F***ing hot!

Ik mag jullie er graag af en toe aan herinneren dat het hier lekker warm en zonnig weer is, in tegenstelling tot in Nederland. Aangezien ik op afstand vernomen heb dat de Hollandse winter dit jaar ongenadig koud is geweest en het lenteweer erg lang op zich heeft laten wachten, wil ik jullie toch even een hart onder de riem steken door te melden dat het hier ook niet altijd even prettig toeven is. De weergoden lijken
dit jaar te willen benadrukken dat April in Thailand de heetste maand van het jaar is. De afgelopen dagen loopt de temperatuur tegen de 40 graden en er is bijna geen wolk te bekennen. Tijdens mijn tweeenenhalf jarige verblijf hier, heb ik het nog niet zo heet meegemaakt. Ik zie aan de Thai dat het momenteel ook voor hun niet te harden is.

Het kwam dus wat ongelukkig uit dat ik afgelopen weekend een voetbaltoernooi had. Vanwege de weersomstandigheden had het meer weg van een uitputtingsslag. Op zaterdag heb ik 110 minuten gespeeld, op zondag 140 minuten. Helaas ben ik niet het type dat het in dit soort omstandigheden even wat rustiger aan doet. Ik heb van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat veel water gedronken, maar het vochtverlies is niet bij te houden en ik werd 's nachts toch met een droge bek wakker. Daarna heb ik nog twee dagen nodig gehad om weer op sterkte te komen. Niet echt gezond.

Wat ook niet gezond is: te fanatieke voetballers op een gezelligheidstoernooi. Het evenement wordt georganiseerd door de German All Stars, die diverse voetbalteams uit de regio uitnodigen. Ik was gevraagd om mee te doen bij Shanghai Krauts. Grappig dat clichés over landen vaak blijken te kloppen. In dit geval doel ik op de Duitse 'puenktlichkeit'. Hoewel de meeste teams hier naast het voetballen ook komen om lol te maken en 's avonds op stap te gaan, begon het toernooi beide dagen om 9.00 uur. En 9.00 uur is voor de Duitse organisatoren 9.00 uur, geen 9.01! Zo kwam het dat ik op zondag om 9.04 uur in aanraking kwam met een deelnemer die in Singapore op het vliegtuig naar Bangkok was gestapt om hier op een voetbalveld zo hard mogelijk met zijn ellebogen om zich heen te zwaaien. Wellicht was hij door de hitte bevangen.

Hoe dan ook, na mijn ongewenste contact met de Luftwaffe zat ik even later in het ziekenhuis waar de wond op mijn hoofd vakkundig gehecht werd. Helaas werd de tetanusprik die in het pakket inbegrepen zat minder vakkundig uitgevoerd, waardoor ik twee nachten op rij nauwelijks geslapen heb vanwege de pijn in mijn arm, maar ook dat gaat wel weer over. Uit een eerdere passage in dit verhaal kun je afleiden dat ik daarna wel verder gevoetbald heb. Ik voelde me dan ook een echte John de Wolf. Jammer dat ze me bij het ziekenhuis geen enorme bandage hadden aangemeten, zoals ze bij hem ooit wel deden. Nu liep ik met een lullig klein pleistertje. Dat deed naar mij idee geen recht aan de ernst van de blessure en de helse pijnen die ik trotseerde. Niemand die zong: 'wie is er bang voor de boze Toeter'.

Wel leuk dat Carlos Alberto ook meedeed aan het toernooi (zie foto). Voor wie niet weet wie dat is hierbij de introductie uit wikipedia:

"Carlos Alberto Torres (born July 17, 1944, Rio de Janeiro) is a former Brazilian footballer, one of the most highly regarded defenders of all time. He captained Brazil to victory in the 1970 World Cup and is a member of the World Team of the 20th Century, as well as the U.S. National Soccer Hall of Fame. Carlos Alberto was named by Pelé as one of the top 125 greatest living footballers in March 2004."

De beste man liet zich niet van de wijs brangen door de hitte, slofte wat rond, probeerde iedere bal die hij kreeg door de benen van de tegenstander te spelen (wat regelmatig lukte), liet zich om de paar minuten wisselen en genoot verder van zijn peukie. Mooi vent.

De hitte heeft nu ook de hoofden van de red shirts tot het kookpunt gebracht. De afgelopen dagen zag je ze nog geregeld vrolijk toeterend, zingend en zwaaiend door de stad rijden. Best grappig, net carnaval. Echter, ook carnaval begint op den duur te vervelen en de inwoners van Bangkok vinden het nu toch echt de hoogste tijd dat ze weer oprotten. De red shirts hadden echter andere plannen. Ze zijn vandaag het parlement binnen gedrongen. De parlementsleden, inclusief de ministers en premier, moesten in allerijl in veiligheid gebracht worden. Reden genoeg om in heel Bangkok de noodtoestand af te roepen. Ik ben benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen. Hopelijk zakt de temperatuur weer snel tot onder de 35 graden. Kunnen we allemaal weer normaal doen.