A walk in the park

Zoals vorige week gemeld, ben ik in training gegaan voor de marathon, voorlopig in Lumpini Park. New York heeft Central Park, Londen heeft Hyde Park, Amsterdam heeft het Vondelpark en Bangkok heeft Lumpini. Het park is prachtig en wordt goed onderhouden. Een rustig stukje Bangkok, ingeklemd tussen hoogbouw en drukke wegen. Je kunt er terecht van 's ochtend 6 tot 's avonds 9 uur. Een rondje is volgens de wegbewijzering 2543 meter lang en dat houdt mij zo'n 12 minuten zoet.

De Thai komen hier graag om aan de drukte te ontsnappen. Op vele plekken wordt Tai Chi beoefend, de Chinese vechtsport techniek. Het valt me op dat oude mensen in Thailand erg veel aan sport doen. Ze zijn sterk vertegenwoordigd in de Tai Chi groepjes die je overal tegen komt en ik zie ook regelmatig 70-plussers hardlopen. Hoewel de term 'hardlopen' wat misplaatst is en de openingsduur van 15 uur per dag voor sommige bejaarden net genoeg lijkt om een rondje af te kunnen maken, doen ze het toch maar mooi. En onze westerse bejaarden maar achter de Playstation zitten.

Ik dacht dat ik redelijk competitief was ingesteld, maar dat blijkt nu in vergelijking met het hardloopvolk wel mee te vallen. Het is me nu al een paar keer gebeurd dat ik iemand inhaal die mij vervolgens weer voorbij probeert te gaan, terwijl ik toch echt niet van tempo veranderd ben. Nou interesseert het me op zich geen ruk wie mij allemaal inhaalt, zo lang ze niet boven de zeventig zijn vind ik het best. Maar het is het wel erg vermakelijk om dit soort gefrustreerden een beetje te pesten. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik opzij en probeer te zorgen dat zo'n rare snoeshaan me net niet in kan halen. Dan haken ze vanzelf wel weer af, behalve die farang die besloot om een volle sprint in te zetten en me op de volgende hoek volledig buiten adem met een triomfantelijke blik stond op te wachten. Ach, een mens moet zijn eigendunk toch ergens mee voeden.

Markante bewoners van het park zijn de varanen. Ze zijn niet bang voor mensen en laatst stak er precies voor mijn voeten, op zijn dooie gemak en met een 'eigen volk eerst' houding, een exemplaar over van anderhalve meter. Ook schildpadden komen regelmatig voor. Ik mag graag even kijken naar hun slome tred. Doet wonderen voor mijn eigendunk.