Gooaaal!

Vorig jaar deed ik rond deze tijd verslag van een internationaal voetbaltoernooi in Bangkok, waar ook Engelse sterren van weleer acte de presence gaven, en 's avonds flink op stap gingen. Dit weekend was het weer zover. De Dutch Boys United vlogen weer in vanuit alle windstreken: Toronto, Johannesburg, Honk Kong, Jakarta. De kern van het team werd gevormd door drie oud-VV Oegstgeest 3 spelers: Mike, Rein en ik. Er deed ook nog een Thaise speler bij ons mee die een enorm bekende zanger schijnt te zijn. Een soort Rene Froger, maar dan niet zo ordinair en met een goede trap.

De loting plaatste ons in de poule met de Royal Samui Golf All Stars, oftewel Ian Rush en consorten. Onder de consorten waren dit jaar weer aardig wat corifeen. Lee Sharpe brak bij Manchester United tegelijkertijd door met Rian Giggs. Sharpe werd gezien als het grootste talent, maar hield wel van een feestje. Giggs niet en die won dus de concurrentiestrijd. Van Sharpe is weinig meer vernomen, maar neem gerust van mij aan dat hij nog steeds geweldig kan voetballen. Paul Masefield (Birmingham City), Clive Walker (Chelsea), Darrel Duffy (Aston Villa) en Shebby Singh (61 interlands met Maleisie) waren de andere oud-profs. Het team werd aangevuld met wat presentatoren en analytici van de sportzender ESPN. Wel leuk om eens te zien wat ze er zelf van kunnen. Lullen over voetbal kunnen we immers allemaal.

Het zal wel even schrikken zijn geweest voor die jongens toen ze vernamen dat ze tegen de vermaarde oud-spelmaker van Lugdunum 3 moesten. Ze waren duidelijk niet op stap geweest vrijdagavond, zagen er fit doch wat gespannen uit. In de eerste minuut dacht die Lee Sharpe me effe door de benen te spelen. Hij zag natuurlijk die kromme poten voor zich opdoemen en kon de verleiding niet weerstaan. De actie strandde natuurlijk in overmoedigheid. You've got to be joking, dacht ik. Ik word zo moe van die gastjes die hun idool zo nodig willen poorten. Nadat ze middels een wat mazzelige goal op 1-0 kwamen, was ik het zat. Die jongens hebben dan wel op aardig niveau gespeeld, we weten allemaal dat Engelse splers als statisch te boek staan. Met mijn jarenlange ervaring op de Leidse velden zie ik natuurlijk feilloos de kleinste gaatjes in de verdediging. Ik zet een intelligente loopactie in en word keurig bediend door Patrick. Het wat paniekerig klinkende 'Runner!' kwam te laat voor de All Stars. Voor de keeper besluit ik de bal niet aan te nemen maar a la Romario in een keer met een snelle voetbeweging naar de verre hoek te sturen.

Effe zonder dollen, was echt een goeie goal. Best leuk om tegen die mannen te scoren en de 'stadionspeaker' (zo'n getapte Engelsman die de hele dag door leuk probeert te doen) te horen roepen dat de Dutchies daar een geweldige goal maakten. Ook leuk dat Lee Sharpe bij het handen schudden na afloop zegt: 'Great goal mate'. Als ik per ongeluk een bal met mijn achterwerk van richting had veranderd, zou hij dat misschien ook gezegd hebben. Het zijn namelijk enorm aardige gasten. Maar het is toch leuk om dat van zo'n geweldige voetballer te horen. Niet dan? Ik ken inmiddels natuurlijk aardig wat voetballers in Bangkok en kreeg gedurende de rest van het weekend veel complimenten voor de goal. Vond ik niet erg.

De uitslag? Kijk, ik heb een bloedhekel aan egoistische voetballers die zeggen dat het niet uitmaakt wie er scoort, als ze maar winnen. Yeah, right! Ik had mijn goal gemaakt en dat we uiteindelijk nog met 2-1 verloren (mooie goal, eerlijk is eerlijk) was jammer, maar kon de pret natuurlijk niet drukken. Dat geef ik onomwonden toe. Erg leuk om een keer tegen die goede spelers te voetballen en weer eens bevestigd te zien dat goede voetballers vooral goed zijn omdat ze ondanks hun technische vaardigheden gewoon voor de simpele oplossing kiezen. Je moet het spelletje niet moeilijker maken dan noodzakelijk.

Wat minder leuk is dat die jongens na afloop natuurlijk allemaal zo nodig met mij op de foto moeten. Ik heb een weekendje vrij en dan wil ik geen gezeik aan mijn kop. Vooral Ian Rush bleef maar aandringen, dus uiteindelijk ben ik maar gezwicht. Het resultaat zie je. Toch wel leuk achteraf. Moet je die kop van hem zien. Zo blij als een kind dat ie met mij op de foto mag.

De volgende dag hadden we nog een kans om tegen ze te spelen. Hadden we echter wel de kwartfinale moeten winnen en in een dramatisch slechte pot lukte dat helaas niet. Je kunt je de opluchting in het kamp van de All Stars wel voorstellen. Wat ook jammer was dat ze in de finale nog een doepunt tegen kregen. Anders was ik de enige geweest in het hele toernooi die een doelpunt tegen ze had gemaakt. Om het verslag compleet te maken: uiteindelijk wonnen de All Stars de finale na penalties. Al met al een erg leuk toernooi.