Red shirt optocht

Ik wilde jullie eigenlijk niet meer lastig vallen met de lokale politieke ontwikkelingen. Maar als de red shirts afgelopen zaterdag een lange optocht houden die praktisch voor mijn deur langs komt, dan moet ik daar toch even melding van maken en wat zelf geschoten beeldmateriaal laten zien (de foto hiernaast is van Bangkok Post). Het doel van de processie was om de sympathie van de inwoners van Bangkok te winnen. Zover ik kon zien is dat redelijk gelukt. De demonstratie was in de beste Thaise traditie een vrolijke boel, het leek wel carnaval. Je zou bijna denken dat ze de verkiezingen zojuist gewonnen hadden. De toeschouwers langs de kant leken de show wel te kunnen waarderen. De optocht was gevrijwaard van gaten. Het was dan ook jammer dat er geen delegatie van de 3 Oktober Vereniging aanwezig was om hun licht op te steken.

Wat de red shirts maar niet willen begrijpen is dat Thaksin voor zowel de regering als de onpartijdige Thai alle geloofwaardigheid verloren heeft en dat het voor hen volstrekt onacceptabel is dat hij nog enige rol zal spelen in de politiek. Ik begrijp niet dat tienduizenden Thai zich voor zijn karretje laten spannen en hem onvoorwaardelijk steunen. De regering lijkt best te willen praten met de red shirts, maar wil absoluut niets met Thaksin te maken hebben. In mijn ogen terecht.

Ondertussen lijkt Thaksin met Geert Wilders een weddenschap te hebben afgesloten om wie de meest beledigende taal richting hun opponenten kan uitslaan. Geert nam twee weken geleden weliswaar een overtuigende voorsprong met zijn persconferentie in Londen, maar om van Thaksin te winnen moet hij van goede huize komen. Thaksin sloeg deze week hard terug in een toespraak per video verbinding aan zijn duizenden fans, waarin hij premier Abhisit met Hitler vergeleek en tevens meldde dat de premier geweldadige neigingen heeft en zich in het parlement omringd heeft met homoseksuelen die aan emotionele problemen leiden. Nu is Geert weer aan zet. Ik zet mijn geld op Thaksin.