkeer zou de grootste boosdoener zijn en de grootste groep slachtoffers zijn brommer rijders. Ondanks alle verhalen over de grote hoeveelheid ongelukken had ik in ruim drie jaar nog geen ongelukken meegemaakt. Ondanks dat ik regelmatig opgeschrikt ben door gierende remmen, ging het tot nu toe steeds goed. Tot afgelopen weekend, toen ik ineens drie opmerkelijke situaties meemaakte.

Afgelopen weekend was weer het jaarlijkse voetbaltoernooi van de British Chamber of Commerce, waarbij voormalige Engelse sterren in een all star team optreden. Dit jaar waren Ian Rush, John Barnes en Lee Sharpe de bekendste. Helaas kon ik niet meedoen met Dutch Boys United, maar het avond programma hoefde ik niet te missen. Zondag na afloop van het toernooi kregen Mike, Michael en ik een lift van een Nederlander terug naar de stad. We zouden gezamenlijk naar Federer-Nadal gaan kijken. Op Sukhumvit, de bekenste weg van Thailand met drie drukke banen, werden we ingehaald door een auto met geblindeerde ramen. De bestuurder was zwaar geirriteerd geraakt dat Huub even met zijn lichten seinde en begon tergend langzaam te rijden. Ineens trapte hij vol op zijn rem en Huub kon maar net een aanrijding voorkomen. We hadden wat biertjes op, maar gelukkig was Huub goed bij de les. Stonden we ineens stil op een drukke weg. De Thai ging weer langzaam rijden en trapte weer een paar keer hard op zijn rem, duidelijk met de intentie om een aanrijding uit te lokken. Bizar. In Thailand is het achterop komende voertuig schuldig en wellicht had hij gezien dat er vier farang in de auto zaten. Dat betekent dubbel schuldig.

Huub probeerde de auto eerst links en vervolgens rechts in te halen, maar de Thai reageerde steeds door de weg te blokkeren en ging weer stil staan. Het achterop komende verkeer wist ons gelukkig te ontwijken, maar een aanrijding lag op de loer. Huub kondigde aan dat hij aanstonds uit de auto zou stappen om die gast even op zijn bek te timmeren. De drie heren achterin vonden dat echter geen goed idee en drongen er op aan om in de auto te blijven en desnoods te wachten tot we een ons wogen. Inmiddels weet ik wel dat je in Thailand geen ruzie moet zoeken met de locals. Bovendien had Huub gedronken en zat de rest met een beker bier in de hand.

Zo zaten we even in een status quo, totdat de Thai met een nieuwe zet kwam. Die mafkees zette zijn versnelling in de achteruit en schoot hard naar achter, bijna tegen onze auto aan. Huub ook snel naar achter en vervolgens herhaalde dit bizarre spel zich nog een paar keer. We wisten niet wat we meemaakten. Sta je daar op een drukke weg in het centrum van Bangkok. Achteruit rijdend om een bewuste aanrijding te voorkomen, terwijl het achterop komende verkeer je al toeterend maar net weet te ontwijken. Is this for real?

Huub hoopte de aandacht van de politie te trekken en zette zijn auto dwars over de weg, hierdoor twee van de drie banen blokkerend. 'Laat de politie maar komen. Kan die kerel uitleggen waarom hij stil gaat staan midden op Sukhumvit'. Deze zet had de gewenste uitwerking. De Thai reed weg en ging nog net door het groene licht, ons voor rood achter latend. Prima, zijn we daar vanaf. Dat de Thai agressief kunnen worden was me bekend, maar dit gedrag was wel erg extreem. Zou hij volledig dronken of stoned geweest zijn? Of was het een maffe gangster die een hekel aan buitenlanders heeft?

De resterende weg naar het hotel van Mike en Michael verliep gelukkig zonder incidenten. Zij zouden zich even douchen en ondertussen ging ik een hapje eten. Nog geen honderd meter te voet afgelegd of ik zag een ongeluk voor me gebeuren. Een taxi maakte een U-turn en zag daarbij twee mensen op een brommer over het hoofd. De brommer bestuurder moest vol in de remmen, kwam ten val en schoof een stuk over de weg. Wonderwel krabbelden bestuurder en passagier na een paar seconden alweer overeind, ogenschijnlijk ongedeerd. Zo stonden ze even van de schrik te bekomen en informeerden bij elkaar hoe ze eraan toe waren. Ondertussen liet de taxi chauffeur er geen gras over groeien. Zonder zich over de slachtoffers te bekommeren, liep hij naar de brommer, zette het ding overeind en nam twee seconden de tijd voor een snelle inspectie. Hij oordeelde blijkbaar dat de schade te verwaarlozen was, rolde de brommer terug naar de bestuurder, stapte snel in de taxi en reed weg. Ik had al eerder gehoord en gelezen dat het er bij ongelukken vaak zo aan toe gaat. In Thailand moet je maar zien dat je als slachtoffer de schade verhaalt. Voordat de twee van de brommer iets konden uitrichten, was de dader alweer gevlogen.

Maandag bezocht ik een klant en zat ik op de terugweg in een taxi toen het verkeer ietwat abrupt tot stilstand kwam en de taxi van achter flink werd aangetikt. Een jongen op een brommer zat blijkbaar niet goed op te letten. De taxi chauffeur stapte uit en ik zag de jongen gebaren dat er niets aan de hand was. Ik nam ook een kijkje en zag dat de bumper los hing. In Nederland komen er direct schade formulieren en vaak ook politie aan te pas. Hier niet. Binnen de kortste keren stapte de taxi chauffeur weer in en gingen we verder. In mijn uitmuntende Thais vroeg ik of het mannetje betaald had. 'Ja, maar veel te weinig', klonk het gelaten. Zo'n chauffeur heeft het niet bepaald breed. Toch leek hij er niet mee te zitten. Zo gaat het nu eenmaal.

En zo maakte ik na ruim drie 'schadevrije' jaren ineens drie verkeersincidenten mee in twee dagen tijd. Het heeft mijn standpunt bevestigd dat ik in Thailand geen actief verkeersdeelnemer wil zijn. Veel buitenlanders klagen over de netelige situaties waarin ze in dit land verzeild raken. De kunst van het leven in Thailand is echter om deze situaties zoveel mogelijk te ontlopen en het leven makkelijk en overzichtelijk te houden. Voor mij geen eigen brommer of auto. Ik kijk wel beter uit.