Reis en appartementenjacht

Op dinsdag 30 oktober werd ik om 12.30 opgehaald door Edwin en Asha om met de auto naar Dusseldorf te rijden. Edwin was oorspronkelijk van plan om ook naar Thailand te verhuizen en had ook al een ticket gekocht. We gingen daarom met zijn drieen; ik voor het 'echie' en zij voor vakantie. Vliegen vanaf Dusseldorf is vrij goedkoop, voor 240 euro zit ik in Bangkok (enkeltje).

In de auto kon ik de stress wat van me af laten vallen. De laatste dagen waren enorm hectisch geweest. De administratieve zaken had ik al geregeld, maar het koste wat meer tijd dan gedacht om mijn apartement netjes achter te laten voor Hans, een Duitser die voor Heineken werkt en net naar Zoeterwoude is overgeplaatst. Ik heb het verhuurd via Living Today. Zij nemen een aantal administratieve zaken uit handen. Van het geld dat ik na aftrek van de lasten overhoud, kan ik in Bangkok al bijna een apartement huren. Mijn overige kosten in Thailand zal ik moeten dekken door zelf inkomsten te genereren.

De reis liep voorspoedig, al heb ik zoals gebruikelijk nauwelijks kunnen slapen. Ditmaal wel genoeg beenruimte, maar helaas zit ik in een constante stroom van koude lucht en ook nog eens in de herrie van de motoren. Gelukkig is er de 'mighty' iPod en had ik op het afscheidsfeest een aantal boeken gekregen. Op het vliegveld tijdelijk afscheid genomen van Edwin en Asha en een taxi genomen naar een budgethotel dat ik via internet geboekt had. Het ligt vlakbij het zakencentrum van Bangkok. Het leek me verstandig om in eerste instantie daar naar een apartement te zoeken omdat de kans het grootst is dat ik daar uiteindelijk zal gaan werken. Na wat zoekwerk op internet besloot ik echter om mijn jachtterrein wat breder te definieren. Na drie overnachtingen ben ik dan ook uit logistieke overwegingen naar een kamer gegaan die meer in het centrum ligt.

Ik heb de eerste dagen een stuk of tien apartementen bekeken. Een van deze locaties was echt geweldig. Heel centraal en toch in een rustig stukje. Mooie kamer met veel hout, zwembad en tennisbaan ter beschikking. Het is zeer gewild en dus meestal vol, maar toen wij kwamen had Engelsman David net opgezegd. Hij betaalde 320 euro per maand, maar waarschijnlijk zou de huur wel omhoog gaan want zijn buren betalen al 400. Hoe enorm graag ik daar ook zou willen wonen, mijn budget laat het op dit moment niet toe. Na het eerste enthousiasme te hebben laten bezinken, heb ik dus moeten besluiten om er vanaf te zien. Maar als het qua inkomsten straks mogelijk wordt, wil ik daar absoluut gaan wonen. De apartementen die ik verder heb gezien waren wel goedkoop, tussen 130 en 200 euro, maar te klein en/of niet zo prettig qua locatie.

In het apartementencomplex waar ik op dat moment een kamer op dagelijkse basis huur zijn ook kamers vrij voor langere verhuur. De Thaise dame waarvan ik de kamer huur heet Gai en zij kent weer een Amerikaan die ook kamers in dit gebouw verhuurt. Snel een afspraak gemaakt met Don en spijkers met koppen geslagen. Voor 10.500 baht (210 euro) kan ik een kamer huren van ongeveer 40 vierkante meter. Hij gaat het eerst nog een beetje op laten knappen: nieuwe betegeling badkamer, nieuwe ventilatoren en aanpassing airco. Don is nogal apart, 'quite a character' zouden de Engelsen zeggen. Hij komt redelijk intelligent over, maar is ook zeer chaotisch en lult de oren van je kop. Af en toe kan ik hem niet volgen en dat geeft me en wat ongemakkelijk gevoel bij het sluiten van de deal. Het is echt zo'n 'easy going' type (past hier dus wel) en in plaats van te onderhandelen zegt hij ongevraagd steeds meer dingen toe (I'll buy you a new tv too). Het gaat allemaal zo makkelijk dat ik zeer op mijn hoede ben voor een grote adder die ieder moment zijn kop onder de houten vloer vandaan kan steken. Tot op de dag vandaag is hier echter nog niets van gebleken en Don blijkt gewoon een 'okay guy' te zijn, die gerust op zijn brommer springt om een half uur door het centrum te rijden om mij te helpen met mijn internet verbinding (ik ben en blijf een nitwit op dat gebied). Hij is leraar en spreekt en schrijft heel goed Thai, wat inmiddels ook een beetje mijn ambitie geworden is. Hij heeft jarenlang op een aantal prestigieuze scholen in verschillende aziatische landen les gegeven aan jonge kinderen, maar is daarmee gestopt omdat hij ze tegenwoordig niet eens meer een aai over de bol durft te geven. Hij geeft nu les op een privecollege voor jongeren van ouders die het financieel vrij goed hebben, maar net niet goed genoeg om hun kids naar het buitenland te sturen (volgens Don HET statussymbool hier).

Genoeg over Don, het apartement zal dus eerst worden opgeknapt en omdat een taalkundig gemankeerde Nederlander wiens uitspraken door iedereen als zoete koek worden geslikt, ooit overtuigend betoogde dat ieder nadeel zijn voordeel hep, lijkt het mij wel een goed plan om in de tussentijd wat zonnestralen te consumeren op een eilandje. Je weet wel, zo eentje met wit zand en blauwe zee.