Evacueren

De afgelopen dagen was het erg onrustig in mijn hoofd. Hoewel het nog droog is in mijn omgeving, zijn de voorspellingen alarmerend. Buitenlandse experts beginnen zich uit te spreken en zijn kundiger en oprechter dan de Thaise overheid. Yingluck heeft al een paar keer op persconferenties met betraande ogen van onmacht gestaan. Dat helpt niet echt bij een watersnoodramp. Iedere druppel is er een. Een Nederlandse waterdeskundige (per definitie betrouwbaar) voorspelt dat als het enigzins tegen zit, het grootste deel van Bangkok minstens 1 meter onder water komt te staan, inclusief het centrum en mijn wijk. Komend weekend wordt kritiek, want dan is het hoogtij en kan het water nauwelijks de zee in stromen.

Het grootste probleem is niet dat er veel water Bangkok in zal stromen, maar dat het er weer moeilijk uit te krijgen zal zijn. De miljoenenstad ligt nauwelijks boven zeeniveau en de wetten van Newton gelden ook in Thailand. Als het uit de hand loopt, kan het dus weken duren voordat het water weg is. Met alle problemen vandien: winkels die niet bevoorraad kunnen worden, problemen met electriciteit en niet in de laatste plaats een gevaarlijke hygienische situatie. Ik zie mezelf niet zo graag door de drijvende drollen en vuilniszakken naar de 7Eleven baden om er daar achter te komen dat er geen druppel of kruimel meer te krijgen is. Dan kun je wel op 10 hoog wonen, de lol is er dan snel vanaf.

Ik worstelde inmiddels niet meer met de vraag of ik uit Bangkok moest vetrekken. De onrust in mijn hoofd werd veroorzaakt door de vraag wanneer en waarheen. Vanochtend was ik op het internet aan het surfen om potentiele bestemmingen tegen elkaar af te wegen. Toen belde onze CEO me op. Hij raadde me aan om met het vliegtuig naar het zuiden te gaan, omdat ze me van daaruit naar Kuala Lumpur, Jakarta of Ho Chi Minh kunnen halen als blijkt dat Bangkok meerdere weken wateroverlast zal blijven houden. Sajan is een man met visie, dus die raad heb ik meteen opgevolgd.

Vrijdag vlieg ik om 13 uur met AirAsia naar Phuket, het grootste eiland van Thailand met een internationale luchhaven. Phuket staat bekend als een relatief dure bestemming. Gelukkig bivakkeert mijn voetbalmaatje Kenny daar momenteel en hij kon me een goedkoop hotel aanraden. Snel geboekt en tot en met maandag ochtend ben ik onder de pannen. Een hele opluchting dat ik het nu geregeld heb. Ik zat al dagen tegen deze beslissing aan te hikken en het geeft rust dat ik morgen vertrek. Prettige bijkomstigheid is dat het op Phuket goed toeven is. We hebben het hier niet over Katwijk aan Zee. Ik ben er bijna twee jaar geleden (wat vliegt de tijd!) met Edwin geweest and vorig jaar met het bedrijfsfeest. Ik weet dus wat me te wachten staat.

Nu maar hopen dat vanavond niet ineens de hel los barst en ik morgen niet bij het vliegveld kan komen. Ik denk dat het wel los loopt. Het wordt niet alleen luieren op Phuket. Ik kan het niet maken om daar niet te werken. Toch zal ik wel wat gaatjes in de agenda vinden om het strand te bezoeken en op een brommertje rond te tuffen. Biertje drinken met Kenny en via facebook even kijken of er nog meer bekenden ter plaatse zijn. No worries.