Werken in een oorlog zone (3)

Gisteren begon ik om 19 uur aan een nieuw stukje op mijn blog over de ontwikkelingen op Silom (zie hier onder). Ik was nog alleen op kantoor, mijn collega's waren al naar huis omdat ze bang waren voor geweld. Om 19.30 sluit ik af en loop ik naar buiten, waar de marktkraampjes van de dagelijkse avondmarkt worden opgezet tussen het prikkeldraad. Ik loop naar de kruising Sala Daeng om te kijken hoe de situatie is en om nog wat beeldmateriaal te schieten dat ik later thuis aan mijn bericht kan toevoegen.

Bij de kruising kijk ik naar de demonstranten, gewone Bangkok burgers die willen dat er een eind komt aan de bezetting door de red shirts. Ik zie dat er mensen zijn die vlak voor de omheining van de red shirts staan. Ik vind het vreemd dat de politie dit toelaat, maar kan de verleiding niet weerstaan om er ook heen te lopen en van dichtbij een foto te maken van de barricade van bamboe en autobanden. Sinds vanochtend heeft de politie een aantal van hun bussen voor de afzetting gezet om de partijen uit elkaar te kunnen houden. Ik heb om 20.30 voetbaltraining en loop de 150 meter terug naar het skytrain station, want ik moet uiterlijk 20 uur de trein hebben.

Na de training hoor ik van iemand over bommen bij Sala Daeng. Ik spoed me naar huis en zie de beelden op tv. Overigens maar op één van de vier kanalen, de rest toont de geplande soaps en spelletjes. In Nederland zouden op vrijwel alle zenders geimproviseerde, avondvullende nieuwsuitzendingen zijn zonder reclame. Hier gaan ze wat anders om met dit soort ingrijpende gebeurtenissen. Het blijkt dat er vier granaten zijn afgeschoten, vanuit het kamp van de red shirts en vanaf het dak van een gebouw op Silom. In eerste instantie wordt er één dode gemeld, maar gezien het grote aantal ernstig gewonden zal dat ongetwijfeld oplopen.

Later lees ik op de site van de Bangkok Post dat drie van de vier granaten om 20 uur zijn ontploft. Ik kijk op mijn camera en zie dat mijn laatste filmpje exact om 19.45 gemaakt is. Daarna heb ik nog even rondgekeken voordat ik naar de skytrain ging. Op het bijgaande kaartje (aanklikken) in de Bangkok Post zie ik dat twee van die drie granaten ontploften op plekken waar ik langs liep op weg naar het station, volgens de berichtgeving dus enkele minuten nadat ik erlangs liep. Ik heb dus geluk gehad. Vreemd gevoel dat ik zomaar een granaat op mijn pan had kunnen krijgen. Op het kaartje kun je zien waar de explosieven zijn geland. Het kantoor van InsightAsia bevindt zich exact op de 'S' van 'BTS'. Vandaag maar een dagje thuis werken, vind je ook niet?