vrijdag 16 april 2010

Hua Hin

Na het Westerse en Chinese nieuwjaar was het de beurt aan Songkran, het Thaise nieuwjaar dat altijd gevierd wordt van 13 tot en met 15 april. De vorige twee edities was ik in Bangkok gebleven, waar het traditionele watergooien drie dagen achtereen plaatsvindt en je als farang een populair doelwit bent. Best leuk om een paar uurtjes aan de watergevechten deel te nemen, maar drie dagen achter elkaar is mij, en vele Thai en farang met mij, ruimschoots teveel van het goede.

Dus ontvluchtte ik Bangkok op mijn vrije dagen en streek ik neer in badplaats Hua Hin, 200 kilometer ten zuiden van Bangkok, aan de westkant van de baai (voor de geografisch onderlegden). Hua Hin is een toeristisch stadje. Vanwege de relatieve nabijheid van Bangkok vind je er niet alleen buitenlandse, maar ook veel Thaise toeristen uit de hoofdstad. Toch is het vrij rustig en gemoedelijk. Minder buitenlands klootjesvolk dan in Pattaya en sommige plaatsen op Phuket en Samui. De koning heeft er sinds jaar en dag zijn buitenhuis, dus dan kan het er niet slecht toeven zijn, toch?

Ik had gezelschap van Mod, een leuke dame die ik sinds een aantal weken ken. Ze werkt in hetzelfde gebouw als ik. Gelukkig zijn Bangkok en Chiang Mai de enige steden waar men zich drie dagen lang overgeeft aan infantiele impulsen. In Hua Hin houdt men het bij de 13e. We liepen dus alleen gevaar op de eerste dag tijdens de voettocht van bus naar hotel. Mod heeft een hekel aan het watergooien. Ik zette mijn 'don't fuck with me' gezicht op en we wurmden ons door de feestende menigte, die ons gelukkig redelijk ongemoeid liet. Met redelijk droge bagage bereikten we het keurige hotel dat op steenworp afstand van het strand ligt en geboekt was door mijn reisgenote. Mission accomplished.

Vervolgens een paar dagen heerlijk gerelaxed. Dobberen in de zee, op een strandbed liggen, eten en Nederlandse televisie kijken. Het hotel bleek namelijk te beschikken over een overvloed aan buitenlandse tv kanalen, waaronder een Nederlandse. Zo werd ik woensdagochtend wakker met Toine van Peperstraten die mij vertelde dat Twente verloren had bij AZ. Ajax gaat dus zo goed als zeker de dubbel pakken (zo denken Ajacieden nu eenmaal). Best leuk om weer eens wat eredivisie en andere programma's te zien. Middels de reconstructie van de zaak Lucia de B. kon ik concluderen dat Nederland in sommige opzichten net als Thailand een derde wereld land is. Als je denkt dat ik overdrijf, noem mij nog eens een land waar de bekerfinale niet gespeeld kan worden vanwege dreigend supportersgeweld. Nou? Overigens pakte de beschikbaarheid van een Nederlands kanaal niet alleen positief uit. Man, wat schrok ik toen ik de buis aanzette en geconfronteerd werd met aanblik en stemgeluid van Lucille Werner. Toch een nachtje slecht van geslapen.

Het was prettig om weer eens wat schone lucht in te ademen en even aan de hectiek van Bangkok te ontsnappen. Ook een leuke tijd gehad met Mod. Het is altijd lekker om er even uit te zijn, maar na een paar dagen toch ook weer fijn om weer de metropool binnen te rijden. Lang de tijd om na te genieten had ik niet, want de volgende ochtend (vrijdag) ging mijn wekker alweer om 5 uur omdat ik heen en weer moest naar Singapore voor een vergadering van zeer beperkt nut. 's Ochtends half zes de deur uit. 's avonds elf uur weer thuis. Waar is de tijd gebleven dat ik baalde als ik helemaal naar die klant in Zwolle moest? Ach, het hoort erbij.

Ik hoef geen uitgebreid verslag te geven van de politieke situatie, misschien moet ik slagveld zeggen. De vreselijke escalatie van vorige week zaterdag is breed uitgemeten in de buitenlandse media. Ik heb er tot nu toe nog steeds weinig last van. De red shirts hebben zich verplaatst van het gebied waar de overheidsgebouwen geconcentreerd zijn naar het centrum van de stad. De hommeles is daardoor wat dichterbij gekomen, maar ik hou het nog wel heel even uit zonder shopping mall bezoek. Ik zie de rode idioten vaak rondrijden in de stad, de brandstof industrie vaart er wel bij. De eerder beschreven carnavalsfeer is er inmiddels wel vanaf. De red shirts worden steeds fanatieker en de weerzin bij hun tegenstanders steeds groter. De kloof groeit dus en daarmee het explosiegevaar van het conflict. Verkiezingen kunnen haast niet ver weg zijn. Zou Thaksin dan toch terug komen? Houdini zou erbij verbleken.

Geen opmerkingen: