Khao San Road

Khao San Road is een straat in Bangkok die wereldwijde bekendheid geniet als backpacker bestemming. Zelfs veel mensen die nog nooit een voet op Thaise bodem hebben gezet, hebben er wel eens van gehoord. Op internet wordt het omschreven als het backpacker centre of the universe. Je zou het zowel backpacker heaven als backpacker hell kunnen noemen. Ik heb dan ook een haat/liefde verhouding met de straat. Of misschien moet ik van gebied spreken want Khao San Road is in de loop der jaren uit zijn voegen gegroeid en de 'scene' heeft inmiddels ook bezit genomen van omliggende straten.

Mijn eerste kennismaking met Khao San Road was eind 2000. Ik was nog nooit op reis geweest en op aanraden van enkele mensen uit mijn omgeving had ik een trip van twee weken naar Thailand geboekt. Op mijn tweede dag leidde mijn Lonely Planet mij naar het backpacker getto. Er ging een wereld voor me open. Khao San Road bleek een soort vrijstaat, bevolkt door passanten op tussenstop naar de volgende Lonely Planet bestemming. De sfeer is er super relaxed en iedereen doet waar hij zin in heeft in een zeer gemoedelijke sfeer.

Waar ik wat moeite mee had en heb, zijn al die zogenaamde alternatieve figuren, die op backpacker trip hun uiterste best doen om zich te gedragen naar de normen van de backpacker scene. Dat betekent dat je jezelf zelden of nooit wast of scheert en dat je er zo slonzig mogelijk bijloopt. Bij voorkeur met dreadlocks, tattoos en sandalen. Ook meet men zich een zweverig en nonchalant taaltje aan, waarin het woord 'cool' in geen enkele zin mag ontbreken. Ik heb niets tegen authentieke alto's die thuis ook als zombie door het leven gaan. Wel heb ik een zeer lage irritatiegrens voor al die nagemaakten die ik ervan verdenk dat ze thuis een kantoorbaan hebben en in Zuid-Oost Azie de Koos Koets uit komen hangen.

Tjdens mijn eerste trip beperkte de backpacker scene zich nog tot de straat zelf. Wel zo overzichtelijk. De accomodaties waren in de meeste gevallen nog van het type schoenendoos. Voor het slapengaan had ik een paar minuten nodig om de moed te verzamelen om op de vieze lakens te gaan liggen, tenzij ik genoeg gedronken had (dus uiteindelijk viel dat nog wel mee). Inmiddels is Khao San Road veel meer dan een uitvalsbasis voor low budget toeristen. Hoewel de markt nog vrijwel hetzelfde is, met de vele stalletjes met backpacker kleding, CDs, DVDs, tattoo shops, massagesalons, restaurantjes en reisbureaus, is Khao San tegenwoordig ook een vermaard uitgaanscentrum en hebben de internationale ketens ook hun weg naar het getto gevonden. McDonalds, Burger King, KFC en dergelijke hebben allemaal een plaatsje gevonden in en om de straat. Zelfs Kasikorn Bank heeft er een filiaal, al begrijp ik niet wat een buitenlandse toerist daar te zoeken heeft. Misschien doen zij zaken met de lokale horeca. De kwaliteit van de hostels is aanzienlijk verbeterd en de vele bars zijn een stuk hipper dan voorheen.

Met de upgrade van Khao San Road is het ook aantrekkelijker geworden voor jonge, hippe Thai. Ik denk dat de grote aantrekkingskracht voor hen ligt in de vrije sfeer. Kunnen ze even ontsnappen aan hun alledaagse Thaise leven, waarin uiterlijke schijn belangrijk is en ze geacht worden om keurig in de betamelijke pas te lopen. Op Khao San kunnen ze zich mengen met al die maffe farang, die op vakantie zijn en lekker gek doen. Toch vraag ik me af welk beeld deze jonge Thai van de farang krijgen. Ik zou niet direct willen beweren dat Khao San Road de creme de la creme van de Westerse samenleving huisvest. Zelf zou ik het liefst met een grote boog om de meeste toeristen heen lopen, ware het niet dat de straat daarvoor veel te druk is. Het wordt niet voor niets een getto genoemd.

Sinds ik Bangkok mijn vaste verblijfsplaats noem, ben ik slechts een paar keer op Khao San Road geweest, wanneer vriendinnen uit Nederland op doorreis waren. Zo heb ik daar met Sanne, Froana en Lois gezellig een pilsje gedronken. Zaterdag was ik er weer even. Volgend weekend is namelijk weer het jaarlijkse bedrijfsfeest van InsightAsia. Dit jaar op Bali (het kan slechter) en het thema van het feest is dit jaar de sixties. We worden geacht om allemaal in een sixties outfit te verschijnen. Hoe kom je daar aan? Juist. Op Khao San Road barst het van de kleding waar een normaal mens nog niet dood in gevonden zou willen worden, maar waar een echte backpacker zich bijzonder cool in voelt. Dus ik naar de andere kant van de stad om een broek en shirt te kopen waar een bandlid van de Grateful Dead zich niet voor zou schamen. Nu ik er toch was, heb ik meteen maar even een filmpje geschoten van de 1 km lange straat om je een impressie te geven hoe het er daar uitziet. Jemig de pemig, wat een coole straat.