Doodloper

Ik heb altijd gedacht ooit nog eens een marathon te lopen. Lijkt me geweldig om tussen duizenden lopers en met veel publiek langs de kant een stukkie te rennen. Ze zeggen echter dat je er wel wat voor moet trainen en daar had ik nooit zin in. Maar ze zeggen ook dat van uitstel afstel komt, dus het moet maar eens gebeuren. En wel op 22 november in Bangkok.

Nou kun je het jezelf makkelijker maken dan de 42.195 meter af proberen te leggen in een stad waar de temperatuur gemiddeld tegen de 30 graden loopt en de 'discomfort from heat and humidity' volgens het weather centre van de BBC schommelt tussen 'high' and 'extreme'. De organizatie is gelukkig zo meegaand dat de start om half 4 's nachts plaatsvindt, zodat je de race niet met een brandende zon op je harsens hoeft af te leggen en het als het een beetje mee zit maar 25 graden is. Daar staat dan weer tegenover dat de luchtvochtigheid op dat tijdstip erg hoog is, maar 's nachts lopen is toch beter dan overdag. Ook prettig dat je meteen door kan vanuit de discotheek. Ik zal mijn vele trainingskilometers wel vooral overdag maken en ik kan je na drie trainingen vertellen dat het er aardig inhakt.

Tot nu toe maak ik mijn rondjes in Lumpini Park. De eerste keer 7,5 km, de tweede keer 10 km en afgelopen zaterdag 12 km. Ik weet het, er is nog veel werk aan de winkel. Het plan is om de komende weken steeds twee keer per week te lopen en er elke week 2 km aan vast te plakken. Als ik dan eind september naar Nederland kom, zit ik net boven de 20 km. Daar kan ik dan onder gunstigere weersomstandigheden de benen laten wennen aan de belasting van 25 km, alvorens tijdens Leidens ontzet mijn met bloed, zweet en tranen opgebouwde conditie in twee dagen ontzettend om zeep te helpen. Vanaf 7 oktober heb ik dan in Bangkok nog zes weken de tijd om alles weer vanaf het nulpunt weer op te bouwen. Het schijnt dat je tijdens de trainingsopbouw dicht bij de 35 kilometer moet komen om de marathon redelijk uit te kunnen lopen.

Er resten mij dus nogal wat uurtjes hersenloos buffelen. Wees gerust, ik heb een prestatiebevorderend middel op het oog dat nog niet op de dopinglijst voorkomt. Binnenkort even zo'n kleine iPod Shuffle aanschaffen en dan laat ik mij door Ozzy Osbourne, David Lee Roth, Alice Cooper en dergelijke door het park schreeuwen. Er zullen nogal wat mensen zijn die voor deze heren hard weg zouden rennen, dus misschien kan ik het organizatie comitee ervan overtuigen om langs het hele parcours mijn muziek uit de boxen te laten knallen. Blijven ze wel gaan hoor, die Thaien.

Op de dag van mijn derde training kwam Murphy's law al om de hoek kijken. Murphy had het op mijn schoenen gemund. Toen ik 's ochtends mijn Saucony's aan wilde trekken, bleken de zolen bijna compleet vergaan (zie foto). Het leek wel of ze aangevreten waren door insecten. De vorige training deden ze het nog prima. Ik begreep er niets van, want zo vaak heb ik er nog niet op gelopen. Ook erg vreemd dat ze allebei precies tegelijk verrot zijn. Na de vuurdoop in de halve marathon van Leiden in 1998 heb ik ze nauwelijks gebruikt. Edwin overtuigde mij ervan dat het materiaal in 11 jaar tijd behoorlijk achteruit kan gaan, ook al loop je er niet op. Pfff, en Joost van Leeuwen destijds nog roepen dat het zulke goede schoenen waren. Ik wilde toch gaan lopen en dus mijn squash schoenen maar aangetrokken. Zit nog minder vering in dan in het matras van Paris Hilton, maar ik heb er toch 12 km op kunnen hobbelen. Na de training loop ik op straat, laat de zool ineens van voor tot achter los. Dat kan nog een dure grap worden zo. Ik heb duidelijk behoefte aan een schoenensponsor.

Ik besef dat het tamelijk riskant is om mijn plannen al in dit vroegtijdige stadium met jullie te delen. Ik blijf dan ook graag verschoond van pesterige mailtjes indien het blessuremonster weer eens de kop op steekt en een heroische zegetocht door de straten van Bangkok verhindert. Mij eerste trainingen verliepen echter dusdanig goed dat ik er op dit moment wel vertrouwen in heb. Die 12 km van afgelopen zaterdag ging redelijk makkelijk. Ik hoef er nog maar 30 bij te sprokkelen. Eigenlijk ben ik er al bijna!