Road to election

Premier Abhisit heeft eindelijk gedaan wat hij in mijn ogen al veel eerder had moeten doen, verkiezingen aankondigen. Maandagavond is hij met een als road map to election omschreven stappenplan gekomen richting verkiezingen op 14 november. Zijn plan gaat verder dan verkiezingen en bevat o.a. ook een onafhankelijk onderzoek naar de gewelddadigheden op 10 april en een inventarisatie van de grieven
die onder de red shirts leven.

Waarom ik vind dat hij dit al eerder had moeten doen?
Omdat het al lang duidelijk is dat de gevestigde orde niet onder nieuwe verkiezingen uitkomt. Door op eigen initiatief verkiezingen aan te kondigen, neemt hij de leiders van de red shirts gedeeltelijk de wind uit de zeilen. De animo
onder de demonstranten om nog veel langer dag en nacht op de straten van Bangkok te bivakkeren zal denk ik verminderen. Bovendien moet de leiding van de oppositie nu kleur bekennen. Strijden ze echt voor democratie, zoals ze bij hoog en laag beweren, of zijn ze erop uit om op ondemocratische weg de macht over te nemen? Ze zijn nu voor het blok gezet, dus we zullen het snel weten.

Vorige week donderdag lieten de red shirts zich nog van hun slechtste kant zien. Ze vermoedden dat in het Chulalongkorn Hospital, dat direct naast de kruising ligt waar de week ervoor door red shirts granaten werden afgeschoten, vele soldaten verstopt waren die zich voorbereidden op actie. Dus doorzocht een van de leiders met een aantal handlangers het hele ziekenhuis, volgens de berichtgeving als een olifant in de bekende porcelijnkast. Een bronstige olifant, afgaande op de in de media gerapporteerde sexuele intimidatie van lieftallige verpleegsters. Het ziekenhuis zag zich genoodzaakt om alle niet urgente operaties uit te stellen en bood hun patienten de keus om naar een ander ziekenhuis overgebracht te worden, waar het grootste deel van de 1.400 patienten gebruik van maakte. Andere ziekenhuizen in de buurt verscherpten op stel en sprong hun beveiliging.

Vervolgens stonden de red shirts op hun achterste poten. Door zo overdreven te reageren stelden de ziekenhuizen de demonstranten in een kwaad daglicht. De media hadden er al helemaal een potje van gemaakt door uitgebreid over dit voorval te berichten. Een oppositielid in het parlement ging nog een flinke stap verder. Hij vindt dat verscheidene media in hun berichtgeving de privacy van patienten hadden geschaad. Meneer eist derhalve een parlementair onderzoek naar de rol van de media en de regering in deze. Een slechte grap? Nee. Kan dit alleen in Thailand? Ik hoop het maar. Zeer typerend voor het ontbreken van enige zelfkritiek binnen het oppositiekamp.

Vandaag zag ik dat de red shirts hun barricaden verplaatst hebben om de weg naar de eerste hulp van het Chulalongkorn ziekenhuis weer begaanbaar te maken. Ik dus even langs om te kijken en wat beeldmateriaal te maken. Politie en soldaten zijn erg relaxed. Foto's maken en langs de barricaden lopen is geen probleem. Op een van de foto's kun je zien dat ze zelf ook graag even met hun collega's op de foto gaan. Vlak voor de afzetting kan ik de speeches horen. Misschien werden ze in het Engels vertaald omdat ze mij aan de andere kant zagen staan, misschien om de buitenlandse pers terwille te zijn. Hoe dan ook, ik kreeg te horen dat het aanbod van Abhisit onacceptabel is. Het parlement moet hoe dan ook op stel en sprong worden ontbonden, niet pas twee maanden voor de verkiezingen. Bovendien kunnen diverse nationale en internationale instanties klachten tegemoet zien over de schandelijk wijze waarop de red shirts in Bangkok zijn behandeld. Ze accepteren zelf blijkbaar geen enkele verantwoordelijkheid voor de chaos in Bangkok.

Het initiatief van de minister president heeft vele Thai hoop gebracht. Is het einde van de impasse ineens in zicht? Vele stakeholders in het conflict hebben hun fiat reeds gegeven. De red shirts zijn aan zet. Houden ze vast aan hun eis om het parlement direct te ontbinden? Blijven ze de rampzalige geburtenissen van 10 april als een wig hanteren om niet tot elkaar te hoeven komen? Kiezen ze voor democratie of burgeroorlog?