RIP Danny Kemp

Het is in Bangkok momenteel nauwelijks uit te houden vanwege de onvoorstelbare hitte. April is de warmste maand van het jaar en is dit keer uitzonderlijk heet. De afgelopen dagen wordt in Bangkok de 39 graden gehaald

en in de krant valt te lezen dat het in 30 jaar niet zo heet is geweest. Tijdens het regenseizoen, van juni tot en met oktober, is het ook warm, maar door de regelmatige bewolking is het nog wel uit te houden. In april en mei is er nauwelijks een wolkje te bekennen, dus de zon heeft vrij spel. Als je overdag de buitenlucht inloopt voelt het bijna letterlijk alsof je een oven inloopt. Je voelt de warme lucht op je huid branden. Normaal gesproken is een ritje achterop een motorbike verkoelend, maar de lucht voelt alleen bij snelheden hoger dan 60 km per uur enigzins koel aan. Vrijdagavond ging ik een hapje eten en pool spelen in de stad. In de bars waar ik geweest ben, konden de airco’s het niet bolwerken. In een van de cafe’s gaf de airco aan dat de temperatuur binnen 30 graden was.

Je kunt je voorstellen dat voetballen in deze hitte bijna niet te doen is. Bij ieder sprintje voelt het alsof je adem wordt afgesneden. Ik heb me de afgelopen jaren regelmatig verbaasd dat ik nog niet had meegemaakt dat er iemand onwel werd tijdens het voetballen. Ik heb zelf een aantal keren gevoeld dat ik licht wegtrok als ik na een sprint iets over het veld wilde roepen. Je komt al lucht tekort en je lichaam heeft onvoldoende zuurstof om ook nog eens een luide keel op wil zetten. Best wel beangstigend als je het gevoel hebt dat je zomaar flauw zou kunnen vallen. Ik ben nog behoorlijk fit en als je ziet wat er op het maandelijkse veteranentoernooi (35+) allemaal aan vergane glorie over de velden hobbelt, dan is het eigenlijk best verbazingwekkend dat er niemand onwel wordt.

Gisteren stond er weer een wedstrijd op het programma. Als we van de Fransen zouden winnen, zouden we ze definitief onder ons laten op de ranglijst. Wie wil dat nou niet? Aankomend op het terrein hoorde ik meteen dat de wedstrijden waren afgelast omdat er iemand onwel was geworden en dat het er naar uitzag dat hij het niet zou overleven. Tot mijn grote ontzetting en verbazing bleek het om Danny Kemp van Londoner te gaan. Hij was in de rust onwel geworden. In eerste instantie had men gedacht dat hij uitgedroogd was. Toen zijn teamgenoten merkten dat hij geen hartslag meer had, was de paniek toegeslagen. Er was geen dokter aanwezig en zo goed en kwaad als het ging was er hartmassage en mond op mond beademing toegepast. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis ligt op slechts een kilometer en hoewel de meningen uiteen liepen, werd besloten om hem niet zelf te vervoeren, maar op de ambulance te wachten. In Nederland zou die er in een mum van tijd zijn, maar dit is Thailand en het duurde maar liefst 20 to 30 minuten! Ik mag hopen dat het laatste woord daar nog niet over gezegd is. Later kwam het bericht door dat Danny in het ziekenhuis na langdurige pogingen tot reanimatie dood verklaard was. Hartaanval. 39 jaar. Wat een klap.

De Casual League heeft een sterk sociaal karakter en ik ken veel spelers uit de andere teams. Met name binnen Londoner ken ik veel jongens en ik ben regelmatig een biertje met ze gaan drinken. Danny Kemp was een rustige, sympathieke jongen en had een jong gezin met twee kinderen. De Casual League is niet alleen sociaal, maar ook behoorlijk competitief. Bierbuiken kom je er niet tegen. Danny speelde op het middenveld en was zeer fit. In tegenstelling tot de meeste spelers was het voor hem geen probleem om de 80 minuten vol te maken zonder gewisseld te worden (vanwege de warmte duurt een wedstrijd korter dan de gebruikelijke 90 minuten en mag er onbeperkt gewisseld worden). Het voelt onwerkelijk dat een echte sportman als hij ineens in elkaar zakt en overlijdt. Nauwelijks te bevatten.

De vraag die een dag later door mijn hoofd speelt is in hoeverre de hitte hiervan de oorzaak is. Als Danny gisteren niet gespeeld had, was het dan onvermijdelijk op een ander moment gebeurd omdat zijn hart niet in orde was? Of was dit een ongelukkige samenloop van omstandigheden, een zogenaamde perfect storm, en zou Danny nog lang en gelukkig geleefd hebben als hij gisteren niet in de zinderende hitte in het strijdperk was getreden? Het lijkt me goed als de organizatie van de Casual League een discussie voert over de zin en onzin van voetballen bij 40 graden. Als het Danny Kemp overkomt, kan het iedereen gebeuren. Mijn gedachten gaan uit naar zijn teamgenoten en, meer nog, naar zijn jonge gezin dat plotseling zonder hun alom geliefde echtgenoot en vader verder moet.