Gastschrijver nummer 2

Het lijkt een nieuwe trend te
zijn, maar dat is het niet: gastschrijvers op mijn blog. Toch leek het mij wel leuk om mijn ouders verslag te laten doen van hun bevindingen in Bangkok. Hierbij het relaas van mijn vader.

Omstreeks 1 oktober vorig jaar liet Maarten ons met een lullige smoes (“ik voel me te ziek om 3 oktober te komen vieren”) weten niet naar Nederland te komen. Daarop besloten Helma en ik onder het motto “als Mohammed niet naar de berg

komt, dan komt de berg wel naar Mohammed” om hem dan maar op te gaan zoeken en in Bangkok op inspectie te gaan. Eind februari, begin maart leek ons een geschikte periode: ik was net met pensioen gegaan en het viel nog in de droge

periode.

In de vroege ochtend van vrijdag 26 februari kwamen we aan. Van ons bezoek van een jaar geleden hadden we geleerd hoe om te gaan met taxichauffeurs.

In Nederland wordt regelmatig geklaagd over het gedrag van dit soort lieden, maar in Thailand – met name in Bangkok – kunnen ze er ook wat van:

les 1: ga niet in zee met chauffeurs die op je afkomen, maar kies zelf een taxi;

les 2: laat altijd de meter aanzetten en ga niet in op een “mooi prijsje”, zeker niet als dat betekent dat je ook nog even langs een winkel met kleding of sieraden moet gaan;

les 3: als het je niet bevalt direct de taxi verlaten, al is dat in het drukke verkeer niet altijd eenvoudig.

Als thuisbasis hadden we het hotel dat vorig jaar ook goed was bevallen: Imperial Queens Park, niet te gek ver van de omgeving waar Maarten woont en werkt. Een gebouw van 36 verdiepingen met 1250 kamers en twee grote zwembaden.

Eerst zijn we maar eens de uitspraak van Maarten gaan testen dat je in Bangkok letterlijk en figuurlijk op niveau kunt borrelen (zie zijn blog van 30 oktober). Een ‘heerlijk, helder, Heineken’ gedronken in de open lucht in de Moon Bar van Vertigo, op de 61e verdieping van de Banyan Tree. Helaas was dit keer Bono niet aanwezig om voor ons 'Hello, hello, I'm at a place called Vertigo' te zingen. We hebben Maarten er wel even op moeten wijzen dat er een nog betere plek is om Bangkok met zijn 10 miljoen inwoners van bovenaf te bekijken. Dat is namelijk de Baioke 2 Tower, waar je de 84e verdieping kunt bezoeken, die ronddraait. Dat het bezoek van zijn ouders Maarten een stuk meer zelfvertrouwen had gegeven bleek zondag wel, toen hij voor zijn voetbalteam tweemaal wist te scoren.

We hadden ingeschat dat Maarten na drie dagen wel weer even genoeg van onze aanwezigheid zou hebben. Dus voor 5 dagen naar Cambodja, waar we hebben genoten van het schitterende tempelcomplex van Angkor, een van de zeven wereldwonderen. Als echte Hollanders reden we ‘s avonds op fietsen, die het hotel ter beschikking had, naar het plaatsje Siem Reap om wat te drinken en te eten. Tweemaal zijn we terecht gekomen in de bij insiders wel bekende Red Piano Bar. Overdag vroeg op om met onze tuktuk met chauffeur (15 dollar per dag) een aantal tempels te bezoeken.

De eerste avond, maandag 1 maart, werd er op onze hotelkamer geklopt. Toen wij de deur open deden stond daar een delegatie van het personeel dat “Happy Birthday” voor de jarige Helma begon te zingen en haar een taart met bestek en servetten overhandigde. De taart zag er prachtig uit, wel mierzoet en met veel vette crème, iets te veel voor ons tweeën. Via het toilet hebben we dan ook ‘de onderwereld’ op deze lekkernij getrakteerd.

Na dit tripje weer back to Bangkok, waar Maarten ook weer was teruggekeerd na zijn verplicht bezoek aan Kuala Lumpur om InsightAsia in de vaart der volken naar grote hoogte (= omzet) te laten stijgen. Het was weekend, dus op naar de Chatuchak Weekend Market, Bangkok’s grootste markt met 5000 stalletjes, waar je alles kunt kopen, tot aapjes toe. Even wat anders dan de Leidse markten. Maarten heeft nog contact gelegd voor wat potentiële andere business (altijd goed, zeker voor het geval zijn baas het ‘simultane schaakspel’ van hem wint). Zelf heb ik me beperkt tot een nieuwe broek voor 11 euro. Op zondag moest Maarten weer voetballen (‘geen goals, maar wel goed gespeeld’) en hebben wij met Co van Kessel, een Nederlander die al 30 jaar in Bangkok fietstochten organiseert, een leuke fietstocht gemaakt in Bangkok en omgeving. Behalve fietsen ook een stuk met de boot, de gewone trein en de sky train.

Na dit weekend met Maarten werd het weer tijd om elkaar even niet dagelijks te zien, dus op naar Koh Chang, een van de grotere eilanden, op zo’n 350 km van Bangkok. Een ‘bounty eiland’ met prachtige stranden, waar we een heerlijke beach bungalow hadden. Iedere avond ergens op het strand gegeten, meestal vis (Lodewijk) of kip (Helma) met wat biertjes (voor de kenners: ‘met condoom’).

Zaterdag weer terug naar Bangkok met een busje. De chauffeur wist het nodige van voetbal, maar van de ‘bekende voetballer’ Maarten K. had hij nog nooit gehoord; hij zou in het vervolg wel op die naam letten. Aangekomen in Bangkok bleek dat Maarten de ‘Red Shirts’ bereid had gevonden om ons een soort 3 oktoberoptocht (‘zonder gaten’, zoals hijzelf schreef) aan te bieden. Hij had er zelfs zijn voetbalzondag voor opgeofferd! Verder hebben we een boottocht gemaakt op de bekende Chao Phraya rivier en aansluitend aan het water, tegenover Wat Arun, gegeten. De laatste avond hebben we afgesloten in de pizzeria van Maarten’s voetbalvriend Maurizio: is beslist een aanrader.

Al met al een zeer geslaagde trip met als resultaat van het onderzoek: Maarten voelt zich in Bangkok zeer op zijn gemak, maar is wel een echte Hollander gebleven, die over een week of tien weer even hier komt voor wat tennis (Unicumtoernooi) en WK-voetbal.